Bjarmi - 01.05.1927, Blaðsíða 15

B J A R M I
107
Trúmálabókum og trúmálagreinum
fer töluvert fjölgandi. Hafa Bjarma
nýlega borist 4 bækur til umtals og
frjett hefir hann um fleiri.
y>Dœmalaus kirkjaa og »Guðs son
kallarct. heita 2 bæklingar, sem aðallega
eru skrifaðir gegn bækling sra Gunnars
á Saurbæ: »Var Jesús sonar Jósefs ?«
Er eftirtektarvert að þeir eru báðir
eflir leikmenn, sem þannig verða á
undan guðfræðingum til að andmæla
sra G. B.
Fyrra ritið er eftir Sigmund Sveins-
son, umsjónarmann í barnaskóla
Reykjavíkur, og er þar alvarlega fund-
ið að við Ieiðtoga nýguðfræðinnar
hjerlendis. Vakti ritið þegar í stað þá
eftirtekt, að fyrsta daginn, sem það
var á boðstólum, seldust yfir 500
eintök á götum Reykjavíkur, og þyk-
ir það óvenjulega greið sala. Senni-
lega reyna samt nýguðfræðingar að i
»þegja það í hel«.
Hitt ritið er eftir Sæmund Sigfús-
son umferða-bóksala, er það aðallega
ljúfmannlegur vitnisburður um trú
höfundarins; en galla telur Bjarmi
að þar skuli vera amast við barna-
skírn. Eru efasemdir um hana svo
víða á ferð, að undarlegt má heita,
að enginn prestur skuli gera það að
blaöamáli. — Annars væri fróðlegt
að vita hvort þjóðkirkjan er svo
rúmgóð, að stjórn hennar ljeti af-
skiftalaust, ef þjónandi prestur ljeti
endurskírast. Hver veit nema einhver
nýguðfræðingur taki upp á því. Væru
þeir samkvæmir sjálfum sjer, mætti
þeim finnast barnaskirn »of gamal-
dags« og þýðingarlítil.
y>Krislindómurinn« heitir allstór bók
(220 bls.), sem sra Ásmundur Guð-
mundsson á Eiðum hefir íslenskað.
— »Das Wesen des Christentums«
heitir bókin á frummálinu. — Eru
það nýguðfræðis-fyrirlestrar, sem
Harnack prófessor flutti í Berlínar
háskóla fyrir 27 árum, og vöktu þá
mikla eftirtekt og deilur.
Jón biskup Helgason skrifar lof-
samlegan formála með þessari íslensku
þýðingu, og telur bókina »siórfclda
vörn fyrir fagnaðarbodskap Jesú«,
enda þótt þar standi meðal annars:
»Sonurinn á ekki heima i fagnaðar-
erindinu. eins og Jesús hefir flutl oss
það, heldur faðirinn einnn. — Bjarmi
er á alt öðru máli uin þær fullyrð-
ingar báðar, en telur ekki ástæðu til
að fjölyrða um það að sinni, þar
sem óliklegt er, að alþýða manna
hjerlendis lesi mikið þessa bók nú,
svo langa löngu eftir fyrstu útkomu
hennar.
Samt má telja líklegt, að prestarn-
ir í Landakoti segi eitthvað nm hana,
svo þungorður er Harnack í garð
I kaþólsku kirkjunnar. Segir hann t. d.
að húnsje jafnvel »gagnstæð fagnað-
aðarerindinu f grundvallaratriðu«m.
(bls. 192).
»Röksemdir Roger’sa hefir Árni Jó-
hannsson snúið úr ensku og »Norð-
urljósið« sjerprentað. Er þar á alþýð-
legan hátt sýnt fram á, að visindin
þurfa ekki að vera að hártoga sköp-
unarsögu biblíunnar.
Þá eru loks útkomnir fyrirlestrar
Lúðviks Guðmundssonar, auknir og
endurskoðaðir, út af vígslu-neitun
biskups. Kvað þar vera endurprentað
allmikið af svæsnustu nýguðfræð-
isköílunum í gömlum ritgerðum
biskups, en ofboð er hætt við að
eftirspurn eftir bókinni verði samt
lítil víðar en í höfuðstaðnum. Annars
hefir bókin ekki verið send Bjarma,
og því ekki ástæða til að segja meira
um hana nú.