Bjarmi - 01.09.1922, Síða 5

B JARMI
157
íngafjelög — K. F. U. M. og K.
o. fl. — og gististaðir farand-
sveina).
3. Starfið meðal villuráfandi. (Bar-
áttan gegn drj'kkuskap og ósið-
semi, ofdrykkjumannahæli, Mag-
dalenu-hciinili, fangclsa-missión).
4. Allskonar sjúkrahjukrun.
5. Barátta gegn þjóðfjelagsböli. —
(Sunnudagavinna, hústaðavaiul-
ræði, okur, örcigamcin).
Fyrsti og annar flokkur mestallur
er oft kallaður »orða-missión«, en
hitt »verka-missión«.
Auðvitað vinna inargir aðrir að
sumum þessum málum. En aðal-
murrarinn á ahnennum mannúðar-
fjelögum, sem taka að sjer eitthvað
af þvi, sem ncfnt er í þrem síðustu
flokkunum, — og winnri missión« að
Norðurlanda málvcnju — er sá, að
mannúðarfjelögin skifta sjer ekkert
af tiúmálum, en »innri missiónin«
telur mein sálarinnar þyngsta bölið
og vill fyrst og fremst reyna að græða
þau.
Vjer erum ekki vanirþví íslending-
ar að telja t. d. Good-lemplar-regluna
»innri missión«, en i raun rjettri var
hún i það í hyrjun, og er ef lil vill
sumstaðar enn hjá ensku-mælandi
íólki, og því voru bænir beðnar, ritn-
ingin lesin og kristilegir sálmar sungn-
ir á fundum, að stofnendur hennar
ælluðust til, að meðlimirnir yrðu fyrir
beinum kristilegum áhrifum. Seinna
var þvi sumstaðar alveg hælt eða
fylgt af dauðum vana, og því er
Reglan nú víðast ekkerl annað en
mannúðarfjelag.
Á hinn bóginn er bindindisfjelagið
»Blái krossinn« ein grein af »innri
missiónarstarfinu« bæði í Sviss, Þýska-
landi og Danmörku. »Takmark vorl
er að bjarga drykkjumönnum með
þvi að fá þá til að snúa sjer til Guðs«,
segir Goebel, framkvæmdarstjóri þýsku
fjelaganna. Svipað má segja um
»Hvíta krossinn«, er berst gegn laus-
læti, og mörg íleiri kristileg siðgæð-
isfjolög.
Hjer á landi er enginn greinarmun-
ur gerður á »innri missión« (»innra
lrúboði«) og heimalfúboði. En Eng-
lendingar og Ameríkumenn gera
glöggan greinarmun á því tvennu. í
orðið »innri missión« leggja þeir svip-
að og Norðurlandabúar, en heima-
trúboð (home mission) merkir hjá
þeim stuðning við fátæka söfnuði
viðkomandi kirkjufjelags, sem annað-
hvort vantar prest eða geta ekki laun-
að hann hjálparlaust. Landar vorir
vestra nota orðið i þessari merkingu.
»Heimatrúboðsnefnd« kirkjufjelags
þeirra útvegar presta til að heim-
sækja preslslausa íslenska söfnuði og
leggur stundum fram fje til stuðn-
ings fálækustu söfnuðunum. Sjálf-
hoðastarf þeirra að sunnudagaskól-
um og æskufjelögum mælti á binn
bóginn teljast innratrúboð að svo
miklu leyti, sem trúaðir menn starfa
að þvi.
Jeg kann best við að kalla það alí
lieimalrúboð, sem Norðurlaudabúar
kalla »innri missión«, enda þótt orð-
ið trúhoð minni frcmur á »orða-
inissión« en »verka-missión«. En við
þessi nöfn hett jeg dvalið svo lengi
til þess að gera lesendunum skiljan-
legt, hvað í þeim felst og gera þá
færari um að leiðrjetta allskonar vit-
leysur, sem fáfræði og hleypidómar
háfa breylt út hjerlendis um »innri
missiónft1). Hún er ekkert annað en
sjálfboðastar/ áhugamannanna að
’) Ein vitlcysan cr sú, að hún sjc »sekt«.
»Sekt« cða »sjertrúarílokkur« cr mjcr vit-
anlega livergi á bygðu bóli nolað um aðra
cn þá trúarflokka, sem cru alvcg frágrcind-
ir aðalkirkufjelagi pcss lands. »tnnri
missión« er starf innan aðalkirkjufjelags-
ins. Par er munur á.