Bjarmi - 15.07.1909, Síða 2

106
B J A R M I
og konur þeirra hjúkrunarkonur,
svo að þær eiga nóg með að gegna
sínu heimili. Það er því íljótséð
að annaðhvört verða þúsundir af
lifandi vottum að fara lil Kína, eða
guðs andi verðuraðkoma yfir hina
kristnu þar í landi og gera kraftinn
í vitnisburði þeirra margfalt sterk-
ari. En guðs vegir eru til allrar
hamingju ekki »annaðhvort — eða«
heldur »hæði — og«.
Því sem næst hver einasta fregn
frá Kína segir oss frá því, að þar
standi kristniboðinu opnar dyr. Það
er eins og þeir kalli: »Komið, kom-
ið yfir um til vor og hjálpið oss«.
(Post. 16, 9).
Eins og mörgum mun kunnugt
vera, þá hefir kínverska stjórnin
skipað svo fyrir, að öllum ópíum-
reykingum skuli að fullu hæll árið
1916. Alþýða manna hefir tekið
þessari skipun með miklnm fögn-
uði. Og í Tsjili-héraði, þar sem
höfuðhorgin Peking liggur, tókst að
loka 4000 opíum-reykingarhúsum
á fáum mánuðum.
En síðan hafa andstæðingar ópí-
um-reykinganna unnið margan
frægan sigur með tilstyrk stjórnar-
innar og kristniboðanna.
ópíum-reykingar hafa unnið
meira tjón í Kína en áfengisnautnin
á Norðurlöndum; gela því allir
skilið, liver fögnuður hverjum góð-
um manni útrýming ópíum-reyk-
inganna er, og þá ekki sizt kristni-
boðunum, sem hafa gert all, sem
þeir hafa getað til þess að berjast
gegn þessu átumeini þjóðfélagsins.
Það er mikill sigur guðs ríki til
handa. En kristnir menn verða að
hagnýta sér þennan sigur, ef hann
á að koma að fullum notum. Ann-
ars verða þessir leyslu þrælar öðr-
um fjötrum bundnir. Sá einn, sem
sonur guðs hefir gjört frjálsan, er
sannarlega frjáls.
Ilvernig er uppeldi stúlkubarn-
anna í Kína?
Því skal nú lýsa með ljósu dæmi.
Kristin kona ein, af kínverskum
ættum, Shi að nafni, gekk einn
morgun að vanda niður að fljótinu
(Gulá?) til að skola al' hrísgrjónum,
sem liún ætlaði til morgunverðar,
(hrísgrjón eru aðalfæða í Kína).
Framan i fljótsbakkanum lá jiá
nýfætt meybarn, með fæturna
niðri í vatninu, og nær dauða en
lifi. — Það voru foreldrar hennar,
sem höfðu gengið frá henni þarna,
til þess að verða af með hana. Mey-
barn er ekki metið að neinu í Iíína;
Jiað er talið eins konar nauðsynja-
böl, og geti menn losnað víð það,
þá klappa menn lof í lófa. Hverj-
um manni er frjálst að farga þvi;
engum þj'kja |>að nein undur, nema
trúboðunum. Að sönnu eru eins-
konar barnahæli í mörgum bæjum;
Búdda-trúarmenn hafa reist þau í
mannkærleikans nafni, og taka þá
að sér svona lagaða útbiirði. Börn-
in eru lögð í járnkörfu utan veggjar
síðan er henni hringsnúið, svo lnin
lendir inn fyrir vegginn, og þá kveð-
ur við klukka, sem kallar á þá,
sem annast börnin. En eigingirni
er það, sem »ræður« í hælum þess-
um, en eigi sannur mannkærleiki.
Þessi veslings börn eru alin upp
þarna til þess að selja þau síðan
mansali.
Hefði nú heiðin kona fundið
veslings litlu stúlkuna í fljótsbakk-
anum, þá hefði henni líklega þótt
goll verk að sparka henni alveg i
íljótið. En það voru aðrar tilfinn-
íngar, sem hreyfðu sér í brjósti frú
Shi. Hún bar veslings barnið heim
til sín, og núði hana, þangað til hún