Bjarmi - 01.07.1927, Blaðsíða 6

146
B J A R M I
andlegar ráðgátur með þeim ráðum?
Óhófs-löngun samtímans í öllum
lifnaðarháttum veldur þvi, að fólk
gleymir að trúin er, og hlýtur jafnan
að vera, algerlega andlegt viðfangs-
efni«.
»Hver er skoðun biskupsins á guð-
speki og dr. Annie Besant?«
»Dr. Besant er kona, sem smám-
saman hefir aðhylst og sökt sjer niður
í sjerhverja hugsanlega meinloku
(»fiks Idé«) innan trúarbragðanna, og
mjer skilst að hún ferðist nú í Ame-
ríku með hina síðustu meinloku sina.
Jeg þekki dr. Besant mjög lítið. Há-
kirkjan getur ekki sýslað með þess-
háttar fólk. Samt má búast við að
hún geti gert skaða, sjerstaklega vegna
þessa Indverja, sem hún talar um í
sambandi við »nýjan Messías«.
»Hefir biskupinn lesið bók Georg’s
Brandes »Sagnet om Jesus«?«
»Mjer var send hún, og það var
ætlun min að skrifa um hana; en
þegar jeg hafði farið yfir hana, fanst
mjer það ekki ómaksins vert. Mjer
virtist bókin mjög ógrunduð. Hún
styðst hvorki við sanna þekkingu,
gagnrýni nje skilning, og mjer virð-
ist hún alment talað mjög ómerkileg
og áhrifasnauð. Jeg skil ekkert í að
gáfaður maður skyldi geta skrifað
og bjrt slíkt rit, og jeg tel það miður
farið að ekki skyldi þýdd á ensku
einhver merkilegri dönsk bók. Við
hefðum vissulega komist af án þess-
arar bókar«.
»Hvað virðist biskupnum um þá
skoðun, sem jafnvel ýmsir prestar
aðhyllast, að Jesús hafi verið sonur
Jósefs og Maríu?« spyr blaðamaður-
inn, og bætir við í blaði sínu: »Að
Headlam biskup skyldi yfir höfuð
svara annari eins spurningu, er
sönnun þess, að hann er vafalaust
einhver allra frjálslyndasti biskup
ensku hákirkjunnar«.
Biskupinn svaraði: »Mjer virðist,
að alls ekki sje unt að styðja þá
skoðun við nokkur söguleg rök. Það
verður að telja hana ranga tilhneig-
ingu, til að skýra trúna frá sjónar-
miði efnishyggju, og verður þeirrar
tilhneigingar víða vart á vorum
dögum«.
»Verða framtíðar-trúarbrögðin veru-
lega öðruvísi en kristindómur vorra
tíma?« var síðasta spurningin.
»Nei, ekki verulega, því að kenn-
ing kristindómsins er svo algerlega
við mannlegt hæfi og með þvi þan-
þoli, að það má láta hana fullnægja
allra tíma trúarkröfum .... Nýja
testamentið, og raunar gamla testa-
mentið llka, í ljósi nýja testamentis-
ins, flytur kjarna alls þess, sem
trúarbrögð eiga að vera, og því
hlýtur kristindómurinn að verða
ódauðlegur og óhrekjandi, eins og
hann hefir verið í 1900 ár«.
Þannig segir »ExtrabIaðið« — sem
alls ekki er kirkjuvinur — frá sam-
talinu við biskupinn. Sennilega þykir
einhverjum lesendum Bjarma um-
mæli hans ærið ólík ummælum
sumra lærðra guðfræðinga íslenskra,
og lialda ef til vill að hann hljóti
að vera ærið þröngsýnn. En þá má
minna á, að próf. Sig. P. Sívertsen
bar biskup þessum, sem hann hafði
heimsótt, hið besta orð á safnaðar-
fundi í Reykjavík, og taldi hann
bæði lærðan og vfðsýnan.
Sra Friðrik F r i ð r i k s s o n kom
heim 27. f. m. frá kirkjufundi friðarvina.
Ljet hann hið besta yfir fundinum og
flutti sýnódus vinsaml. kveðju þaðan. Nú
er sra Fr. Fr. farinn til Danmerkur og
dvelur þar fram á haust.