Bjarmi - 01.03.1985, Blaðsíða 18

■ « /
BREF 0=0 1 o í 9*
vw
Kristniboðarnir
skrifa:
Gleðidagur
Sunnudagurinn 23. desember 1984
rann upp bjartur og fagur hér í
Cheparería. Sólarupprás er jafnan
klukkan sjö. Upp úr klukkan átta
hljómaði um nágrennið söngur sunnu-
dagaskólabarna sem reyndar voru í
færra lagi þenna dag þar sem jóla-
samvera sunnudagaskólans hafði ver-
ið daginn áður.
Skím á fjallinu
Við lögðum af stað frá kristni-
boðsstöðinni ásamt nokkrum öðrum
sem slógust í hópinn til að vitna fyrir
bræðrum og systrum uppi á fjallinu, í
Tolkogin. Guðsþjónustan var hafin
hér á stöðinni og hver vitnaði á fætur
öðrum.
Við héldum fyrst í áttina til Kapen-
gúria til að komast upp í fjöllin og svo
inn eftir þeim til baka, uns við komum
til Tolkogin rétt fyrir hádegið.
Hluti hópsins var kominn og hinir
komu hver af öðrum stuttu síðar. Við
gátum aðeins notið útsýnisins yfir
sléttuna og til fjallanna í norðri,
norðvestri og norðaustri. Skyggni var
einstaklega gott. Við sáum greina í
þak skólahússins og kennarabústað-
ina á stöðinni en ekki aðrar byggingar
þar sem hæð bar á milli.
Guðsþjónustan byrjaði undir
stjórn Júlíusar, predikarans á fjall-
inu. Söngurinn barst vel út fyrir
kirkjuhúsið, enda eru veggirnir enn
mjög götóttir, en við vonumst til að
hinn nýi söfnuður á staðnum sjái það
sem hlutverk sitt að fullgera kirkjuna
hið fyrsta.
Eftir bæn og trúarjátningu vitnuðu
heimamenn og gestir. Síðan var kom-
ið að skírninni. Fyrst voru hinir
fullorðnu skírðir, þrír unglingar, ung-
ur maður um tvítugt og fimm eldri
konur. Þau svöruðu greiðlega öllum
spurningum og fóru með trúarjátn-
inguna og boðorðin. Ninakubatiza —
ég skíri þig...
Því næst voru börnin skírð, einnig
níu. Fjögur þeirra eru börn Esterar
og Markos. Marko var skírður fyrir
nokkrum árum í Chepkobegh þar
sem hann á aðra konu. Hann reynir
að gera það sem hann getur til að
benda þeim á þann veg sem hann
hefur sjálfur kosið, að fylgja Jesú
Kristi. Við vonum og biðjum að það
verði sá vegur sem þessi börn kjósa að
feta.
Að lokinni skírn var ræða dagsins
og hópurinn hlustaði vel. Loks voru
samskot: Tveir seðlar, slatti af smá-
peningum og tvö egg.
Söfnuðurinn gekk út. Allir tókust í
hendur og voru að vonum glaðir.
Loksins höfðum við getað skírt í
Tolkogin eftir ýmsa erfiðleika sem við
höfum átt við að etja á þessum stað.
Við biðjum að söfnuðurinn varð-
veitist í trúnni og sjái jafnframt
ábyrgð sína í að flytja fleirum fagnað-
arerindið um Jesúm.
Leiðin lá svo heim. Gleðidagur var
að kvöldi kominn, Þorláksmessa með
öðrum hætti og í öðru umhverfi
en orðið hefði heima. Enginn jóla-
snjór og engin jólaljós önnur en
stjörnubjartur himinn. Skrælnuð jörð
og steikjandi sólarhiti um miðjan dag.
En ef til vill var það eitthvað þessu
líkt forðum í Betlehem...
Starfíð á liðnu árí
Þetta var í fyrsta sinn sem við
skírðum í Tolkogin á fjallinu fyrir
ofan (sunnan) stöðina — eins og að
18