Bjarmi - 01.09.1982, Blaðsíða 14

Nýtt viðhorf
til biblíulestrar
Þvi næst þarftu að íhuga, hvers
vegna biblíulestur heyrir til trúar-
lífinu. Markmið biblíulestrar er
ekki, að ég geti sagt: Nú hefi ég
verið svo og svo langan tíma við
lestur Guðs orðs, nú hefi ég lesið
svo og svo mikið.
Það er ekki spurning um hve mikið þú
lest, heldur hvernig þú getur lesið.
Hvers vegna lesum við Biblíuna?
Við lesum, til þess að hjálpræðis-
áætlun Guðs, hugsanir Guðs, vilji
hans og markmið geti fyrir anda
hans orðið hluti af okkur. Það er
ekki spuming um, hve mikið þú
lest, heldur hvernig þú getur lesið.
Það er miklu, miklu þýðingarmeira
að aðeins eitt lítið vers eða einfald-
ur, biblíulegur sannleikur verði orð
hins lifandi Guðs til þín, heldur en
að þú getir lesið og brotist gegnum
heilan kafla — án þess að haía mætt
orðum Guðs til þín. Ráð mitt þeim
til handa, sem hefur staðnað og á
erfitt með að komast aftur af stað
er þetta: Lestu og lærðu utan að
einstök, miðlæg vers. Æfðu þig í að
lifa aðeins í þessu orði allan daginn.
— og nýtt viðhorf
til bænar
Hið sama gildir um bænina og
biblíulesturinn: Hún er gjöf, for-
réttindi. Þegar sagt er: Þú átt að
biðja — þá er öllu snúið við. Við
megum biðja. Við erum kölluð og
okkur boðið að hleypa Jesú inn að
áhyggjum okkar, sorg og gleði,
byrðum okkar og vandamálum,
hvort heldur sem þau eru andlegs
eða efnislegs eðlis. Hallesby lýsir
sjálfu úrræðaleysinu sem bæn.
Mörg bæn er í raun andvarp hjart-
ans til Jesú.
Eigir þú erfitt með að biðja, er
eitt, sem þú getur ávallt þakkað
fyrir, nefnilega að Jesús biður fyrir
þér. ,,En sömuleiðis hjálpar og and-
inn veikleika vorum, því að vér vit-
um ekki, hvers vér eigum að biðja
eins og ber, en sjálfur andinn biður
fyrir oss með andvörpunum, sem
ekki verður orðum að komið.“
(Róm. 8:26).
Aftast í sálmabókinni er líka að
finna bænasafn. Þar eru morgun-
og kvöldbænir fyrir hvern dag vik-
unnar ásamt bænum fyrir sérstak-
ar aðstæður. Það getur verið mikil
hjálp að notast við þessar bænir.
Það þýðir ekki að þú sért eitthvað
óandlegur, notirðu slíkar bænir.
Stöðugur aflvaki
Guðs barn losnar aldrei að fullu
við vandamál, ekki heldur í trúar-
lífinu. Það verður aldrei auðvelt og
sjálfsagt að halda daglega guðrækn-
isstund. Bæn og biblíulestur eru svo
þýðingarmikil, að Satan ræðst í sí-
fellu á þetta svið í lífi Guðs barns.
Engill Satans laust stöðugt ásjónu
Páls, en þrátt fyrir noikið magn-
leysi hafði postulinn lært að halda
alltaf áfram á sama grundvelli, þ.
e. a. s. orðum Jesú við hann: Náö
Við megrum biðja. Við erum kölluð og
okkur boðið að hleypa Jesú inn að á-
hyg'g-jum okkar, sorg og gleði, byrðum
okkar og vandamálum.
mín nœgir þér. Þar er grundvöllur-
inn, — einnig fyrir okkur. Upp af
viðurkenningu á óskiljanlegum, ó-
verðskulduðum ríkdómi náðarinnar
sprettur djörfungin til að byrja upp
á nýtt — líka fyrir þann, sem hefur
staðnað í persónulegu lífi sínu með
Guði.
Guöl. Gunn. þýddi úr Pro-fide.
Kristniboðsvinir gleðjast innilega
bæði þegar þeir fagna kristniboð-
um sem koma heim af akrinum og
þegar þeir kveðja þá sem halda út
til starfa eða hefja frekara nám til
að búa sig undir að leggja hönd á
plóginn meðal heiðingjanna.
Kristniboðið er ekki uppátæki
manna heldur komið frá Jesú Kristi
sjálfum. „Hann er í sannleika frels-
ari heimsins“, og hann bauð að
fagnaðarerindið um hann skyldi
boðað um gjörvalla heimsbyggðina.
Þeir sem fara til heiðingjanna
eru einfaldlega að hlýða fyrirmæl-
um frelsarans, og hinir sem heim
koma, njóta hvíldar sem þeir eru
þurfandi fyrir eða taka til starfa
á nýjum vettvangi — og uppörva
kristniboðsvini með frásögnum af
því sem Drottinn hefur komið til
vegar, er þeir hafa sáð orði lífsins
og leitt menn út úr myrkrinu inn
í ljós Guðs. Koma og brottför
kristniboða veitir í senn gleði í
starfinu og staðfestir fyrir kristni-
boðsvinum að köllunin til þjónustu
er á rökum reist. Drottinn er með
í verkinu.
Kristniboðarnir Ingibjörg Ingv-
arsdóttir og Jónas Þórisson eru nú
farin aftur til Eþíópíu eftir nokk-
urt hlé hér heima. Fjölskyldan var
kvödd á samkomu sem Kristniboðs-
sambandið gekkst fyrir 6. ágúst í
húsi KFUM og K við Amtmanns-
stíg í Reykjavík. Bæði hjónin tóku
til máls á samkomunni. Þau lýstu
gleði sinni yfir því að vera aftur
á förum út til Konsó. Við erum að
fara heim, sagði Ingibjörg og hún
bað kristniboðsvini þess að þau
fengju að njóta fyrirbæna þeirra.
Dætumar þeirra fimm kvað Ingi-
björg vera fullar eftirvæntingar.
Þær, sem komnar eru á skólaaldur,
áttu að byrja strax að læra í norska
barnaskólanum í Addis Abeba.
Jónas Þórisson lýsti óróa þeirra
hjóna, er þau höfðu beðið hér heima
í nokkurri óvissu um framtíðina en
nú hefðu mál skipast þannig að þau
gætu farið á ný út til heiðingjanna,
þangað sem þau væru kölluð til
starfa. Hlutverk sitt kvað hann
einkum mundi verða að sinna verk-
efnumúti í Konsóhéraði, útbreiðslu-
starf, og þá einnig í Voitódal, þar
sem Konsómenn sjálfir hafa unnið
að kristniboði meðal heiðins þjóð-
flokks. Jónas hvatti menn til að
biðja fyrir starfinu hér heima og
þeim sem hefðu ábyrgð þess á sín-
um herðum. Við erum öll bundin
hvert öðru í sama starfi, sagði Jón-
as.
14