Bjarmi - 01.09.1982, Blaðsíða 5

Hér kraup hann
pabbi
Sönn frásaga
Hann var auðugur, nors'ki bónd-
inn, ekki að löndum og lausum
aurum, heldur því, sem var miklu
betra og mölur og ryð fær ekki
grandað, því, sem er óháð sól og
regni. Hann stóð stöðugur í trúnni
á frelsara sinn.
Þegar hann reis úr rekkju eða
lagðist til hvíldar, fór hann fyrst
og kraup á kné á gamla, troðna
moldargólfinu fyrir framan arin-
inn, og þar baðst hann fyrir og
lofaði Guð.
Sonum sínum þremur hafði hann
komið vel til manns, þótt í fátækt
hefði verið. En honum hafði ekki
auðnast að fá þá til að beygja kné
á gólfinu fyrir framan arininn.
Þegar öldungurinn gekk hljóður
til helgistundar sinnar, horfði hann
þegjandi á þá. En það hvarflaði
ekki að sonunum að gefa Guði
hjarta sitt.
Þeir hefðu helst kosið, að fað-
ir þeirra endurreisti gamla bæinn,
en hann vildi ekki heyra á það
minnst. Gamli bærinn var eins og
hann hafði verið frá tímum lang-
afa, ef til vill langalangafa. Hann
haggaðist ekki, og það nægði.
Piltunum þótti vænt um föður
sinn, og í rauninni báru þeir
virðingu fyrir framgöngu hans.
En þeim leist nú ekki á að fylgja
honum í smekk og tilhneigingum,
hvorki á jarðneskum vegum hans
né hinum himnesku.
Og öldungurinn andaðist, og
bærinn kom i hlut sonanna ásamt
nokkurri peningaupphæð. Jarðar-
förin var um garð gengin og fyrsti
hluti sorgartímans. Þá ákváðu erf-
ingjarnir að láta til skarar skríða
um endurbygginguna. Hugðust
þeir nú reisa sér „fínan“ bæ, eins
og sagt er, sem yrði ábúðarmikill
í umhverfinu og ættinni til sóma.
Þeir byggðu nýtt gripahús og
önnur útihús, og að lokum rifu þeir
sjálft íbúðarhúsið. Það var allt
gert af viði, svo að þetta var fljót-
legt, enda skorti ekki féð. Innan
stundar var ekkert eftir nema
arinninn.
Þarna stóð hann, yngsti sonur-
inn, með öxina reidda á loft, til-
búinn að höggva.
En hann hjó ekki, heldur lét öx-
ina síga, horfði hugsandi niður
fyrir sig, rétti bróður sínum hana
og mælti:
„Ég get það ekki, því að þarna
kraup hann pabbi.“
öxin gekk á milli þeirra, en þeir
snertu ekki við aminum né mold-
argólfinu. Það var undarleg sjón
að sjá þrjá stóra og hrausta karl-
menn standa þama þungt hugsi og
stara á moldargólfið kringum ar-
ininn, þar sem faðir þeirra hafði
kropið.
Nýtt ibúðarhús reis af grunni,
það var víst líka fínt hús, því að
þeir uröu að byggja; gamla húsið
höfðu þeir rifið. En það var byggt
utan um gamla arininn, og bræð-
umir þrír höfðu eignast ný hjörtu.
Nú heyrðu þeir Guði til. Það hafði
ekki gerst með skyndingu. Það tók
sinn tíma. En sjálfir sögðu þeir,
að afturhvarf þeirra hefði byrjað
á þeim degi, er þeir stóðu hljóðir
fyrir framan arininn.
Margt mætti læra af þessari
sögu úr raunveruleikanum.
Þú, öldungur: Lifðu Drottni
einnig vegna bama þinna. Þó að
þú sjáir þau ekki ganga veg trú-
arinnar, rennur upp sá dagur, er
í ljós kemur, að guðsótti þinn og
bænir vom ekki til einskis.
Þú, æskumaður: Þú leggur áætl-
anir, kannski mjög á annan veg en
gamla fólkið, enda þarftu ekki að
vera eins og það. En rífðu ekki
niður það, sem hefur eilífðargildi,
þó að tímarnir breytist. Trúin á
Jesúm Krist og hjálpræði hans er
ekki tískufyrirbrigði. Hún er það,
sem varir og heldur um aldur og
ævi, alla leið inn í eilífðina.
Til er staður, þar sem ungir og
gamlir eiga að hittast. Því skaltu
ekki hafna trúnni, sem foreldrar
þínir byggðu líf sitt á og knúði
þau til að krjúpa á kné og biðja
einnig fyrir þér. Gefðu þig sjálfur
frelsaranum á vald. í samfélaginu
við hann er kraftur og framtíðar-
heill. Þýtt.
Lútherskir nærii
70 milljónir
Lútherskum mönnum fjölg-aöi lít-
illega á árinu 1981. I»eir eru núna
69.728.787, segir í erlendum heim-
Udum. Lútherska kirkjan er hin
þriðja fjölmennasta í heiminum,
næst á eftir kaþólsku kirkjunni og
rétttrúnaðarkirkjunni. Nokkur vöxt-
ur er í lútherskum kirkjum I Norð-
ur-Ameríku, Asíu, Afríku, Ástralíu
og á Kyrrahafssvæðum, en í Evrópu
og Latnesku-Ameríku fækkar lút-
hersku fólki.
Um 54 milljónir lútherskra manna
í heiminum eru í kirkjum, sem taka
þátt í Lútherska heimssambandinu.
Kirkjur, sem ekki eru í helmssam-
bandinu, eru fyrst og fremst í Vest-
ur-Þýskalandi og Bandaríkjunum.
SOVf l lilKIN :
Trúin gleeðist
Sovésk yfirviild slaðfeslu fyrlr
iiokkru, að meðal Kússa fn>rl trúar-
áhugi vnxiindi. I»ví vnr huldið frnm
í ritstjórnargrein í Pravda, mál-
gagni kommúnistaflokksins, að
fræðslukerfið í guðleysi hefði ekki
náð tilætluðum árangri.
f greininni er bent á, að æ fleira
æskufólk sæki hátíðir £ rétttrúnað-
arkirkjunni, en ekki aðeins gamlar
konur. I»á er einnig lögð áherzla á,
að guðleysisáróður þurfi að efla
meðal múhameðstrúarmanna í Sov-
ótríkjunum.
Blaðið segir, að guðleysi þurfi að
innræta á kerfisbundinn hátt, ella
só ekki unnt að útrýma trúnni, ekki
einu sinni í vel þróuðu sósíölsku
þjóðfélagi. Vísað er til rannsókna,
sem leiði í Ijós, að trúað fólk er
einkum í hópi húsmæðra, sem vinna
heima, ellilífeyrisþega og bæklaðra.
Börn og unglinga þarf Uka að
vernda fyrir trúarbrögðunum, segir
Pravda.
I*au lög gilda um trúmál meðal
Sovétmanna, að ríkið sór um guð-
leysisáróður. Einstaklingar mega
trúa þvi, sem þeir vilja, en ckki út-
breiða trúna. I»etta kalla kommún-
istar „trúfrelsi".
5