Menntamál - 01.02.1931, Qupperneq 14

28
MENNTAMÁL
Grundschule (= alm. harnaskóli). Áður hafði hver hinna æðri
skóla undirbúningsskóla (Vorschule), þar sem börnin gátu kom-
ið strax og þau komust á skólaskyldualdur; ennfremur voru
víða margir smábarnaskólar og eins einkaskólar. Menn gátu líka
sjálfir séð um kennslu á börnum sínurn, og var hún þá oft
harla misjöfn, sem von var á. Eg held, að það sé Irezt að setja
hér nokkur af ákvæðum þessara laga.
í fyrstu gr. er ákveðið, að fyrstu 4 ár barnaskólanna sé
skylduskóli fyrir hvert barn. Að þeim tíma liðnum geta þau
farið upp í æðri skóla. fikki er leyfilegt að hafa neina sérstaka
undirbúningsdeild undir æðri skólana innan hins almenna barna-
skóla (utan hans auðvitað ekki heldur). Ekki er börnum leyft
að hlaujra yfir bekk, nema um alveg sérstaklega bráðgáfuð börn
sé að ræða, og þá i samráði kennara, foreldra og skólaráðs.
Oftast fá þessi bráðgáfuðu börn þá að hlaupa yfir 2. eða
3. bekk, 1. liekk aldrei og 4. bekk örsjaldan. Fyrst eftir að þessi
lög gegnu í gildi, kom það ekki ósjaldan fyrir, að börnum
var leyft að hlaupa yfir liekk, en nú er það að verða miklu
sjaldgæfara.
Hver kennari vcrðitr að taka- við börnunum strax og þau
koma i skólann (6 ára) og kenna öll árin allar námsgreinar
í sinum liekk, nema einhverjar sérstakar ástæður hamli þeim
þvi. T. d. geta örkumla menn, sem særðust illa i stríðinu, illa
kennt leikfimi. Galli þykir það á kennara, ef hann g'etur ekki
raulað lag. Þegar kennararnir liafa börnin svona lengi hjá
sér, þá kynnast þeir þeim mjög vel. Þeir eiga líka að skrifa
„Charakteristik" yfir hvert barn, svo að glöggt og fljótt megi
sjá þar einkenni hvers Ijarns, og andlegan ])roska þess. Eftir
þessari Charakteristik er mjög farið, þegar börn eiga að fara
upp í æðri skóla. Að loknum 4 fyrstu skólaárunum, halda bekkja-
kennararnir áfram að kenna í sínum bekk þær námsgr., sem
þeir helzt vilja halda og eru færastir um að kenna.
í hverjum bekk eru þetta írá 35—45 börn, bæði í eldri og
yngri deildum. Eg var hissa á því, hve gott lag kennarar höfðu
á að kenna svo stórum hóp. Þeir þökkuðu það því, að þeir hefðu