Bjarmi - 01.09.1982, Blaðsíða 12

Trúin á Jesúm Krist felur ekki í
sér, að maður losni undan öllum
erfiðleikum. Jafnvel þótt Guðs bam
líti á fagnaðarerindið sem sín æðstu
gæði og Ritninguna sem dýrmæt-
ustu eign sína, þá rennur aldrei upp
sá tími í lífi þess, að spennan milli
holds og anda hverfi. Liðlangt lífið
er því skilyrði háð, að „holdið gim-
ist gegn andanum og andinn gegn
holdinu, því að þetta stendur hvort
gegn öðru, svo að þér gjörið ekki
það, sem þér viljið“ (Gal. 5, 17).
Fastur í trúarlífinu
Á tímabilum sálarangistar, erf-
iðra prófrauna og freistinga, ytri
þrenginga svo sem sjúkdóma eða
efnahagserfiðleika, verður dagleg
guðræknisstund í lífi kristinsmanns
oft erfiðleikum bundin. Biblíulest-
urinn og bænin verða auðveldlega
alveg vélræn eða hann hættir fyrir
fullt og allt að lesa og biðja. Ef til
vill dregst hann langt aftur úr
biblíulestraráætluninni, sem hann
fylgir. Ef hann vill engu sleppa úr,
verður sífellt erfiðara að komast
yfir það, sem vanrækt hefur verið.
Og þá er nærtækt að gefast upp.
Á tímabilum sálarangistar, erfiðra próf-
rauna og freistinga, ytri þrenginga svo
sem sjúkdóma, verður dagleg guðraekn-
isstund í lífi kristins manns oft erfið-
leikum bundin.
Eins er því farið með bænina.
Hún virðist svo innantóm og vana-
bundin. Það er beðið, af því að það
á að biðja. Hvorki veitist gleði né
lausn, þó að hjartanu sé úthellt fyr-
ir Guði. — Eins og það er freisting
að hætta biblíulestrinum, verður
það einnig freisting að hætta að
biðja.
Við erfiðleikana að iðka daglega
andakt bætist freistingin að hætta
að sækja samkomur og guðsþjón-
ustur.
Ég verð að taka
á mig rögg
Hvað gerist síðan? — Á tímum
efans og sálarangistarinnar, þegar
biblíulestur og bæn veslast upp,
skýtur þessari spurningu fljótlega
upp í hugann: Ætli ég sé kristinn,
þegar ástatt er um mig eins og raun
ber vitni?
Fyrstu og ótvíræðu viðbrögðin
eru þessi: Ég verð að taka á mig
rögg. Nú skal þetta verða öðru vísi.
Þegar vandamál koma upp í trúar-
lífinu, finnst öllum í fyrstu, að það
sé nokkuð, sem þeir verða að beita
öllum vilja sínum til að breyta. Það
skal verða lesið í Biblíunni. Það
skal verða beðið. Fyrst öðrum tekst
að halda daglega guðræknisstund,
hlýt ég að geta það líka. Samtímis
því, að tekið er á öllum þeim vilja-
styrk sem fyrir hendi er til þess að
þetta takist, er Guð sárbeðinn um
hjálp.
Hvað gerist? Það gengur vel um
tíma, en svo verður það örðugt á
nýjan leik. Allt verður svo þung-
bært, og guðsbarnið er aftur komið
í sama farið og það var í skömmu
áður. Þá er efinn og myrkrið og
sálarangistin oft alveg yfirþyrm-
andi fvrir slíkum manni. Er þá ekki
eitthvað að í gnmdvallaratriðum í
trú minni á Krist, fvrst ég á við
þessi vandamál að stríða? — Ég er
víst alls ekki frelsaður.
Hvemig kemst ég út úr þessu
ósældar ástandi?
A8 verða kristinn hefuf ^
þar sem allt gengur a8 ° .
haldið fram, að öll
kristnir, og að lífið ver^'
andlega sem almennt
Ætli ég sé kristinn, þegar ástatt er um
mig eins og raun ber vitni?
Ef þú kannast við, að svona sé
ástatt um þig, verð ég að segja þér
í fyrsta lagi, að synd getur verið
ástæða þess, að svo er komið fyrir
þér. Ef þú lifir í einhverju efni á
þann hátt, sem orð Guðs segir skýr-
um stöfum, að sé synd, getur þú
ekki vænst þess, að Guð blessi trú-
arlíf þitt. Efinn og angistin eru þá
heilbrigðismerki.
12