Bjarmi - 01.09.1969, Side 19

Georg verður leiðtogi.
Tarlton framkvæmdastjóri lét hendur standa
fram úr ermum.
Sífellt komu ný fyrirtæki til skjalanna og vildu
taka þátt í starfinu. Og Tarlton heimsótti þau
öll til þess að tala og segja frá. Hann fór ekki að-
eins um Lundúnaborg, heldur einnig víðs vegar
um landið. Hann var sífellt að fá bréf frá verzl-
unarmönnum, sem höfðu áhuga á þessu nýja,
kristilega starfi meðal stéttarbræðra í Lundún-
um. Tarlton kepptist við og reyndi að fullnægja
öllum beiðnum og fyrirspurnum.
Georg var hans hægri hönd frá fyrstu stund.
Þeir tengdust innilegum vináttuböndum. Þeir
höfðu sérstakan áhuga á nýrri starfsaðferð. Það
var Tarlton, sem átti frumkvæðið. Hann kallaði
saman pilta og unga menn í biblíulestrarhópa.
Þeir voru ekki margir í hverjum hópi. Þeir gátu
rúmazt við hæfilega stórt borð. Þeir áttu heldur
ekki að vera fleiri. Tarlton var frábær stjórnandi
á þessum óbrotnu samverustundum. Og Georg
var stórhrifinn. En ekki leið á löngu þangað til
þeir voru orðnir svo margir, sem vildu vera með,
að Georg varð að taka við stjórninni í einum
hópnum. Það kom í ljós, að svo virtist sem hann
væri skapaður til þessa starfs. Löng þjálfun hans
við kennslu í sunnudagaskólanum og hin mikla
reynsla í sálgæzlu meðal félaganna í verzluninni
báru nú ríkan ávöxt.
Georg kom vel undirbúinn til biblíulestranna í
hópnum. Hann vildi ekki, að nein atriði í dag-
skrá samverustundanna væru ,,dauð“. Hann bjó
sig alltaf einhverjum „vopnurn", áður en hann fór.
Og jafnskjótt og hann hafði lokið hinum stuttu
skýringum sínum á textanum, áttu hinir piltarnir
að segja skoðun sina ,,án þess að láta andartaks-
stund fara til spillis". Þannig hófust fjörugar um-
ræður þegar í stað, og Georg stjórnaði þeim
snilldarvel.
Séð skyldi um, að allir kynnu vel við sig, og
enginn mátti vera ,,ókunnugur“ í hópnum. Kæmi
nýr maður, var einum eða tveimur piltum, sem
fyrir voru, þegar fengið það hlutverk að taka
hann að sér. Þeir skyldu komast að því, hvaðan
hann væri. Síðan áttu þeir að bjóða honum ein-
hvern daginn með sér í tedrykkju, og eftir það
var ekki erfitt að fá hann til að koma aftur.
Bjartur og hressandi blær átti að ríkja á stund-
unum. Allir áttu að hlakka til biblíulestranna.
Leiðtoginn mátti ekki þreyta þá eða fæla í burtu
með því að biðja of langar bænir eða tala mikið
sjálfur og láta bera á sér.
Biblíulestrarhópunum fjölgaði sífellt. önnur
verkefni í félaginu hlóðust á Tarlton, svo að
skjótt kom að því, að Georg stjórnaði öllu þessu
starfi. Sú tilhögun komst á, að í biblíulestrar-
hópunum voru aðeins ungir menn, sem tilheyrðu
ekki neinum söfnuðum. Þarna var því beinlínis
um trúboðsstarf að ræða. Einu félagsmennirnir,
----—--------------------------------------------
(Euðbranhsstnfa
Hins íslenzka Biblíufélags
Hallgrimskirkju — SkólavörðuhæS — Reykjavík
Sími 17805
Opið alla virka daga nema laugardaga
kL 2—5 e.h.
VerOsJcrá yfir bœkur Biblíufélagsins:
BIBLlAN, stærri gerð, ib........... kr. 500,00
— — — ób..................— 250,00
— minni — ib..................— 340,00
NÝJA TESTAMENTIÐ / vasaútgáfa:
Nr. I / skinnband ................. — 245,00
— II / skinnband .................. — 175,00
— III / leðuriíking ............... — 95,00
LÆKNIR SEGIR SÖGU,
Lúkasarguðspjall þýtt úr frummálinu
1965—’67 ......................... — 186,00
APÓKRYFAR BÆKUR Gamla testamentisins,
Rvík 1931 á kostnað HlB, ób...... — 150,00
FYRSTA BÓK MÓSE (Genesis), Rvik 1899
á kostnað HlB, ób.................. — 50,00
AFMÆLISRIT HlB 1815—1965 ............ — 100,00
— Útsöluverð án söluskatts —
>-------------------------------------------------J
sem fengu að taka þátt í þessum samverustund-
um, voru þeir, sem stjórnuðu.
Það leið ekki á löngu, þangað til Georg sá svo
um, að te og kringlur urðu þáttur í dagskránni.
Það var miklu auðveldara að fá menn til að leysa
frá skjóðunni yfir heitum tebolla. Þetta litla at-
riði rauf gráan hversdagsleikann í lífi þessara
ungu manna og gæddi hann hátíð, meðan á stóð.
Þeir voru flestir fátækir brauðstritsmenn í hópi
milljónanna í Lundúnum.
Persóna Georgs hlýtur að hafa haft sterkt að-
dráttarafl á ungu piltana. Þeir elskuðu hann og
gerðu allt, sem hann bað þá um. Einn þeirra
kemst svo að orði um hann: „Mér fannst hann
hlyti að líkjast Jóhannesi postula. Þið hefðuð átt
að heyra til hans, þegar hann talaði með skyn-
semd og kærleika við okkur piltana. Á eftir fékk
hann okkur til þess að fara tveir og tveir saman
og hlusta á einhvern kunnan prédikara í Lun-
dúnum“. Þeir urðu heillaðir af honum. Fórnar-
viljinn og kærleikurinn, sem þeir nutu af hans
hálfu á margvíslegan hátt, tengdu þá honum. En
hann hafði líka undursamlegan hæfileika til þess
að leysa þá smám saman frá sér og vísa þeim
veginn til Jesú.
Félagið óx hröðum skrefum. Félagsmenn voru
orðnir eitt þúsund, þegar fjögur ár voru liðin frá
stofnun þess. Og árið 1849 fluttu þeir í ný og
stærri húsakynni í Gresham Street í miðborginni.
B J A R M ■ 10