Bjarmi - 01.02.1985, Blaðsíða 3

Kemur út tíu sinnum á ári.
Gtgefendur:
B*istilega skólahreyfingin.
Landssamband KFUM og KFUK,
Samband ísl. kristniboðsfélaga.
Ritsijóri: GunnarJ. Gunnarsson.
Ritnefnd: Ágúst Einarsson,
^enedikt Arnkelsson,
^uðni Gunnarsson,
Sigurður Jóhannesson.
Afareiðsla: Aðalskrifstofan,
^mtmannsstíg 2B, pósthólf 651,
121 Reykjavík.
S'mar 17536,13437.
Árgjald: Kr. 500innanlands,
’lr> 600 til útlanda.
tyalddagi: 1. mars.
Prentun: Borgarprent.
Efni:
staldrað við - Hver er þá...? 3
Pa8naðar - hvað? — Hugleiðing
eftir Sigurð Fálsson .......... 4
brennidepli - Hláunginn:
Áfstaðan til náungans ......... 5
% saknaði stuðnings firá
kristnum vinum ................ 7
önugi maðurinn - frásaga ...... 8
^cð eista félagsfólkinu
— Rætt við Maríu Finnsdóttur . 11
og góð samviska ........... 12
ttristniboðamir skrifa
• Brúðarrán .................. 16
Bibliuorðabókin ............... 17
j^rá starfínu ................. 18
hlaut svölun þjá Jesú ...... 20
Bm víða veröld ................ 21
Hvers virði er maðurlnn? ...... 22
F°rsíðumynd: Credo
Staldrad við
■ 9 ?
JL JL m JWJLm. JL/JLm. Jl JTm.m mm m
Lærður maður spurði Jesúm eitt sinn: „Hver er þá náungi
minn?” Spumingin er e.t.v. eðlileg i ljósi boðorðsins um að
elska náugnann eins og sjálfan sig. Jesús svaraði spumingunni
með einni af þekktustu dæmisögum sínum — sögunni um
miskunnsama Samveijann (sjá Lúk. 10,30-35). í sögunni snýr
Jesús hlutunum dálítið við, séð frá sjónarhóli lærða mannsins.
og spyr síðan: „Hver þessara þriggja sýnist þér hafa reynst
náungi þeim manni sem féll í hendur ræningjunum?" f stað þess
að spurningin snúist um það hver sé náungi minn, snýst hún um
það að reynast náungi þeim sem þarfnast þess.
Það verður aldrei skortur á fólki umhverfls okkur sem þarfnast
þess að við reynumst því góður náungi. Lúther mun hafa sagt:
„Sérhver maður er náungi okkar, einkum sá sem þarfnast
þjálpar okkar." Lífið er þess eðlis að allir hafa sinar byrðar að
bera. Þess vegna þarfnast allir góðs náunga sem vill bera
byrðamar með þeim. Sumum er lífsbaráttan hörð, vinna myrkr-
anna á milli, dýrtíð, víxlar, afborganir, áhyggjur o.s.frv. Aðrir
glíma við erflðleika í fjölskyldulífi, skóla, vinnustað og víðar.
Gamlir og sjúkir eru gjaman einmana og oft þarf ekki sjúkdóm
eða elli til í hraða nútímaþjóðfélags. Þegar áföll, sorg, þjáning
og dauði knýja dyra er oft erfltt að standa uppréttur. Glíman við
efasemdir og trúarlegar spumingar getur einnig reynst hörð.
Áfram mætti tejja, en þetta ætti að vera kristnum manni köllun
til að hugsa um aðstæður og líðan náungans og til að hjálpa.
En þá duga ekki ódýrar lausnir. Hlýjar tilfinningar einar sér
duga skammt, falleg orð jafnvel líka. Við erfíðar aðstæður getur
„fagnaðarerindið" meira að segja orðið hjáróma ef það er
aðeins töluð orð sem skírskota á engan hátt til þeirra aðstæðna
sem um er að ræða. Hér þurfa orð og athafnir að fara saman.
Jesús boðaði fagnaðarerindið í orði og verki. Þeir sem fylgja
honum em kallaðir tii hins sama. Það felur meðal annars í sér
að reynast hverjum manni góður náungi á þann hátt að ganga
inn I aðstæður hans og bera með honum byrðarnar. Jesús gekk
inn í okkar aðstæður og bar byrðar okkar. Við þörfnumst þess
að heyra það aftur og aftur. En við þörfnumst þess einnig að
byrði hins daglega lífs sé borin með okkur af góðum náunga.
Þeir sem við umgöngumst hafa sömu þörf. Okkar er að reynast
þeim góður náungi. „Kærleiki Krists knýr oss" (2. Kor. 5,14).
GJG
_______________________________________________________/
3