Bjarmi - 01.04.1978, Page 6

Börn og foreldrar
Barizi fyrir réiii
hins ófædda
Víöa um heim er háó barátta fyr-
ir rétti barna í móðurkviði. Litlu
munaði, að fóstureyðingar yrðu
gefnar frjáisar á Ítalíu á árinu, sem
leið, eins og kunnugt er.
Civiltá Cattolica er virt, kaþólskt
tímarit, sem gefið er út á Ítalíu.
Veigamestu greinar, sem blaðið
birtir, hljóta viðurkenningu í Vatí-
kaninu. Rit þetta flutti mjög harð-
orða grein gegn fóstureyðingum,
meðan frumvarpið var til umræðu.
Þar er því haldið fram, að ásókn
manna í að fá fóstureyöingar gefn-
ar frjálsar stafi af eigingirni og lóg-
leysi. Ritið líkir fóstureyðingum við
fjöldamorð nazista á stríðsárunum.
„Áður mótmæltum við viður-
styggilegum glæpum nazista,"
segir blaðið. „Við vísuðum til þess,
að hver maður hefði rétt að lifa
og njóta verndar, hvort sem hann
væri Gyðingur, sígauni, geðveikur
eða bæklaður. Við mótmæltum
notkun napalms í Víetnam, ógnar-
verkum Frakka í Alsír . . . og við
gerðum það með réttu. En þeir,
sem greiða fóstureyðingalögunum
atkvæði sitt (þeim er voru felld á
ítalska þinginu), geta ekki mót-
mælt þessum glæpum héðan í frá,
nema þeir séu hræsnarar . . . Þeir
hafa engan rétt til þess að for-
dæma Hitler og aðra fjöldamorð-
ingja, því að þeir hafa skipað sér
í flokk með þeim“.
Tímaritið segir einnig, að ekki
skipti meginmáli, hvort mannslífi sé
grandað í skelfilegum útrýmingar-
búðum, í gasklefum eða í þægilegu
nægtasjúkrahúsi. Það breyti ekki
kjarna málsins, hvort skipunin komi
frá geðbiluðum, dýrslegum einvaldi
eða hún sé samkvæmt lagagrein,
sem hlotið hafi samþykki á þingi.
í báðum tilvikum sé um voðaverk
að ræða.
,,Nú er orðið bjarl"
Norski biskupinn Berggrav segir
í bók sinni frá litlum dreng, sem lá
um nótt í rúmi sínu og svaf vært.
Móðir hans var ekki heima, svo að
faðirinn leitt eftir honum.
Þegar liðið var á nóttina, vakn-
aði faðir hans við það, að dreng-
urinn bylti sér í rúminu og var far-
inn að kjökra. Loks sagði hann:
„Pabbi, það er svo dimmt“.
Faðirinn var ekki í skapi til að
fara fram úr og kveikja Ijós, svo
að hann rétti hönd sína yfir i rúm-
ið til drengsins og tók utan um
hönd hans.
Þá tók drengurinn aftur til máls
og sagði: „Þakka þér fyrir, pabbi,
nú er orðið bjart“. Hönd föður hans
róaði hann, og þá óttaðist hann
ekki myrkrið framar.
„Þótt eg fari um dimman dal,
óttast eg ekkert illt, því að þú ert
hjá mér“ (Sálm. 23,4).
Vald og skylda
foreldra
í ræðu, sem danski biskupinn
Henrik Christiansen hélt nýlega,
kom fram, að ýmsar blikur eru á
lofti í uppeldismálum meðal Dana
og að kristnir leiðtogar brýna fyrir
foreldrunum, hverjar skyldur hvíla
á þeim gagnvart börnum sinum.
Christiansen biskup sagði m.a.:
í öllu starfi kirkjunnar, í boðun
hennar og meðferð sakramentanna
og fræðslu, er um þetta eina að
ræða: Að gefa bæði börnum og
fullorðnum djörfung og trú til að
hvílast í takmarkalausri náð Guðs,
eins og barnið hvílist í faðmi móð-
urinnar — og að kalla öll börn
Guðs til að feta hiklaust í fótspor
Drottins Jesú.
Heimilið sem frumeind í söfnuð-
inum, það er heimili guðsbarnsins.
Guð hefur falið þessu heimili hið
æðsta verkefni, að vernda barnið,
leiðbeina því og ala það upp til
mannlífs, sem mótaðist af náð
Guðs og verður honum til dýrðar.
Framh. á næstu síðu.
Hamingjan er hjá Jesú
Ég leitaði þyrstur að lind þeirri hér,
er lægt gæti eilífðarþorstann í mér,
en svikull var brunnur, er bergði ég af,
við brennandi þrosta
ei svölun hann gaf. (B.E.).
Það er sameiginlegt öllum mönn-
um að vilja vera hamingjusamir.
Þegar við lítum í kringum okkur,
finnst okkur við sjá mismunandi
hamingjusamt fólk, og dæmum þá
oft eftir efnislegum gæðum eða
öðru sýnilegu og áþreifanlegu.
En í raun og veru getum við
ekki dæmt um hugarástand ann-
arra en okkar sjálfra. Við erum
orðin svo þjálfuð í að skýla okkur
sjálfum bak við grímu yfirborðsins,
að aðeins þeir, sem þekkja okkur
bezt, vita hvað undir býr.
Ég, eins og aðrir, leitaði ham-
ingjunnar, kannski meira ómeð-
vitað en meðvitað, — og kannski
vissi ég ekki einu sinni, að hverju
ég var að leita. Ég vissi bara, að
það var eitthvað, sem var ekki eins
og það átti að vera; annars hefði
ég tæplega leitað.
Hamingjunni er oft slegið fram
sem blossandi sælutilfinningu, og
kannski leitaði ég fyrst að henni
sem slíkri. Eh þetta var ekki varan-
legt. Hamingjan hlaut að vera
varanleg.
Ég komst í tæri við kristindóm-
inn og ákvað að kynna mér hann
nánar. Smám saman gerði ég mér
grein fyrir því, að þama var það,
sem ég var að leita að.
Mér var sagt það hvað eftir ann-
að á kristilegum fundum og sam-
komum, að upprunalega hefði mér
verið ætlað það hlutverk að lifa í
samfélagi við Guð. Mér var líka
sagt, að ég væri syndari og að
laun syndarinnar væri eilíf útskúf-
un frá Guði. Allt þetta sama las
ég í Biblíunni. Þar sagði, að allir
menn væru syndarar og í sjálfum
sér væru þeir dauðans matur.
6