Bjarmi - 01.02.1927, Blaðsíða 4

32
B J A R M I
enn á ný lesið litla bók, sem heitir:
»Hvers vegna jeg trúi á Jesúm Krist«.
Bók þessi er fyrirlestur eftir frægan
prófessor, er Haraldur Westergaard
heitir. Er hann stjórnfræðingur og
hagfræðingur, og nýlur hins mesta
álits sem vísindamaður, heiðursíje-
lagi er hann i mörgum vísindafje-
lögum, og allir, sem til þekkja, vita,
að þekking hans er mikil. Hann er
vísindamaður. En hann trúir á Jesúm
Krist. Trúið því ekki, að vísinda-
menn geti elcki trúað. Reynslan sann-
ar hið gagnstæða. Fyrirlestur pró-
fessorsins byrjar á þessaleiö: »Hvers-
vegna jeg trúi á Jesúm Krist. Það er
umræöuefnið hjer í kvöld. Jeg er
þakklátur fyrir, að mjer er trúað fyrir,
að vitna um þelta mál. Jeg finn ávalt,
að það er gjöf Guðs kærleika, þegar
mjer er falið slíkt heiðurs-hlutverk.
Því það er hinn mesti heiður, sem
nokkrum manni getur hlolnast hjer
á jörð«.
Og á þessa leið endar fyrirlestur-
inn: »Vjer verðum að lækka, ef vjer
eigum að geta komist gegnum nálar-
augað. Vjer verðum að læra að auð-
mýkja oss fyrir hinum lifandi Guði.
Kæri vinur, þú með hina titrandi,
órólegu sál, reyndu að verða litill,
sleppa öllu því, sem gerir sjálfan þig
mikinn, öllu þvív sem getur ekki
vaxið í ríki himnanna. Reyndu að
verða svo lítill, að það lili út fyrir, að
þú sjert algerlega aö hverta, og leyfðu
svo heilögum anda að fullkomna
verkið. Þá getur þú tekið á móti
frelsara þínum. Rá eignast þú hina
öruggu von, sem er eins og akkeri,
traust og örugt. Og það nær alla leið
inn fyrir fortjaldið, þangað sem Jesús
gekk inn. Trúir þú á Jesúm Krist?
Ef svo er, þá ert þú sæll. Eða þráir
þú hann? Gakk þá til hans með ailar
efasemdir þínar og segðu viö liann:
»Drottinn minn og Guð minn«. Hann
mun gefa þjer sinn undursamlega
frið, sem er æðri öllum skilningi.
Rví hann er konungur lífsins, orð
hans er líf og andi«.
Þannig talar prófessorinn. Vitnis-
burði slíkra votta þurfum vjer að
kynnast.
t*að er oss lífsuauðsyn að eiga trú.
Það vanlar inikið hjer í bæ um þess-
ar muudir, þnð vantar rnargt á erfið-
um tímum. Það vantar peninga og
atvinnu, það vanlar hagsæld og góða
daga. Það er þörf á trú, þörf á lif-
andi trú, þörf á trú, sem veit, að Guð
bregsl ekki þeim, er á hann vona.
Jeg tiúi því, að þá birti, að þá sjáist
fagurt sólskin yfir þjóð vorri, þegar
þessi bæn er almenn hjá þjóðarinnar
börnum: Auk oss trú.
Lítil trú gelur vaxiö. En hún getur
ekki vaxið, nema hún sje lifandi.
Það er lífið, sem er skilyrði vaxlar-
ins. Hið dauða vex ekki. En lifandi
blóm vex,
Til þess að vaxa, þarf trúin að fá
Ijós, Ijós hins heilaga orðs. Hún þarf
einnig að þroskast i góðu lo/ti, hún
þarf að lifa í andrúmslofti bænarinnar.
Það sem á að vaxa, þarf að fá nœr-
ingu og gl. Trúin á að fá næringu og
aukinn kraft í samfjelagi trúaðra, þar
sem hinir frelsuðu liorfa á frelsarann.
En svo hlýtur það að sjást, að
trúin vex. Það hlýtur að sjást, þegar
mustarðskornið er orðið að slóru trje.
Et' trúin vex, þá verður mórberja-
trjenu, sera mörgum verður slarsýnt
á og margir dáðst að og margir
hræðast, af því að það skyggir á
sólina, kastað í hafið af þeirri trú,
sem er eins og mustarðskornið.
Trúin vex. Það sjest i baráttu.
En það sjest einnig f rúmenskunnar
starfi í liinu hvcrsdagslega lífi. Trúin
getur eignast þann kraft, að mórberja-
trjenu verði varpað í hafið, að árás-
um verði hrundið og áhyggjum vísað