Bjarmi - 01.02.1985, Blaðsíða 7

%N#
Ég saknaði
stuðnlngs frá
krístnum vinum
Pyrir nokkru birtist í Credo, blaði
^orsku kristilegu skólahreyfingarinn-
ar> viðtal við kristinn stúdent sem átti
Vlð sálræn vandamál að stríða. í
Vlðtalinu er m.a. komið inn á hvernig
fólk brást við þegar hún kom út af
sJúkrahúsinu þar sem hún var í
^eðferð og hvernig kristnir vinir
úennar reyndust henni. f orðum henn-
ar felst harður dómur, en þau eru um
leið lærdómsrík fyrir hvern þann sem
Vl11 kalla sig kristinn. í kringum okkur
er fólk sem á við alls konar vandamál
aö stríða, bæði andleg og líkamleg.
Hvernig bregðumst við við?
Við grípum niður í viðtalið:
Þegar ég kom aftur eftir dvölina
a sjúkrahúsinu þorði fólk ekki að
sPyrja hvernig mér liði eða tala um
sjúkdóminn. Ef ég hefði slasast á fæti
er ég viss um að það hefði strax spurt
mig um líðanina. Sá sem á við
þunglyndi að stríða hefur ríka þörf
fyrir að vera með öðrum, en skortir
frumkvæðið. Hann þarfnast því vinar
sem getur hlustað án þess að gefa
ódýr ráð til huggunar, t.d. í formi
biblíuversa sem slitin eru úr sam-
hengi.
— Ég saknaði meiri skilnings og
stuðnings frá kristnum vinum. Þegar
ég komst að raun um að ég fékk ekki
þann stuðning sem ég þurfti á að
halda frá kristnum félögum og vinum,
leiddi það til þess að ég fylitist
efasemdum. Sem betur fer hef ég haft
sálusorgara allan tímann sem hefur
verið fús að hlusta. Hann hefur
hjálpað mér að halda fast við trú
mína.
— í rauninni hef ég orðið fyrir því
að hljóta betri móttökur hjá vinum
mínum sem eru ekki kristnir. Þeir
hafa verið bæði hreinskilnari og sann-
ari gagnvart mér. Sumir af kristnum
vinum mínum hafa haft meiri
áhyggjur af trú minni en mér sjálfri og
líðan minni. Það hefur mér sárnað.
— Þunglyndið hefur leitt til efa-
semda um almætti Guðs. Getur Guð
ekki náð með boðskap sinn til þess
sem á við þunglyndi að stríða? Mér
hefur sárnað sérstaklega þegar ein-
staka kristnir vinir hafa sagt að
efasemdir af völdum þunglyndis séu
til komnar vegna þess að trúin hafi
ekki verið nægjanlega vel ígrunduð
eða kröftug. En sú trú sem þeir eru að
tala um er frammistaða af hálfu
mannsins. Þetta hefur verkað sem nýr
steinn í þunga byrði mína.
í ljósi reynslu sinnar vill hún
áminna okkur öll:
— Hugsaðu um hvernig öðrum
líður! Sýndu líðan þeirra sem þú
umgengst áhuga. Vertu alúðlegur.
Hún vill einnig koma á framfæri
nokkrum ábendingum varðandi sam-
félag trúaðra:
— Það ætti ekki að vera svo einhliða
upptekið af vitsmunalegum þætti trú-
arinnar sem raun ber vitni. Margir
þarfnast ekki meiri þekkingar, heldur
staðar þar sem þeim líður vel og þeir
finna til slíks öryggis að þeir geti bæði
grátið og hlegið. Þar að auki erum við
sífellt svo upptekin. Við þyrftum
helst alltaf að hafa nægan tíma til að
hlusta á þá sem þarfnast þess að geta
talað við einhvern.
7