Menntamál - 01.01.1925, Side 9

MENTAMÁL
55
vakancli, og varövcita hugarástand, sem annars væri hætt viö
aS leystist upp og hvrfi fyrir nýjum áhrifum. En oss skjátl-
ast, ef vjer höldum, aS þær geti kveikt í sálunni tilfinningar,
sem ekki finst vísir til, þvi kjarni tilfinninganna er ekki á vort
vald geíinn.
Húsbúnaður.
Grein sú, sem hjer birtist, hefir áður verið prentuS í „Tímanum", en
verðiir haldið áfrani hjer í blaðinu. Mentamál munu ekki telja sjer
neitt óviðkomandi, sem snertir innri eða ytri menning þjóðarinnar. Öll-
um menningarmálum á kennarastjettin að ljá fylgi sitt.
I.
Þaö er hressandi fyrir bæjarbúana a'ð koma frá malbikuðu
götunum og bæjarloftinu upp í sveit, anda að sér sveitalofti
og hafa grænt teppi gróðursins undir fótum, en fyrir þak
djúpblátt himinhvolfið, sem hvtlir á súlum íjallanna. Víðsýn-
ið, litirnir, gróðurilmurinn — það er ekkert af höndum gert,
, sem jafnast á við helgidóm náttúrunnar. Og svo bæirnir, sem
eru eins og grónir upp úr jörðunni, og fólkið, gáfað og gest-
risið. Og þó hefir mjer í seinni tíð oft þótt kalt og ömurlegt
að koma á ókunnan sveitabæ. Jeg finn aldrei til þess, þar sem
jeg er kunnugur. En þar, sem maður er ókunnugur, og kemur
inn í kalda og ómálaða stofu. Þar eru nokkrir stólar, fengnir
úr kaupstað, kommóða með blikkrömmum, postulínshundum,
þurkuðum punti og pappírsrósum, og á veggjunum glans-
myndir af Mariu mey og Nikulási Rússakeisara, tvö eintök
af „Drottinn blessi heimilið“ og legio af minningarspjöldum
eða annað þessu likt. Það eru viðbrigði að koma úr helgi-
dómi náttúrunnar inn i slík liíbýli. En þegar svo bóndinn
kemur, greindur maður, fróður og ræðinn, og konan, góðleg
og gestrisin, með góögerðirnar, ]já „hverfur alt sem geðið