Bjarmi - 01.04.1930, Blaðsíða 4

52
BJÁRMÍ
því að fá nógu margar Jólakveðjur
handa „blessuðum börnunum", enda
fylgdu hinstu greiðslu hans til
Bjarma 25 kr. í' Jólakveðjusjóð. —
Veit jeg hann hefði stutt rækilega
að því, að íslensk börn gætu gefið
Passíusálmana í danskri þýðingu
sunnudagaskólunum dönsku, sem
gefa hingað Jólakveðju, eins og ný-
lega hefir verið minst á hjer í blað-
inu. — Hann var síst „einhentur" í
slíkum viðskiftum, og kristindómur
Passíusálmanna var hjartansmál
hans sjálfs. Bardagamaður var hann
ekki, — en brjeflegar blessunaróskir
hans og fyrirbænir fyrir þeim, sem
honum virtust standa áveðurs í bar-
áttu gegn villu og synd, voru svo
i. nilegar og góðar, að manni hlýnar
við að lesa þær. — Tilætlunin var
að þakka vel fyrirbænirnar hans í
síðasta brjefi, en dánarfregnin kom
cinmitt sama daginn og jeg ætlaði
að svara brjefinu.
Guð blessi þá og styrki, sem um
sárast eiga að binda, og hjálpi safn-
aðarfólkinu til að varðveita vel fræ-
kornin góðu, sem sáð voru með trú-
mensku.
Sr. Bjarni Símonarson var fmddnr !).
maí 1867 á Bjarteyjarsandi. Poreldrar hans
Símon Jónsson og Sigríður Davíðsdóttir
hjnggu þar og síðar á Iðunnarstöðum í
Lundareyk jadah Hann tók guðfræðispróf
árið 1803 og stundaði eftir það kenslu í
Beykjavík til 1807. Hann var einn þeirra
þriggja er stofnaði hlaðið „Verði ]jós“ ár-
ið 1806, en fór úr ritstjórn þess, er hann
vígðist að Brjámslæk 1897. Prófastur var
hann síðan 1002. Kona hans, Kristín Jóns-
dóttir, l.ifir mann sinn nú háöldruð. Hún
var áður gefin sr. porvaldi Stefánssyni í
Tfvammi í Norðurárdal (d. 1884) og þeirra
synir eru sr. Jón á Stað á Reykjanesi og
Arni kennari á Akureyri.
Frh. frá hls. 50.
fyrir, og eru því vonglaðir. — For-
eldrar gráta beiskum tárum við lík-
börur barnsins síns, — barnsins, sem
þau trúðu engum fyrir stundarlangt,
en sjá nú ekki framar alla æfi. En
sviði og allur ótti hvarf, ]>egar ljós-
geisli páskasólar fjell á hjörtu for-
eldranna.
„Jeg lifi, og þjer munuð lifa“. —
,,I>að sem ekkert auga sá nje eyra
heyrði nje í nokkurs huga hefir kom-
ið, hefir Guð fyrirbúið ]>eim, sem
elska hann“.
Myrkrið sig' grúfir.
ískyggilegar fregnir berast frá
höfuðstaðnum í vetur: — Maður er
myrtur til fjár, þrír menn fremja
sjálfsmo.rð, drengir mynda þjófa-
fjelag, fjórar telpur, 11 til 13 ára
gamlar, eru tældar til saurlífis af
rosknum mönnum, og tvær tæla aft-
ur 5 drengi, 14—16 ára, og mestur
hópurinn fær viðbjóðslegan kynferð-
issjúkdóm bráðnæman þar sem
]>rengsli og sóðaskapur fylgjast að.
Ekki er það fagurt til afspurnar.
Ekki er það vegsauki einmitt það
árið, sem átti að flytja góð tíðindi um
fámennu og afskektu þjóðina á ís-
landi út til stórþjóðanna.
Ekki er heiðvirðum foreldrum lá-
andi, þótt þeim finnist engin hegn-
ing of þung í þeirra garð, sem tældu
börnin þeirra ung til svívirðinga. —
Foreldrar geta stungið hönd í eigin
barm, og íhugað hvernig þeim myndi
verða við, ef svo hefði verið farið
með börnin þeirra. — Vandinn er
heldur ekki mestur sá að varpa
grjóti að þeim, sem uppvísir eru
orðnir um svívirðingar og glæpi. —