Menntamál - 01.05.1944, Blaðsíða 3

MAÍ
1944
ÓLAFUR Þ. KRISTJÁNSSON:
MENNTAMÁL,
XVII., 5.
LÝÐVELDI Á
ISLANDI
Þessa dagana fer fram þjóðaratkvæði um fullan að-
slálnað Islands og Danmerkur og stofnun lýðveldis hér á
landi. Menntamál hafa ekki rætt þau efni að undanförnu,
enda ekki talið það í sínum verkahring að rökræða eða
deila um það, hvort vér höfum í þessum málum jafnan
tekið það itpp í einstökum atriðum, sem hyggilegast og
drengilegast hefur verið, en um það hefur menn greint á,
eins og kunnugt er. Hitt hefur aldrei leikið á tveim tung-
um um kennarastéttina, sem að Menntamálum stendur, að
hún hefur viljað og vill að íslendingar séu sjálfstæð þjóð,
stjórnarfarslega, fjárhagslega og menningarlega.
Það er fornt mál, að eigi sé minni vandi að gæta feng-
ins fjár en afla þess. Svo mun og um sjálfstæði vort. Oss
þykir sem stundum hafi þurft harðan hug og stinn hand-
tök til þess að komast að því marki, er vér höfum nú náð,
en ekki munum vér síður þurfa að taka á karlmennsku
og þrautseigju til þess að hálda svo sjálfstæði voru, að
það verði annað og meira en nafnið tómt.
Ýmsir þykjast sjá þess merki, að þjóðarmeiður vor sé
eigi með öllu heill, þrátt fyrir öran vöxt og mikla grósku.
Vera má, að um bernskukvilla sé að ræða, en gjalda þarf
varhuga við, að alvarleg sýking hljótist eigi af, ef óvar-
lega er með farið. Þjóðin er svo fámenn, að hún má ekki
við því, að nolckur einstaklingur hennar nýtist verr en
bezt hefði getað orðið.
Það má hverjum manni vera Ijóst, að vér íslendingar