Heima er bezt - 01.03.1960, Qupperneq 34

svei mér ekki tala úr því fýluna. Fróðlegt að vita,
hvernig húsbóndinn tæki sig út.
Loksins var fjárhópurinn kominn heim undir Bakka,
og þá beið Asdís ekki boðanna. Hún kom mátulega til
að hjálpa til við innreksturinn. Hún skríkti af kæti yfir
því, hvað lömbin voru orðin stór.
Kristján var svipþungur og skipaði henni að fara
heim og ná í poka og klippur og slcæri.
Hún sagðist ekki vita hvar það væri geymt.
Þá sagði hann Sveinka að fara með henni, hann vissi,
hvar það væri geymt.
Þegar þau komu á stekkinn aftur, var Kristján bú-
inn að marka mörg lömb. Grímsi gamli á Bala hafði
haldið á þeim fyrir hann.
„Ég get ímyndað mér að þetta sé nú nokkuð erfitt
fyrir þig, Grímur minn, að halda á þessum drekalömb-
um,“ sagði Ásdís. „Ég skal nú taka við.“ Hún greip
stærðargimbur og bar hana til Kristjáns. „Hér kemur
ein ekki mjög óveruleg,“ sagði hún brosandi.
„Hvað ertu eiginlega að þvælast með þetta lamb,“
sagði hann geðvonzkulega. „Ég er ekld vanur að marka
fyrir Stefán í Þúfum og fer sjálfsagt ekki að byrja á
því í dag.“
„Á nú Stefán í Þúfum svona vænt lamb?“ sagði Ás-
dís alveg hissa.
„Ojá, það geta fæðzt falleg lömb undan fleiri ám en
þeim, sem þú hefur hirt, þó að það líti út fyrir að þú
ætlir að rifna af monti yfir því,“ sagði hann.
„Ef ég væri í þínum sporum, dytti mér ekld í hug
að leyfa Þúfnaskepnunum að vera í stekknum,“ sagði
hún með merkissvip.
„Þú mátt víst stimpast við að draga þær út ef þú
vilt,“ sagði hann, „en betra held ég væri að þú færir
að taka af gemlingunum á meðan ég er að marka. Grím-
ur hjálpar mér við það.“
Bóndinn á Bakka hjálpaði Ásdísi til að festa geml-
inginn við dyrastafinn, svo að hún gæti klippt hann, en
þessari aðferð hafði hún ekki vanizt, heldur að binda
þá sauðbandi og leggja þá niður fyrir utan réttina eða
stekkinn. Það sagði hún þessum hjálplega nágranna.
Hann sagði að Kristján léti gera þetta svona, og að
hún skyldi ekki vera að styggja hann með því að vinna
öðruvísi, því að hann væri víst ekki í mjög góðu skapi.
Hún þurfti svo sem ekki að láta segja sér það.
Þegar Kristján var búinn að marka, fór hann að rýja.
Þá kom Ásdís til hans og ætlaði að fara að hjálpa hon-
um. „Ég get víst komið þessu af, þó að þú farir ekki
að kássast í því. Það eru fleiri gemlingar til, sem hægt
er að rýja.“
Framhald.
VERÐLAUNAGETRAUNIN

ÚRSLITIN í HINNI
GLÆSILEGU
VERÐLAUNAGETRAUN
STÁLHÚSGAGNASETT (BORÐ
OG 4 STÓLAR) f VERÐLAUN
Eins og vænta mátti, varð geysimikil þátttaka í Stálhús-
gagnagetrauninni. Þar sem margar réttar ráðningar bár-
ust, var nafn sigurvegarans dregið út, og hinn lánsami sig-
urvegari í getrauninni er
ÁGÚST GUÐMUNDSSON
DALSMYNNI, EYJAHREPPI, HNAPPADALSSÝSLU
Við vitum, að allir þeir mörgu, sem tóku þátt í þessari
skemmtilegu verðlaunagetraun, munu taka undir með
okkur og senda Ágúst sínar beztu hamingjuóskir með sig-
urinn.
Rétt ráðning í getrauninni var þessi: Skuggamynd nr. 1
var Þjóðleikhúsið, 2. Háskóli íslands, 3. Alþingishúsið. 4.
Akureyrarkirkja. 5. Kaþólska kirkjan í Reykjavík. 6. Dóm-
kirkjan í Reykjavík. 7. Hús Ásmundar Sveinssonar mynd-
höggvara. 8. Bifröst í Borgarfirði, og loks nr. 9 Mennta-
skólinn á Akureyri.
106 Heiina er bezt