Heima er bezt - 01.07.1962, Qupperneq 31

Hvað sem öðru leið, fengu þeir gott veður. Allan
daginn var sólskin. Brynjólfur og Steini voru að hlaða
fyrir heyin. Þegar komið var fram yfir hádegi, varð
þeim litið upp fyrir á. Var þó langt frá því, að þeir
væru famir að vonast eftir þeim sauðamönnum. Sáu
þeir þá, hvar tveir menn komu ríðandi og ráku fjórar
kindur. Jæja, þeir eru þá bara komnir. En brátt kom í
ljós, að hestarnir að minnsta kosti voru ekki frá Bökk-
unum.
Brynjólfur og Steini gengu vestur með ánni á móts
við komumenn. Voru þar komnir þeir Nikulás faðir
Brynjólfs og Ólafur mágur hans. Ráku þeir sauðina á
undan sér, hina fjóra, sem Gvendur og Sveinki voru
nú að leita að.
Komumönnum var vel fagnað, sem vænta má. Voru
þeir leiddir í stofu og þágu góðan beina. Sagðist
Nikulás hafa orðið var við sauðina í gærmorgun. Hefði
hann ekki viljað láta undir höfuð leggjast að koma
þeim fram eftir, með því að hann bjóst við, að þeirra
væri saknað. Þar að auki vissi hann, að Brynjólfur ætl-
aði að slátra þeim og bjóst við, að hann myndi ekki
vilja draga það úr þessu. Hefði hann notað tækifærið
og komið sjálfur með sauðina og fengið Óla á Syðri-
\röllum með sér. Hefðu þeir slegið ferðinni upp í lysti-
túr og þótt fara vel á því, þar eð báðir hefðu verið
búnir að ráðgera fyrir alllöngu að heimsækja þau á
Bökkunum. Var einna líkast því, að sauðirnir hefðu
tekið sig upp og sótt þá, enda til þess trúandi, jafn
vitrum skepnum.
Eftir að fólk hafði skemmt sér um hríð við þessar og
þvílíkar samræður, urðu menn ásáttir um, að bezt væri
að taka sauðina og skera þá strax, ekki seinna vænna.
Voru þeir spakir eftir ferðalagið. Gekk vel að láta þá
inn. Voru menn fljótir að slátra þeim og gera þá til,
með því að einn maður var um sauð. Var öllu lokið,
er rökkva tók.
Ekki voru þeir enn komnir, Gvendur og Sveinki.
Leið svo kvöldið til dagseturs.
Var þá farið að vonast eftir þeim fyrir löngu. Var
nú ekki um annað rætt í baðstofunni en þá. Sátu þeir
báðir í hjónahúsinu, Nikulás og Ólafur. Voru menn
hlessa á því, að Gvendur skyldi ekki hafa vit á að skila
sér heim fyrir dimmu. Var Guðrún þung á brúnina og
húsfreyjan ærið óróleg.
Er langt var liðið á vöku var öllum hætt að standa á
sama. Hví komu þeir ekki? Gat skeð, að eitthvað hefði
orðið að þeim? Var það mögulegt, að Gvendur hefði
ekki haft vit á að koma sér niður úr brunanum fyrir
myrkur, enda þótt hann hefði álpazt þangað um dag-
inn? Eða hafði eitthvað verra komið fyrir?
í vökulok voru þeir enn ókomnir. Ræddu karlmenn-
irnir um, hvað gera skyldi. Kom öllum saman um, að
ekkert væri hægt að gera, þar til er lýsti. Bezt að bíða
birtunnar. Dimmt var úti, ekkert tunglsljós og þykkt
orðið í lofti. Gengu menn nú til náða, þótt ekki væri
mönnum glatt í geði. Sváfu þeir saman frammi í stofu-
rúmi, Nikulás og Ólafur.
Einhvern tíma eftir miðnætti var guðað á gluggann
á hjónahúsinu. Var þar kominn Gvendur. Fór Bryn-
jólfur fram og opnaði fyrir honum.
„Hvaða ansvítans droll er á þér, Gvendur,“ sagði
Brynjólfur, „og hvar er Sveinki?“
„Minnstu ekki á það,“ sagði Gvendur. „Hann hvarf
frá mér og ég er búinn að vera að leita að honum frá
því um nón. Ég má þakka guði fyrir að vera kominn
heim. Þvílík lukka, að ég skyldi ekki drepa mig.“
Héldu þeir nú til baðstofu og brá Brynjólfur upp
ljósi. Sá hann nú, að Gvendur var allilla útleikinn, rif-
inn allur og tættur og skrámóttur.
„Hvað er að sjá þig?“ sagði Brynjólfur.
„Það er nú ekki furða,“ svaraði Gvendur. „Ég lenti
í myrkri í brunanum að leita að stráknum. Því segi ég
það, ég má þakka fyrir að vera kominn heim.“
„Hvar týndirðu honum?“ spurði Brynjólfur.
„Týndi honum? Ég týndi honum ekki. Hann hvarf.
Hvarf allt í einu.“
„Hvar þá?“
„Það mun hafa verið nálægt því, sem Gljúfurnesið
var.“
„Uppi í brunanum?“
„Já, uppi í brunanum.“
„Hann hefur varla horfið fyrir framan augun á þér.“
„Jú.“
Framhald.
HAPPATALA BARNANNA
ÞVÍ MIÐUR hefur eigandi aprílblaðsins með happatölunni
(sem var 7950), ekki gefið sig fram, og nú hefur verið dregið
út nýtt númer, og fellur þá eldra númerið (7950) úr gildi.
Takið nú vel eftir, krakkar mínir. Blaðsíða 140 x aprilheftinu
var tölusett með áframhaldandi númerum, þannig að engin
tvö blöð eru með sama númeri á blaðsíðu 140. Nýja númerið,
sem dregið var út, er:
7292
og nú er einhver ykkar alveg örugglega með aprílblað með
þessu númeri á blaðsíðu 140. Sá, sem hefur verið svo heppinn
að fá þetta blað, þarf nú ekki að gera annað en klippa fer-
hyrninginn með númerinu (7292) út úr blaðinu og senda
ásamt nafni og heimilisfangi til afgreiðslu „Heima er bezt“,
og verða honum þá send verðlaunin um hæl ásamt heilu og
ógölluðu eintaki af aprílheftinu. Eins og þið vitið, þá eru
verðlaunin KODAK myndavél og ljósmyndavörur, svo það
er ómaksins vert að athugá blaðsíðu 140 í aprílheftinu.
Munið, að það er aðeins talan í aprílheftinu, sem gildir.
Heima er bezt 251