Bjarmi - 01.12.1909, Blaðsíða 14

198
B J A R M I
í Vesturheimsins víðu löndum,
Þar villimanna heróp svall,
Nú lýður sést með lyftum höndum
Og lofsöngsóður hljómar snjall:
»Eilifl guð! Þér lof skal Ijóða,
Pú létst oss sjá pín frelsis-ráð;
Pii sendir oss þinn soninn góða
Með syndalausn og frið og náð«.
Pey, lieyr, sem dunur fossa og íljóta
Nú fœrist söngur vítt um jörð
En lúðrar dómsins duna og pjóta
Og drottins syngur frelsuð hjörð:
s>IIeilagi guð! Pig lofa lýðir,
Pér lúta álfur, irón og höf,
Þig tigna heimar, himnar víðir
Þér hlýðir jafnvel dauði’ og gröf«.
Fr. Fr.
F erðamolar.
Eftir S. Á. G í s 1 a s o n.
(Framh.). Fríkirkjufundurinn norski liófst
sunnudaginn 15. ágúst í Kristjánssandi. Eg
liafði lofað að prédika þann dag í kirkjunum
í Sœby og Friðrikshöfn og mánudagskvöldið
á Skaganum i Danmörku, og
Frá Friðriks- gat þvj ekki komið í fundar.
höfn til Krist- byrjun. — Það var storma-
ánssands. samt um það leyti svo að eg
kveið fyrir sjóforðinni, —
hafði orðið œrið sjóveikur á peirri leið 1905
— en nokkrir danskir vinir mínir iofuðu að
biðja um gott sjóveður, og nokkuð var það,
að það var blíðalogn þriðjudagsmorguninn
17. ág. er eg sigldi frá Friðrikshöfn til Krist-
ánssands. Það fer skip á liverjum morgni
milli þeirra borga. Áður en brautin kom
milli Kristianiu og Borgen fóru Hafnarbúar,
sem ætluðu til Vestfjarða í Norvegi, að lieim-
an um náttmál með eimlestinni og voru
komnir um dagmál morguninn eftir til Frið-
rikshafnar og um náttmál samdægurs til
Kristjánssands, en þaðan cr 15 tíma forð til
Stafangurs og þaðan 10 tima ferð til Björg-
vinar.
„Skilaðu kveðju til ömmu okkar“, sögðu
nokkrir islenzkir stúdentar í Höfn við mig
fyrir 9 árum or eg þá var að fara til Nor-
vogs, sömu loið og nú. Eg skildi ckki þau
orð fyililega, er eg reykaði ó-
Kveðja til kunnugur degi síðar um göt-
hennar ömmu ur Kristánssands, þar sem
okkar. hvert hús er úr steini, götur
steinlagðar og lítt sést til
fjalla, — og þá ekki fremur tveim dögum
siðar, er Hall stiftprófastur frá Kristianíu
sagði við mig á þilfari skipsins, er flutti flosta
sunnanfuiltrúana á þjóðfund K. F. U. M. og
K. F. U. K. í Björgvin 1901:
“Þór voruð hcppinn að hafa með yður
meðmæli danskra vina minna, nokkrir landar
yðar hafa að undanförnu lcynt sig svo vor á
meðal að nú þurfa íslendingar góð meðmæli
í Norvegi“.
Mér fanst þau ummæli ekki minna á nán-
ar tengdir, og hafði ekki vanist þeim undan-
farið ár í Danmörku, — en þegar eg kyntist
betur, hafði farið um Sunnmæri, Norðmæri,
Þrændalög og viðar, þá sá eg að sízt er furða
þótt íslending í Norvegi komi aii og amma
i hug. — Eg fór þaðau rúmum mánuði siðar
gagntekinn af norskri náttúrufegurð, gagn-
tekinn af löngun þess að sjá einhverntíma
Fjallkonuna, móður mína, klædda skógum
„ömmu" minnar.
Eg kom aftur 4 árum siðar til Norvegs
(1905), þá var vor í hjörtum safnaðanna,
og vor í hjörtum þjóðarinnar trúarvakningin
milda í liöfuðborginni, þar sem þúsúndir
manna lilustuðu daglega á
Ljúfar endur- leikprédikarann Albert Lunde,
minningar frá og ótal meun um alt land
1905. spurðu um leiðina til hæða,
Það vóru nóg mcðmæli þá i
Norvegi að geta leiðbeint ieitandi mönnum
við eftirsamkomurnar.
„Það er enginn guðleysingi í Norvegi um
þessar mundir“, sagði Norðmaður við mig
6 vikum síðar suður í Berlin á aiþjóðafundi
„Kristilegrar viðleitni“ þar sem Norðmenn
og Svíar krupu saman til bæna gleymandi
öllum stjórnmálaríg og þjóðahatri. — Og það
virtist satt vera; þeir sáu það og sýndu það
Norðmonn í sjálfstæðismálum síuum 1905, að
betra er að treysta Guði on reiða sig á kon-
ungana. — Það var ekki erfitt íslendingi að
unna norskum þjóðernistilfinningum þjóðliá-
tíðardaginn 17. maí 1905, eða 28. maí, er sú
fregn barst um endilangan Norveg, að Svía
og Norðmanna konungur liefði hafnað kon-
súlalögunum norsku og sambandið með því
rofið við Svía. Og enn eðlilegra var mér þó
að biðja Dröttin allsherjar að sú stund
mætti koma bráðlega að íslenzku fjöllin borg-
máluðu svipaða æsku-söngva og sönginn
þann, sem margir nývaknaðir æskumonn
norskir sungu mér ógloymanlcga. Eg set
hann hér bæði vogna efnisins og málsins,
nýnorskunnar; lesendur vorir ættu að kynn-
ast hvorutveggju.