Menntamál - 01.05.1944, Blaðsíða 27

MENNTAMÁL
125
að verkum, að breyta verði prófverkefninu eða einkunna-
g-jöfinni. Er þá annað tveggja, að þyngja eða létta verk-
efnin smátt og smátt, svo að litlu muni í hvert sinn, eða
breyta þeim rækilega í eitt skipti og gera þá jafnframt
kennurum grein fyrir þeirri breytingu og ástæðunum til
hennar.
Það mun ekki orka tvímælis, að stafsetningarverkefnið
nú í vor sé talsvert þyngra en í fyrra. Við því er ekkert
að segja í sjálfu sér, því að verkefnið í fyrra var mikils
til of létt á sumum stigum einkunnanna, og sennilega er
verkefnið frá í vor miklu nær þeim kröfum, sem skaplegt
er að gera til kunnáttu barna í réttritun. En ónotalega
kemur það við á ýmsum stöðum, að barn skuli fá lægri
einkunn í réttritun í vor en það fékk í fyrra, þó að því
hafi farið sæmilega fram í stafsetningu í vetur. Samræmis
þarf að gæta frá ári til árs í þessum prófum eftir því,
sem frekast er unnt.
Um verkefni í lestri er það fyrst að segja, að margir
kennarar munu sakna þess, að verkefni í hljóðlestri vant-
aði alveg. Sú tegund lestrar er svo mikill þáttur í öllum
lestri manna nú á dögum, að skólarnir verða að leggja
rækt við hana og sjálfsagt, að börn taki próf í henni.
Hins vegar eru slík vandkvæði á samningu verkefna í
hljóðlestri, að ekki má gera ráð fyrir að aðrir láti búa
þau til en fræðslumálaskrifstofan eða stærstu barnaskól-
arnir. En lestrareinkunn, þegar aðeins er prófað í radd-
lestri, er ekki sambærileg við lestrareinkunn, þegar prófað
er bæði í raddlestri og hljóðlestri.
Sú breyting hefur verið gerð á verkefninu í raddlestri,
að það er styttra nú en áður og lengd þess miðuð við það,
að hún nægi til þess að fá einkunnina 8. Það, sem vantar
á til hæstu einkunnar, skal fara eftir mati á lestrarlagi
barnsins. En til þess hefur í raun og veru verið ætlazt
undanfarin ár, að hraðinn réði ekki hæstu einkunnunum,
heldur lestrarlag, þótt allvíða hafi menn lítið tillit tekið til