Bjarmi - 01.04.1930, Side 24

72
B J A R M I
]>egar svo er komið, að skoðanir
manna eru mjög skiftar. Sam|>ykki
kirkjulegs aðilja, biskups, prófasts og
kirkjuráðs ætti að vera trygging ]>ess
að söfnuðir legðu meiri alúð við val
sitt, og enda rjettmætt, að álits ]>eirra
gæti að einhverju, ef sundrung er inn-
an safnaðanna. Þá virðist ]>að og til
bóta, að prestar eða prestsefni hafi
eigi lengur slíka hvöt til að fara I
prestaköllin á meðan undirbúningur
kosninga fer fram, eins og núgild-
andi veitingalög gefa ]>eim. ]>að mun
hugur manna innan prestastjettar-
innar, að setja ]>að ákvæði í stjettar-
reglur sínar (codex eticus), að prest-
ar megi ekki fara í prestaköll fyr en
köllunarfrestur er liðinn, nema ]>á
eftir ósk sóknarnefnda.
Frumvarp |>etta ætti einnig að
stuðla að því, að vekja almennan á-
huga um val sóknarnefnda, þar sem
]>ær fá meiri áhrif um val prests, og
verður að telja ]>að framför. Að sjálf-
sögðu verður að kjósa allar sóknar-
nefndir að nýju, um leið og lög þessi
koma til framkvæmda.
Minningarorð.
Frh.
Mjer finst talsvert skylt með ]>ess-
um musterisgesti í Jerúsalem, er
varð að trú sinni á dásamlegan hátt
og þeim vini Krists og vini vorum,
sem kallaður var hjeðan og kveður
oss nú um jólabil. Mjer virtist,
]>ann stutta tíma, er mjer varð auðið
að kynnast og eiga tal við Einar í
Blönduhlíð, að ]>ar væri trúmaður á
all-háu stigi, þar væri fötlskvalaus
Kristsvinur, er þráði eigi annað heit-
ara nú á æfikvöldi en ]>að, að fá hvíld
og finna frið þann, sem innilegt sam-
fjelag við hann veitir og sú blessun
og hugsvölun, er ]>ar er framrjett í
náð — óverðskuldaðri náð — van-
máttugum og sjálfum sjer ónógum
börnum syndarinnar til handa.
Hvort þessi þrá hans hefir verið
svo rík og yfirgnæfandi í sálarlífi
hans jafnan á liðinni æfi, er jeg
sakir ókunnugleika eigi bær um að
dæma. En hitt er mjer ljóst, að
síðan jeg kom í þetta bygðarlag,
fyrir hálfu öðru ári, hefi jeg vart
fyrirfundið nje kynst neinum þeim,
er væri jafnhugleikið og eiginlegt
að ræða um andleg málefni, í anda
hinnar eldri, evangelisk-lútersku
stefnu, eins og Einari sáluga frá
Blönduhlíð. Hver athöfn, sem fram
fór á sviði kirkjulegrar starfsemi,
var honum heilög og kær. Jafnvel
upptaka hins saklausa ungbarns í
kristinn söfnuð í' heilagri skírn, var
honum hugvekja til andlegra iðk-
ana, því með henni taldi hann sig
og aðra vera minta á, hvert leið-
inni væri komið hjá sjálfum þeim
í skilningi trúarlærdómanna og í
skóla lærasveinalífsins, undir leið-
sögn Krists orða og anda. Honum
var og mjög hugleikið, að æskan
mætti sem best og sem fyrst kom-
ast undir áhrifavald Krists, og
harmaði það, hve örðugt er aðstöðu
úti í sveitum landsins til slíkrar
starfsemi, þeirrar, er lýtur að hinu
andlega uppeldi hinna ungu. Leit
hann því mjög hlýjum augum suð-
ur til hinna nýju, andlegu fundar-
halda í höfuðstað landsins á hausti
hverju, og ljet sjer eitt sinn um
munn fara, .að sóknirnar hjer ættu
að styrkja menn til farar þangað
til þátttöku í hinu andlega lífi.
Hann var og einlægur vinur trú-
málablaðsins ,,Bjarma“ og eindreg-
ið fylgjandi þeirri stefnu, er það
ræðir. Hann vildi að dæmi postul-
ans ekkert vita ,,annað en Jesúm