Bjarmi - 01.02.1927, Blaðsíða 12

40
B J ARMI
Gömul trúfræði og ný.
Kverið og kirkjan.
Hugleiðingar um jólin,
eftir bónda i Skagaflrði.
íslendingar eru að eðlisfari taldir
bæði herskáir og þrætugjarnir.
Ljós dæmi því til sönnunar eru i
fornsögum vorum, þar sem það eru
svo að segja daglegir viðburðir að
ágreiningsatriði, og yfirsjónir valda
blóðhefndum, blóðið er aftur borgað
gulli, eða blóð var látið koma fyrir
blóð.
Nú eru þeir tímar löngu liðnir, að
stál og blý sje notað vor á meðal til
þess að jafna með deilumálin, en í
þess stað er penninn og svertan ó-
spart notuð, til rjettingar á milii
þeirra sem eitthvað greinir á og það
oft og einatt svo geyst, að i staðinn
fyrir Iíkamleg meiðsli fyrrum, er mann-
orði og æru misþyrmt í viðskiítum
andstæðinganna.
Venjulegustu og heitustu deilumál-
in nú í seinni tíð eru stjórnmálin.
En þess utan eru mörg fleiri deilu-
mál. Menn deila nú orðið með alvöru
um trúarbrögð og tilveru Drottins
vors.
Menn deila um hvort sá gruudvöll-
ur, sem við byggjum á vor helstu
trúaratriði, sje jafn ábyggilegur eins
og okkur hefur verið kent. Hvort
biblían sje ekki blönduð meir eða
minna austurlenskum þjóðsögum.
Menn deila um guðdóm Krists, hvort
hann hafi verið Guðsson eða son
Jósefs frá Nasaret. Hvort kraftaverk-
in hans og endurlausnarverkið, sje
ekki meira eða minna tilbúningur.
Við leikmennirnir stöndum að jafn-
aði utan við þessi deilumál. En okk-
ur er ekki alveg sama hvernig þeim
lyktar. Okkur er ekki alveg sama
hvort skörð sjeu rifin í þá varnar-
múra þar sem við sjálfir, feður vorir
og þeirra feður langt fram í liðna
tímann, höfum leitað og fundið skjól
og athvarf i nepjufrostum og næðing-
um lífsins eða þeir varnarmúrar sjeu
jafnvel jafnaðir við jörðu.
Og við hljótum að gera þá kröfu
til þessara manna, sem vilja rífa nið-
ur og veikja okkar góðu barnatrú,
að þeir byggi upp anrað í staðinn.
En okkur er ekki alveg sama, hvað
það er. Við byggjum okkur hlý og
þægileg íveruhús til verndar og skjóls
voru líkamlegu iífi. Mundum við vera
þeim mönnum þakklátir, sem ein-
hvern góðan veðurdag kæmu til okk-
ar og legðu í það að eyðileggja þau
eða stór skemdi þau? Mundum viö
ekki krefjast þess að þeir byggðu upp
að nýju?
En eins og við þörfnumst skjóls og
verndunar voru líkamlega lífi,þá þörfn-
umst vjer ekki síður, skjóls og at-
hvarfs voru andlega lífi. Stormar og
hreggviðri lífsins koma þá minst
vaiir, þá er hvergi betra skjól og at-
hvarf að finna, heldur en í vorri
kristiiegu barnatrú, og sælir eru þeir
sem hafa haua óskerta af efasemdum,
það er trúin á Drottinn vorn og frels-
ara, sem veitir okkur hugsvölun og
hjálp í sjerhverjum þrautum lífsins.
Það er við krossinn helga, sem
þúsundir þúsunda af særðum og
sorgmæddum hjörtum hafa Ieitað og
fundið skjól og huggun á raunaslund-
um lífsins, þar hafa þeir fundið þá
hugsvölun og græðslu þeirra mörgu
hjartasára, sem annars mundu hafa
blætt til ólifis.
Nú virðist hin kristilega barna-
lærdómsbók okkar yngri mannanna,
»Helga kverið« vera orðinn þyrnir í
augum ýmsra uppfræðara æskulýðs-