Bjarmi - 01.04.1978, Page 7

En til eru þær pólitísku stefnur,
sem vilja hrífa börnin frá foreldr-
um sínum. Takist að vekja tor-
tryggni gagnvart sjálfsögðum rétti
og skyldu foreldranna til þess að
annast um bórn sín, eiga menn
hægara um vik áð koma á þeirri
þjóðfélagsbyltingu, sem þeir keppa
ákaft að.
Sálfræðingar og uppeldisfræð-
ingar láta líka móðan mása og full-
yröa, aö enginn sé síður til þess
fallinn að ala upp börn en for-
eldrarnir!
Ef þessir spekingar hefðu það
vald, sem þeir sækjast eftir, myndu
þeir á augabragði koma því svo
fyrir, að börnunum yrði sem fyrst
og á sem áhrifaríkastan hátt forð-
að frá skaðlegri mótun foreldranna
og komið fyrir á opinberum stofn-
unum til uppeldis undir handarjaðri
sérfræðinga í hópi útlærðra upp-
eldisfræðinga.
Vér foreldrar verðum að viður-
kenna, að vér misskiljum og vér
förum skakkt að. Samt skulum vér
ekki láta svipta oss þeim rétti, sem
Guð hefur gefið oss til að vera
börnum vorum vörn, leiðbeinendur
og uppalendur.
Vér stöndum fast á því, að upp-
eldisfræðingar í skólum og barna-
stofnunum hafa einungis rétt til að
hafa áhrif á börn vor samkvæmt
vorum skilmálum. Lúther hefur sagt,
að rætur alls valds sé að rekja til
foreldravaldsins, sem er af Guði.
Enginn og ekkert er því ofar for-
eldrunum í rétti þeirra, skyldu og
ábyrgð gagnvart börnunum.
Ein mesta hætta nútímans er sú,
að vér sækjumst meira eftir ytri
velferð og þægindum en mannlegu
samfélagi. Vér staðhæfum, að þá
séum vér að búa börnum vorum
skjól og öryggi, og svo reynum vér
að seilast eftir svo miklu jarðnesku
góssi sem vér náum til, rétt eins
og það færi oss og börnum vorum
heill og samfélag. Vegna þessa
kapphlaups verður enginn tími til
að sinna börnunum. Það verður
erfitt að gæta þeirra — svo að vér
felum þau öðrum.
Það gefst ekki tóm til að tala
við börnin og lifa með þeim í gleði
og undrun yfir margvíslegum dá-
semdum náttúrunnar, í list og í
margbreytileika mannlegra sam-
skipta. Þetta felum vér svo sjón-
varpinu eða félögunum úti á götu.
Sleppum því, að vér foreldrar
förum sjálf á mis við margvíslega
gleði, sem gefst í sameiginlegri
þátttöku lífsins með börnum vorum.
Hitt er staðreynd, að vér sviptum
börn vor því, sem þau þrá mest,
vitandi eða óafvitandi: Að vér tök-
um þau að oss!
Foreldrar eða
sjónvarp
„Mörg börn verða foreldralaus af
því að foreldrarnir setjast við sjón-
varpstækið. Börnin kæra sig ekki
um sjónvarp. Þau þrá foreldra."
Þykir einhverjum
væní um þig?
..Sænska kristilega æskulýðs-
ráðið" (SKU) hélt árlegan fulltrúa-
fund sinn á s.l. hausti ásamt ann-
arri hreyfingu, ,, Kristilegu ráði
starfsmanna meðal barna og fjöl-
skyldna". — Meðal þátttakenda
var kunn útvarpskona í Svíþjóð,
Maj Ödman. Hún hafði unnið að
sérstakri rannsókn meðal barna í
mörgum löndum.
í rannsókninni kom meðal annars
fram, að engin börn meðal þeirra,
sem hún kynnti sér, voru eins sjálf-
stæð og sænsk börn. Hins vegar
voru það líka yfirleitt einungis
sænsk börn, sem svöruðu „aldrei",
þegar þau voru spurð, hvort þau
fyndu, að einhverjum þætti vænt
um þau. Hvorki meira né minna en
11 af hundraði sænsku barnanna,
eða níunda hvert barn, voru slík
,,aldrei-börn“, eins og Maj Ödman
kallaði þau.
Þetta er íhugunarefni á „öld
barnsins".
Þýtt og endursagt úr Utsyn,
Indre Missions Tidende og
Budbáraren.
En það var sagt fleira en þetta.
Mér var sagt, að ég ætti von. Mér
var sagt, að Guð elskaði mig og
þess vegna hefði hann komið nið-
ur á jörðina í líki manns, sem Jesús
Kristur, lifað þar sem sannur mað-
ur með öllu því, sem því fylgir,
en án syndar. Hann gerði það, sem
öllum mönnum fyrr og síðar hef-
ur mistekizt. Hann lifði fullkomnu
lífi, og það gerði hann til að geta
tekið á sig syndir alls mann-
kynsins.
Vegna þess að Jesús var kross-
festur á Golgata, á ég nú greiðan
aðgang til Guðs, og ekki bara ég,
heldur allir menn.
Mér var ráðlagt að gera mér far
um að kynnast sjálfri mér, öllum
hliðum mínum, og bera mig saman
við Krist. Ég fór að þessum ráð-
um, og útkoman varð sú, að ég
ákvað að gera Krist að leiðtoga
lífs míns. Ég þurfti svo sannar-
lega á honum og fyrirgefningu
hans að halda.
Og nú gat ég farið að lifa sam-
kvæmt upprunalegum tilgangi til-
vistar minnar, í stöðugu sambandi
við skapara minn. Hann er fús til
að hjálpa mér að lifa lífinu eins
og hann hefur ætlað mér, því að
hann hefur fyrirætlanir með líf
mitt, „fyrirætlanir til heilla, en
ekki til óhamingju.“
Fyrir mér er hugtakið hamingja
nú fólgið í því að lifa í samræmi
við skapara minn og í fyrirgefn-
ingu hans og í voninni um hið eilífa
líf, sem mér er heitið, því að dauð-
inn, laun syndarinnar, er afnum-
inn fyrir þá, sem vilja taka við
fyrirgefningunni.
Orsök þess, að ég er að segja
ykkur frá þessu, er ekki sú, að ég
sé merkileg persóna eða mitt líf
sé merkilegt, heldur sú, að Guð
hefur gefið mér mikið og mig
langar til að segja þér, að hann
vill gefa þér og öllum mönnum
það sama. Hann vill gefa þér meira
en þig órar fyrir.
Mig þyrsti’ eftir svölun
á þrá minni hér,
og þúsundfalt Drottinn
það veitt hefur mér.
Með fögnuði’ eg lindum hans
ausið fæ af.
sig allan hann þurfandi
sál minni gaf. (B.E.).
Jónína Rós Guðmundsdóttir.
7