Bjarmi - 01.04.1930, Page 17

B J'A RMI
65
fjekk bót á öllum sínum meinum. —
Hann endurfæddist fyrir guðlega náð
og kraft. Eftir þetta varði hann æfi
sinni, lærdómi sínum, málsnild sinni,
og öllum öðrum kröftum sínum og
hæfileikum til að boða dauðlegum og
deyjandi mönnum þennan frelsandi
og lífgandi kraft í Jesú Kristi. Hann
er nú eitt allra skærasta ljósið, sem
leiftrar á söguhimninum. Hann haffii
reynt náðina í Jesú Kristi, og þess-
vegna gat hann talað með valdi, sem
aldrei hefir mist gildi sitt fram á
þennan dag.
Aldir liðu. Annað stórgáfað barn
fæddist í lítilmótlegu en kristnu heim-
Íli í Eisleben á Þýskalandi. Þetta efni
lega barn var skírt og nefnt ,,Mar-
teinn Lúther“. Þegar Marteinn óx
upp var hann mjög ólíkur Ágústín-
usi. Frá barnæsku ]máði hann að lifa
heilögu lífi. Hann var gott barn —
ekki aðeins sinna jarðnesku foreldra,
heldur umfram alt sinnar andlegu
uióður — kajmlsku kirkjunnar. Hann
tók fyrirkomulag, reglugjörðir henn-
ar og fyrirskipanir í mestu alvöru
°g einlægni. Hann reyndi sitt ítrasta
til að fylgja þeim öllum bókstaflega.
Það var happ fyrir kristnina en
mesta óhapp fyrir ka]>ólskuna, að
l>essi maður tók hana (ka])ólskuna)
í svona mikilli alvöru. Einu sinni,
þegar hann í djúpri auðmýk-t var að
skríða upp tröppurnar fyrir framan
St. Pjeturs kirkjuna í Róm, þá berg-
uiáluðu þessi orð Páls postula í eyr-
llm hans: „Hinir rjettlátu munu lifa
fyrir trú“. Á því augnabliki hófst
siðbótin. Nýtt ljós braust inn í sál
þessa mikla manns. Nýr lífstraumur
að ofan rann sterklega inn í alla til-
veru hans. Hann umskapaðist, endur-
fæddist, varð annar Marteinn Lúthc'.
Vegna þessarar lifandi reynslu hafði
hann hugrekki til að negla greinarn-
ar frægu á kirkjudyrnar í Witten-
berg, vegna hennar gat hann mætt
ráðinu í Worms eins og mesta hetja,
vegna hennar ])ýddi hann ritninguna
á móðurmál fólksins í Wartburg-
kastalanum, vegna hennar gjörðist
hann faðir og leiðtogi hálfrar kristn-
innar (næstur Kristi). Öll rit hans
bera með sjer að hann talaði það, sem
hann vissi og vitnaði um það, sem
hann sjálfur hafði reynt.
Seinna útskrifaðist bráðgáfaður
námspiltur frá Oxford háskólanum
á Englandi. Hann las guðfræði og
vígðist inn í biskupakirkjuna ensku.
Alt af þráði hann eitthvað, sem aldrei
hafði fallið honum í skaut. Hvorki
háskólinn, kirkjan eða prestsembætt-
ið gat fullnægt dýpstu þörfum hans.
llann fór til Ameríku, og á heimferð-
inni lenti hann í hóp af guðhræddu
fólki — ,,Herrnhíitum“, fylgjendum
Zinzendorfs greifa. Hann hlustaði á
söng ]>eirra, bænir, prjedikanir og
vitnisburði, og fann mjög sárt til
þess að þetta fólk átti eitthvað sem
hann aldrei hafði eignast. Hann var
að boða öðrum trú, en var ekki sjálf-
ur kristinn í raun og sannleika. —
Pegar heim kom hlustaði hann, af
hreinni tilviljun, á fremur lítið þekt-
an prjedikara, sem lagði út af og út-
skýrði eitt af ritum Lúthers. Þá hitn-
aði honum um hjartaræturnar —
„was strangely warmed“, eins og
hann sjálfur kemst að orði. Á máli
biblíunnar endurfæddist hann —
varð nýr og guði helgaður maður.
Upp frá þessu flutti hann guðs orð
með undrakrafti og stórkostlegum
árangri, og nú álítur langstærsta
de’ldin innan reformeruðu kirkjunn-
ar ]>ennan mikla mann leiðtoga sinn
og föður. Þetta var John Wesley. —
Ekkert gat verið raunverulegra í fari
þessa ágæta manns en náðarverk
drottins Jesú Krists og gjöf Heilags
Anda.