Bjarmi - 01.02.1927, Blaðsíða 6

34
B J A R M I
sera jeg heyrði rödd er mælti: »Ertu
reiðubúinn til þess siarfs, sem jeg
hefi kvatt' þig til?» »Nei, herra«,
svaraði jeg. »Jeg er ófær til alls«.
Röddin mælti: »Ef þú vilt fela mjer
það alt, og hætta öllum áhyggjum,
þá skal jeg sjá um heilsu þína«.
Jeg svaraði hiklaust: »Jeg geng glaður
að því, herra«. — Jafnskjótt gagntók
mig ósegjanlegur friður. Jeg fann að
sporið var stigið. Líf og þróttur fór
um mig. Jeg var svo ljettur í sporiu
að mjer fanst jeg varla snerta götuna,
er jeg gekk heimleiðis í kvöldkyrð-
inni. Hver smástika var heiiög jörð.
Marga daga á eftir varð jeg þess vart
var, að jeg hefði líkama. Jeg vann
frá morgni til miðnættis, og þegar ieg
fór að hátta, gat jeg varla skilið hvers-
vegna jeg ætti að sofa. Öll þreyta
var gjörsamlege fjarlæg mjer. Mjer
fanst að lífið og friðurinn vera svo
mikill og Kristur sjálfur . gagntaka
mig alveg.
Átti jeg að segja frá þessu? Mjer
fanst það ekki áhæltulaust, og þó
yrði jeg að gjöra það. Öilunu vinum
mínum og nágrönnum var kunnugt
um heilsuleysi mitt. Og nú hlaut
sigur minn eða ósigur að verða kunnur.
— Síðan eru liðin 9 ár, annrikustu
ár lífs míns, og gamla heilsuleysið
hefir aldrei látið á sjer bera. Jeg hefi
aldrei fyr verið jafn heilsugóður. En
það var meira eu líkamleg breyling.
Í?að var sem líkami mion, sál og
andi heföi bergt nýtt lífsins vatn.
Líf mitt hvíldi á æðra sviði. Og jeg
hafði ekki annað gert en að þiggja
gjöfina?« —
t*essi 9 ár hefir hann eingöngu starf-
að að fyrirlestrum meðal æðri stjetta
og mentamanna Indlands. Segir hann
frá því starfi í bókinni. Er frásagan
í meira lagi lærdómsrík og ánægju-
leg. Sumir fara ekki að byggja fyr
en þeir ætla að þeir sjeu búnir að
rífa niður trúarhugmyndir ókristinna
manna, aðrir leitast við að sýna fram
á, að kristin trú sje fullkomnun ann-
ara trúarbragða, og enn aðrir byrja
á einhverju ahnennu málefni og enda
svo ræður sinar með kristilegum
vitnisburði, segir hann, en bætir því
við, að hann hafi eugri þeirri aðferð
fylgt heldur talað opinskáit og ein-
arðíega um Jesúm Krist sjálfan og
ekkert annað. í’að efni sje svo vin-
sælt orðið á Indlandi síðustu árin að
indverskir embættismenn og aðrir
leiðtogar lýðsins fylli hvern fundar-
sal þar sem haun talar. Hann talar
þó sársjaldan í kirkjum eða krisln-
um samkomuhúsum, því að þjóð-
ernissinnum ókristnum þykiróþjóðlegt
að sækja þær. Svo lýsir liann fjöl-
mörgum fundum sínum í heiðmim
hofum og ýmsum alindverskum fund-
arhúsum, og spurningunum, sem hann
fái á eftir. Eru heiðnir prófessorar,
borgarstjórar og hofgoðar alloft for-
setar fundanna. Hann þakkar Gandhi,
þjóðhetju Indverja, mjög hvað æðslu
stjettunum sje utnhugað um að
kynnast Kristí, og talar yfirleitt svo
vel um Gandhi, að enskum ritdóm-
urum sumum finst fátt um. Á ein-
um stað segir hann frá samíundum
sínum við Krishnamurti og tínst ekki
mikið til um hann, einkum er hanu
heyrði hann blóta.
Þjóðernissinnar Indiands eru farn-
ir að sjá, segir Stanley Jones, að
Jesús frá Nazaret var Asíumaður
eins og þeir, og því sje engin ástæða
til að telja krislindóminn vestrænan,
og nú sje miklu meiri ástæða til að
fagna hinni miklu eftirspurn eftir
Kristi hjá æðstu stjettum á Indlandi,
en múghreyfingum þeim að kristin-
dóminum, sem við og við koma í
ljós hjá lægslu stjetiunum. Rær múg-
hieyfiugar sjeu margoft sprottnar af
óánægju með tímanlega áþján og