Bjarmi - 01.06.1997, Blaðsíða 6

Við verðum að gefa
öðrum það olnbogarými
sem við ætlum sjálfum
okkur
Hver er kjami kristirmar trúar að þínum
skilningi?
„Kjami kristinnar trúar felst í upprisu
Jesú Krists frá dauðum. Guð sem skap-
ar kom til að verða frelsari sköpunar-
innar. Jesús er Guð sem kom. Á hveij-
um degi kemur Guð til að skapa og
frelsa og kallar okkur til að skapa og
frelsa með sér. Upprisa Jesú var og er
raunveruleg upprisa frá dauðum. Fyrir
hana eignumst við eilíft líf og hennar
vegna eigum við alltaf möguleikana á að
líf okkar breytist úr vonleysi í von, úr
ósigri í sigur og úr sorg í gleði. Upprisan
var og hún er hérna og núna. Ég vil
mæta þeim sem syrgja og örvænta með
von upprisunnar. Ég hef séð hvernig
þessi boðskapur gefur þeim von. Varð-
andi spíritisma og aðrar spekúlasjónir
segi ég: „Látum það fara lönd og leið.
Treystum því að Jesús er upprisinn og
við munum eignast nýtt líf, eilíft líf íyrir
trúna."
Hvert er kennivald. Biblíunnar í trúar- og
siðferðilegum efnum að þínu áliti?
„Við íslendingar erum kristin þjóð og
bæði sem þjóð og einstaklingar byggjum
við skoðanir okkar á orðum Biblíunnar.
En eins og við öll vitum þá geta þær
skoðanir verið mismunandi. Það er
hverjum og einum mikilvægt að móta
sína skoðun og halda henni eftir því
sem honum eða henni finnst ástæða til
og gefa öðrum olnbogarými til hins
sama. Þetta er sú glíma sem við verðum
að heyja. Ef við ætlum að búa saman,
það er að segja í sömu kirkju, þá verð-
um við að ætla öðrum sama rými og við
ætlum sjálfum okkur.“
Eru tiljleiri leiðir til hjálpræðis en trúin á
Jesú Krist? Hvað með önnur trúarbrögð?
„Ég hef starfað í stjórnarnefnd Lúth-
erska heimssambandsins og kynnst þar
fólki sem hefur verið í samræðum við
fólk af öðrum trúarbrögðum. Þetta fólk
segir að Guð sem kom í Jesú sé Guð
allrar mannkynssögunnar og enginn
annar Guð sé til. Við eigum að nálgast
heiminn eins og Guð nálgaðist heiminn
í Kristi. Kristnir menn eiga að vitna um
að Guð elskar heiminn og að vald Jesú
muni sigra vald dauðans og illskunnar.
Um þetta verðum við að vitna gagnvart
öðrum trúarbrögðum og treysta þvi að
það er bara Guð sem er til. Satan er til,
en ég tel ekki að hann standi á bak við
önnur trúarbrögð. Við eigum fyrst og
fremst að vera boðberar okkar kristnu
trúar, það svar nægir mér.“
Betri kjör prestanna bæta
hag kirkjunnar
Hver eru helstu vandamál íslensku
þjóðkirkjunnar og hvaða úrlausnarefni
eru brýnust?
„Ég tel, eins og ég sagði, að helsta
vandamálið sé kjör prestanna og að
margt muni breytast ef þeim verður
breytt. Skipulag kirkjunnar er rangt og
prestar líða fyrir það og þá öll kirkjan.
Prestar sækja til þéttbýlisins og hafa
líka ástæður til þess. En þau eiga að
hafa möguleika á að efla starfsgleði sína
í hinum litlu prestaköllum úti um land-
ið. Kirkjan á að bera virðingu íyrir starf-
inu þar svo prestar geti unað þar. Prest-
ar eru merkileg stétt, þau kunna ýmis-
legt sem engir aðrir kunna, þau eru alls
staðar úti um landið og þetta er
ómetanlegt. Eins og menntun þeirra er
háttað vantar samt ýmsa félagsþætti í
hana og það þarf að bæta, annað hvort
með breyttu námi í guðfræðideildinni
eða skipulegri símenntun sem þarf alla
vega að koma á. Með henni læra prest-
arnir betur að svara hinum ýmsu
spurningum daglegs lífs sem fólkið í
söfnuðunum þarf að fá svör við. Fólk
verður að geta fundið uppsprettu trúar-
innar hjá kirkjunni og fá þar kraft til
daglegs lífs. Kirkjan er í fjötrum hefð-
anna og hún heldur sér allt of mikið í
því að vera „hefðakirkja“. Nú þarf að
snúa við blaðinu og gera hana að meiri
„starfskirkju". Við þurfum að halda
áfram. Því fer fjarri að ég sé að segja að
kirkjan sé óalandi og óferjandi, en
margt sem gerist í kirkjunni er óalandi
og óferjandi og ef hún ekki athugar
gang sinn getur margt farið illa. Kirkjan
verður að mæta þeim á nýjan hátt sem
hún hefur hingað til vanrækt, einkum
konum. Hún þarf að vekja máls á stöðu
kvenna, ekki bara innan kirkjunnar,
heldur i þjóðfélaginu öllu. í ritningar-
versum og bænum hefur kirkjan hingað
til ekki ávarpað konur nema fjarska
lítillega. í Biblíunni, einkum í bréfum
Nýja testamentisins, eru áheyrendur og
lesendur oftast ávarpaðir sem „bræður".
Það er hins vegar deginum ljósara að
þessir textar eru ætlaðir báðum kynj-
um. Orð eru svo máttug. Þegar alltaf er
talað í karlkyni, þar með að kirkjufólk
er alltaf ávarpað í karlkyni, þá hefur
það gífurleg áhrif. Þetta málfar ýtir
undir þær hugmyndir að karlar séu
æðri en konur. Þettar eru hlutir sem við
verðum að horfast í augu við og taka
alvarlega. Ég vil að kirkjan kvenkenni
Guð, jafnframt því sem hún karlkennir
hann. Margt fólk segir að þetta skipti
engu máli, að Guð sé yfir það hafinn að
vera karl- eða kvenkenndur. En það
segir að það skipti ekki máli svo lengi
sem við bara tölum um Guð í karlkyni.
Ef þetta skiptir raunverulega ekki máli
þá ætti þetta fólk eins að geta sætt sig
við að talað sé um Guð i kvenkyni. Það
er einfaldlega ekki rétt að þetta skipti
ekki máli.
í Kvennakirkjunni segjum við „hún
Guð“. Ég veit að þetta biýtur allar mál-
fræðireglur, en ég kann ekki aðrar leiðir
til að koma þessu til skila. Við tölum
þannig um þrenninguna að hún sé Guð
sem skapar, Guð sem frelsar og Guð
sem helgar."
Er opin og víðfeðm þjóðkirkja í þeirri
hættu að taka ekki afstöðu til mála og
bjóða heim sífelldum málamiðlunum?
„Ég spyr: „Hver á að móta skoðanir og
stefnumál kirkjunnar? Eiga að vera til
einhver apparöt sem gefa út yfirlýsingar
um hvað kirkjunni finnst í hinum ýmsu
málum?“ Ég tel að svo eigi ekki að vera
nema þá á mjög hógværan máta. Ég er
ekki að segja að innan kirkjunnar eigi
að ríkja tóm lognmolla í skoðanaskipt-
um. Mér íinnst að kirkjan ætti að efna
til umræðu um þau mál sem eru í deigl-
unni og þarf að ræða í þjóðfélaginu og
Fólk verður að geta fundið uppsprettu trúarinnar
hjá kirkjunni ogfá par kraft til daglegs lífs.