Bjarmi - 01.04.1927, Blaðsíða 15

B J A R M I
91
Valgerður Theódórsdóttir,
Fædd 1. jan. 1904. — Dáin 10. nóv. 1915.')
Móðurkveðja.
Hún var Ijós i sumarvæna salnum
sólskin Drottins lýsli’ af liennar brá.
Hún var rós og ilmur enn í dalnum
angar hvar sem vegur hennar lá,
Dísin var hún ljóssins huldu heima,
himinsend á jörö meö bros og frið.
Sálin var hún æðri óma’ og hreima
undurmild, svo hjörtun komust viö.
Englar sjást í svip á pessum slóöum
sjaldan peirra dvöl á jörö er löng.
En oss íinst á harmastundum hljóöum
hjarta þeirra slá í barnsins söng.
Elsku barnið unga, Ijúfa, bjarta,
englamáli fögru talar pú
þegar tónar pínir móðurhjarta
pýöir, djúpir lyfta’ í bæn og trú.
Hátt til Guös þeir hefja pabba og mömmu
hug frá jörð að morgunroðans borg,
hátt til Guðs þeir leiöa aldna ömmu’)
anda friöi’ á dýpstu hjartasorg.
Æskufegurö, ástúð pín og bliða,
undragáfna pinna Ijósin skær,
pótt þú sofir sætt, um húsiö líða
svifljett, hljóö sem röðulljómans blær.
Blóm, sem eru fyrst að þroskast, falla
fyrst aö mold, svo eru Drottins lög.
Saklaust barn er sælt aö fá aö halla
sjer í blund við engla hörpuslög.
1) Hún lijet fullu nafni Sigríður Valg. Kristjana
Gunnþóra Ljóö þessi, eftir Guðm. lieitinn skáhl
Guðmundsson, eru lijer hirt aö eindreginni ósk
móður iiiunar látnu, frú Jóliönnu Gunnarsdóttur
á Bægisá.
2i Amman, Valg. horsteinsdóttir, ekkja sira
Gunuars Gunnarssonar, var þá lifandi, dó rúmu ári
seiuna, 18. júní 1917.
(r......................
Hvaðanæfa.
Heima.
Er petta satt? — í blaðið íslending
á Akureyri skrifar einhver S. B. 21. jan.
í vetur, lofsamlegan ritdóm um sálma-
söngsbók sra Bjarna Rorsteinssonar, eins
og rjett er. En par eru sögð ótrúleg tíð-
indi um sönglausar messur, hjónavígslur
og barnaskírnir, sem ritstj. pessa blaðs
er ókunnugt um hjer syðra og finst að
prestar nyrðra ættu að svara. Er pví hjer
birtur kafli úr pessari grein:
»Það liefir undanfarið verið talsvert
kvartað um tómlæti og deyfð yfir islensku
kirkjulifi, og er það líklega ekki að
ástæðulausu. Orsakir til pess geta ver-
ið margar, en ein af þeim veigamestu
mun pó vera ljelegur og ófullkominn
kirkjusöngur. Við pá hlið kirkjustarfsem-
innar liefir verið lögð minni rækt en
skyldi, nú i seinni tíð, af öllum hlutað-
eigendum, og pó prestunum fyrst og
fremst, þó að merkilegt megi virðast. —
Hjer er sagt, að guðfræðinemum sjeu
kend tónlög við háskóla vorn, og er pað
liklega svo, enda þótt llestir nýrri prest-
ar tóni alls ekki. Sjálfsagt fá peir og
einhverja pekkingu i sálmasöng yfirleitt,
og þó mun ekki dæmalausar sönglausaf
messur nú i seinni tíð, og all títt orðið,
að hjónavígslur, barnaskírnir og sjúkra-
þjónustur fari fram sönglaust.
Samfara kristindómsfræðslunni munu
börn og unglingar vera látin læra sálma
og kynna sjer sálmabókina, en pað er
ekki nóg. F*að á líka að kenna peim
sálmalögin, og ekki get jeg hugsað mjer
neina sálmakenslu heppilegri en þá, að'
láta læra sálmana með lögunum. Börn
og ungmenni eru yfirleitt söngelsk og lag-
næm, og þar sem hljóðfæri eru nú all-
víða til á sveitaheimilum, og ættu aö
minsta kosti að vera alstaðar þar, sem
barna- og ungtingafræðsla fer fram, á
þetta að vera ofboð auðvelt. Prestar ættu
svo að hafa vakandi eftirlit með pessu
við húsvitjanir sínar«.
Frá Akureyri er skrifað 9. mars p. á.
Hjeðan er það helst að frjetta, að
koma sr. Jakobs Kristinssonar liefir
valdið miklu ölduróti á trúmálahafinu.