Heima er bezt - 01.03.1960, Side 12

Sveinn Jónsson, Landamótum,
formaður á „Sæfara“.
Tómas Þórðarson frá Vallatúni,
vélstjóri á „Scefara“.
Jón Eyjólfsson, Miðgrund,
haseti á „Scefara".
Veður var gott þennan dag og drógu [>eir á Enok
línuna inn að Skerinu. Allt í einu vakti Ólafur orðs á
því við Þórð formann, „að snemma ætli þeir að fara
að liggja úti, þarna komi bátur heimanað og stefni til
þeirra“. Þórður leit í áttina heim en gat ómögulega
komið auga á bátinn. Ólafur varð meir en lítið hissa
og sagði: „Sérðu ekki bátinn maður? Hann er svo til
alveg kominn til okkar, það er íslendingurinn.“
„Nei,“ sagði Þórður, „ég sé engan bát.“ Ólafur varð
undrandi yfir þessu. „Nú er ég hissa, sérðu ekki bát-
inn? Ég trúi þessu ekki.“ Hann kallaði í hásetana og
spyr fyrst Valda Jónsson í Sandgerði: „Sérðu bátinn,
sem kemur þarna öslandi?“ \TaIdi þagði um stund og
horfir leitandi bátsins en svarar svo: „Nei, Óli, ég sé
engan bát, hvergi nokkurs staðar.“ Hann leit á Ólaf og
hefur máske dottið í hug að hann væri eitthvað skrít-
inn eða jafnvel blindfullur, þó hann hins vegar vissi,
að það gat ekki skeð.
Ólafi leizt nú ekki á blikuna. Hann kallaði þá í
Magnús Runólfsson frá Skagnesi í Mýrdal og spurði
hann, hvort hann sæi bátinn þarna skammt frá þeim.
„Bátinn,“ endurtók Magnús, „ég sé engan bát, ekki
nokkurn bát.“ Ólafur var alveg forviða. Hann gat ekki
trúað þessu. Þeir hlutu að sjá bátinn. Hann strauk sér
Ólafur Ingileifsson, vélstjóri a „Enok“ VE 164, Torfi Einarsson frá Varmahlið. - Siðar í Áshól
siðar formaður með mb. Ásdísi VE144. * Vestmannaeyjum.
84 Heima er bezt