Heima er bezt - 01.02.1960, Síða 20

HELGA HALLDÓRSDÓTTIR, DAGVERÐARÁ:
Einarslón
Brimasamt er við Einarslón
einkum um kaldan vetur.
Öldurnar herja oft á Frón,
alltaf þeim veitir betur.
Brjótandi svörð og björg sem spón
bugað þær enginn getur.
Hafaldan líður hratt um ver
háreist með hvíta falda.
Fullkomin hennar fegurð er,
fordæðan amakalda
leikur sér oft við skip og sker
skelfing og nauð að valda.
Byggðin við Lón varð eydd og auð
undir vegleysufargi.
Túngrösin frjósöm fylla sauð,
fuglabjörg gefast vargi.
Blandast þar hafsins heljargnauð
hrafna og mávagargi.
Gagnsamt var Lón og forn þess frægð
fyrir reka og veiði.
Fram á miðum er fiskignægð,
en fátt var stundum um leiði.
Oft er í Lóni logn og hægð
þótt löður um útsæ freyði.
Mörg er frá Lóni saga sögð
sögum ei þjóð vor gleymir. —
Sögur um álfa, ár og flögð
og afburðamenn hún geymir.
Krókótt þó sagnalind sé lögð,
líður hún fram og streymir.
Segir Landnámu sagnaval
sögu haturs og nauða.
Nafnar deildu um dauðan hval,
deildu unz blóðið rauða
féll af sárum í feigðarval
færandi báðum dauða.
Ein er frá Lóni saga sönn
— saga um björgun lífa.
Þegar við skipstrand helköld Hrönn
handleikur banaknífa.
— Saga er beittri tímans tönn
tekst ei sundur að rífa.
Aðeins í Lóni einn var bær
eftir við fornar slóðir.
Sáu um búið sálir tvær
sonur og öldruð móðir.
Rokið öflugt og reiður sær
rifust við þrumugjóðir.
SÍÐASTA HÚSFREYJAN í EINARSLÓNI
Til Einarslóns koma margir menn,
menn til að hjálpa og bjarga.
Sldpstrand þar hefur orðið enn
Ægir vill kalla marga.
Húsfreyjan stendur eftir ein,
engin til hennar kemur,
hlustar hún bjargs á heljarkvein
hart þegar aldan lemur.
Húsfreyjan stendur eftir ein
ofurhægt tíminn líður.
Lítt gróin opnast andans mein
und í hjartanu svíður.
í huga mótast og markast svo
ein minning að gleymist eigi
er bára sló föður og bræður tvo
til bana á einum degi.
Húsfreyjan stendur eftir ein,
við athafnir tíminn líður.
hún herðir ei sorg við harmakvein,
en hitar, bakar og sýður.
56 Heima er bezt