Vorið - 01.12.1971, Qupperneq 13

NÓTTIN
Gyðja nœturinnar svífur á vœngjum um lnnn
óendanlega, dimma himingeim meS hörnin sín
tvö, sem eru tákn svefnsins og dauSans. FerS
hennar cr liljóðlát, eins og fugls myrlcursins,
uglunnar, sem fylgir henni. Blœr öryggis og
friSar er yfir henni á leið liennar til Jarðar.
DAGURINN
Mótsetning við gyðju nœturinnar er gyðja dags-
ins, þar sem hún svífur með hraða og heinir
ásjónu sinni að harninu á herðum sér, tákni
Ijóssins, sem heldur á kyndli hirtunnar, og um
leið dreyfir hún n. útsprungnum rósum morgun-
roðans sem ábreiðu yfir Jörðina,.
skáldsins. — Byron gat aldrei setið kyrr
og hélt aldrei sama andlitssvip stund-
inni lengur, þótt Albert margbæði liann
mn að halda sæmilega kyrrstæðum stell-
ingum, en allt tal kom fyrir ekki, og
raunin varð sú, að þótt Albert tækist að
í.íúka við myndina, og væri ánægður með
hana og flestir aðrir, var Byron það ekki.
Sennilega mun hann hafa látið þá skoð-
nn sína í ljósi. Bn það fékk ekkert á
Albert, sem sagði aðeins: „Hann vildi
endilega vera svona óhamingjusamur.“
Annars fékk Thorvaldsen aðrar hug-
næmari heimsóknir í Róm. Þangað kom
t- d. danska skáldið Oehlenschláger, þá
frægastur danskra rithöfunda. Br þeir
höfðu horfzt á andartalc, hrópaði Oelil-
enshláger hrærður: „Thorvaldsen!“ og
Alhert hrópaði á móti „Oehlenscliláger!“,
°g svo féllust þeir í fang. — Bkki er vit-
að um nema einn íslending, sem heim-
sótti Albert í Róm. Það var Tómas Sæ-
mundsson. Það var á efri árum Thor-
valdsens, en Tómas getur þess í reisu-
bók sinni, hversu vel og ljúfmannlega
Thorvaldsen hafi tekið honum og jafn-
framt spurt frétta frá íslandi.
Eftir að Thorvaldsen var orðinn fræg-
ur, höfðu Danir um árabil lagt mjög fast
að lionum að koma til Kaupmannahafn-
ar og boðið honum góða kosti og mörg
verkefni. En Thorvaldsen átti sem oftar
erfitt með að gera upp liug sinn og taka
ákvarðanir. Árið 1819 tók hann þó að
undirbúa norðurför sína og keypti sér
vagn, sem vinur hans Oehlenschláger
hafði komið á til Rómar. Lét hann breyta
honum m. a. setja í hann leynihólf, fyrir
dýrgripi sína og farareyri. Þann 14. júlí
lagði hann upp í ferðina. Ilélt hann vest-
VORIÐ
157