Bjarmi - 01.07.1927, Blaðsíða 16

156
B J A R M I
Hvaðanæfa.
vU-...........'....................'J
Frá prestastefnunni. Jafnskjótt
og þær frjettir bárust um Reykjavík
að 4 prestar hefðu greilt atkvæði gegn
tillögu þeirri er samþykt var út af áskor-
un frá söfnuðunum í Reykjavík og Hafn-
arfirði, spurðu menn forviða: Hverjir
voru það? Og hvernig gat nokkur prest-
ur greitt atkvæði gegn þvi að brýnt væri
fyrir prestum og söfnuðum »að hvika í
engu frá trúnni á Jesúm Krist guðsson
og frelsara mannanna?« — Og það var
eðlilegt að menn væru forviða. — Bjarmi
kærir sig ekki um að svo komnu, aö hirta
nöfn þessara kennimanna. Hann vonar
að þeir hafi ekki íhugað hvað þeir voru
að gera.
Sumir aðrir fundarmenn, sem bæði
töluðu gegn og greiddu atkvæði gegn að
nokkur ályktun væri gerð, voru þó svo
aðgætnir að þeir greiddu ekki atkvæði
um þessa tillögu.
Enginn sýnódusmaður reyndi að verja
bækling sra Gunnars í Saurbæ, þvert á
móti fjekk liann þungar aðíinningar hjá
nýguðfræðingunum sjálfum, hvað þá hin-
um. Agreiningurinn var um hitt: á sýnó-
dus að skifta sjer nokkuð eða ekkert af
honum og öðru því sem sóknarnefnd
dómkirkjusafnaðarins hafði talið með
aárásum gegn nreginatriðum kristindóms-
ins«, og þar sigraöi eldri stefnan, eins og
samþykt sýnódusar sýnir.
Hjeraðsfundur Rangárvallapró-
fastsdæmis var haldinn að Stórólfshvoli
15. júní siðastl. Par gerðist, auk vanalegra
hjeraðsfundamála, þetta hið helsta: Minst
hins fráfallna prófasts sra Eggerts Páls-
sonar og boðinn • velkominn efnilegur
eftirmaður hans, sra Sveinbjörn Högna-
son. Pá var og fagnað þar komu og
fundai hluttöku safnaðarfulltrúans í Vest-
mannaeyjum, sem eölilega er mjög sjald-
gæft. Að loknum sjálfsögðum fundarmál-
um flutti sra Sveinn Ogmundsson mjög
gott erindi um safnaðarlíf og kristilega
safnaðarstarfsemi. Út af því erindi spunn-
ust miklar og fjölbreyttar umræður, sem
allir prestarnir og margir safnaðarfull-
trúarnir tóku þátt í. Meðal annars var
allmikið rætt um altarissakramentið og
leitast við að finna og bcnda á likieg ráð
til að hefja það betur í sinn hcilaga sess
meðal kristilegra helgisiða. En í sambandi
viö þelta mál og önnur út af nefndu er-
indi sra Sveins, hreyfði einn safnaðar-
fulltrúinn því, flestum ókunna máli, að
farin væri að læöast um sumstaðar í
sveitunum, og jafuvel í þessu prófasts-
dæmi, samskonar kenning og trú og borin
er fram og stuðlað til í bæklingi sra
Gunnars Benediktssonar, og tók hann
þungt og alvarlega á þv', og enda allir
þeir, er til máls tóku um það, en enginn
mælti bæklingnum bót. Enginn var þó
tilnefndur nje meiddur, og umræðurnar
voru yfirleilt hógværar.
í fundarlok var svo sunginn sálmurinn
128 og sra. Erlendur flutli fagra bæn að
endingu, og skildu allir sem glaðir og
góðir bræður. Á fundinum mættu allir
prestarnir, nema Holts- og Veslmanna-
ej'ja, sem voru forfallaðir, og tiu fu 11-
trúar af 17.
Ritsljórinn þakkar prófasti Rangæinga
fyrir þessa skýrslu og biður aðra pió-
fasta að minnast þess, að honum eru
mjög kærkomnar frjeltir frá hjeraðsfund-
um um land alt, þvi að þær geta á matg-
an hátt orðið öðrum til uppörvuna-, ekki
síst þegar þær eru birlar í því blaði, sein
langfleslir vinir ísl. kirkju lesa.
E r i n d i u m g u ð d ó m K r i s t s
flutti Har. prófessor Níelsson í frikirkj-
unni i Rvík kvöldið áöur en sýnódus
hófst. Pólti úníturum hann þar full-
íhaldssamur, og sumum, sem lært
liafa þýsku skýringarritin, þótti erindið
ekki frumlegt. Ýmislegt hafði hann að
athuga við æskufrásögurnar hjá Matt og
Lúkasi, og bað menn að minnasl þess,
að ef þær hefðu ekki verið skráðar í
þessum guðspjöllum, hefði enginn nútíð-
armaður um þær vitað. — En hvað raá
þá segja t. d. um söguna um glataða son-
inn, sem Lúkas skýrir einn frá? Aðal-
niðurstaðan var svipuð og í jólaræðunni
í »Árin og eilífðin«: eingetnaðarhug-
myndin frá Grikkjum, en þó gæti sagan
um wgetinn af heilögum anda« vel verið
sönn«. Enginn gætinn visindamaður mundi
andmæla því, að hún gœti verið sönn, sagöi
hann. — Annars verður erindið prentað
og má þá athuga það betur.
Útgefandi: Signrbjörn Á. öíslason.
Prentsmiðjan Gutenberg.