Vikan - 21.03.2000, Blaðsíða 49

Þegar Gunna litla var spurð
hver hún væri svaraði hún
alltaf: „Ég er dóttir hans
Jóns“. Mamma hennar vildi
endilega ala með henni sjálf-
stæði og bannaði dótturinni
að svara svona, hún ætti að
kynna sig sem Gunnu
eða Guðrúnu. Næstu
helgi fór Gunna litla í
kirkjuna með mömmu
sinni og presturinn
spurði hana hvort hún
væri ekki dóttir hans Jóns.
„Ég hélt það, en mamma seg-
ir að ég sé það ekki lengur.“
Presturinn var að kenna
börnunum í barnamessunni
að þau ættu að sitja hljóð og
hlusta í kirkjunni og sagði:
„Vitið þið af hverju þið meg-
ið ekki hafa hátt í kirkjunni?"
Þá gall við í einni lítilli: „Það
er til að vekja ekki fólkið sem
er sofandi."
Presturinn var að lesa uppúr
biblíunni í kirkjunni þegar
laufblað sem hann hafði not-
að sem bókarmerki datt út úr
bókinni og sveif fram á
kirkjugólfið. Lítill drengur,
sem sat á fremsta bekk ásamt
ömmu sinni hrópaði:
Amma sjáðu, fötin
hans Adams flugu út
úr biblíunni!“
Svo var það við stóra
grillið á tjaldstæðinu að
maður hrópaði allt í einu
upp yfir sig: Hjálp, hjálp!!!
Sonur minn er að kafna, hann
gleypti tíkall. Hjálp!!!“
Lítill og mjósleginn maður
vatt sér út úr mannþrönginni,
greip strákinn, vafði hand
leggjunum utan um hann og
þrýsti rösklega. Tíkall
inn hrökk samstundis
upp úr koki drengsins.
Maðurinn snéri sér
við og gekk í áttina
að grillinu eins og ekkert
hefði ískorist.
„Ég þakka þér inni-
lega,“sagði faðir drengsins.
„Þvílíkt lán að fagmaður
skyldi vera á staðnum. Ertu
læknir?“
„Nei, nei,“ svaraði maðurinn.
„Ég vinn hjá skattinum."
íslendingurinn var í heim-
sókn hjá vestur íslenskum
frænda sínum. Sá ameríski
var stoltur af búskaparhátt-
unum og sagði: „Við eigum
svo stórt land að ég gert sest
upp í bílinn minn strax eftir
morgunverð og ekið nýja
slóða alveg fram að
hádegi án þess að
vera kominn út úr
landareign-
inni.“
„Já, láttu mig
kannast við
Ég átti svona
druslu einu sinni."
Lært af lífinu:
Ef guð hefði ætlast til þess að
við snertum á okkur tærnar
hefði hann sett þær á hnén.
Þegar maður hefur loksins
komið höfðinu á sér í sæmi-
legt lag byrjar líkaminn að
hrörna.
Loksins þegar maður hefur
öll spilin á hendi vilja hinir
frekar tefla en spila.
Ef þú heldur að allir hafi sína
kosti hefur þú ekki kynnst öll-
um ennþá.
Síðasta fíflið er enn ekki fætt.
Betra er skelfilegur endir en
endalaus skelfing.
Uíkunnar
Guðrún Andrea Einarsdóttir kom að máli við okk-
ur á Vikunni og sagðist endilega vilja senda
pabba sínum rósavönd því hann ætti það svo
sannarlega skilið. Guðrún sagði að pabbi
hennar væri yndislegur maður og svo elskuleg-
ur við barnabörnin sín að það sé með eindæm-
urn. Einar Finnsson og kona hans Áslaug Guð-
mundsdóttir, áttu nýlega 25 ára brúðkaupsaf-
rnæli. „Mamma stendur á því fastar en fótun-
um að hann pabbi sé einfaldlega draumur í
dós,“ sagði Guðrún hlæjandi í símanum, „og
ég er alveg sammála henni. Hann á bestu
þakkir skilið fyrir að vera besti pabbi og afi í
heiminum.“
CrRÆNN
MAEKAPUR
-látið blómin tala
Þekkir þú einhvern sem á skilið að
fá rós Vikunnar? Ef svo er, hafðu þá
samband við „Rós Vikunnar,
Seljavegi 2,121 Reykjavík" ,
og segðu okkur hvers
vegna. Einhver heppinn
verður fyrir valinu og
fær sendan glæsilegan
rósavönd frá
GRÆNUM MARKAÐI.