Heima er bezt - 01.09.1962, Qupperneq 12

Viðidalsfjall, séð frá Stóruborg i Viðidal. Til luegri á myndinni sést inn í Melrakkadal, þar sem Niels Sveinsson hrapaði
héldu þeir við svo búið til bæja. Einhverjir munu hafa
gist í Selinu um nóttina, en aðrir fóru heim til sín nið-
ur í Vatnsdal. Allir ákveðnir í að hefja leit árla dags
daginn eftir.
Nóttin leið, og hún var notuð eftir föngurrí til að
safna saman þeim mönnum víðsvegar úr Vatnsdal og
Þingi, sem tekið gátu þátt í leitinni daginn eftir, og til
að búa sig sem bezt undir hana.
Veður var þennan dag með versta móti. Hríðará-
göngur þannig að naumast sá út úr augum í éljum, en
rofaði til á milli. Ekld hamlaði veðrið samt för manna,
því mikið þótti í húfi og talið að ekki mætti láta neins
ófreistað til að leita hins týnda manns.
Þegar leitarmennirnir komu upp í Víðidalsfj all, þar
sem slóð Níelsar hafði fundizt kvöldið áður, var snjór-
inn skeljaður orðinn og sáust för hans lítið eða ekki og
mjög erfitt að rekja þau.
Því lengur sem leið á daginn versnaði veðrið og var
leidnni þá hætt. Höfðu leitarmennirnir komizt langt
upp á fjall, en hríðin svo svört, að tilgangslaust var
með öllu að reyna að rekja nokkur spor eða slóð. Sneru
leitarmenn til baka niður að Þingeyrarseli og fengu þar
hressingu eftir erfiðan dag.
í Þingeyrarseli var aðkoman daufleg. Konan og
börnin búin að missa hinztu von um að Níels fyndist
með lífi úr því sem komið væri. Slíkt veður fékk eng-
inn lifað af, sem lægi slasaður úti, og sízt á bersvæði
á fjöllum uppi. En gestrisni húsfreyju var söm við sig,
og þar var öllum veittur beini jafnóðum og að garði
bar, heitt kaffi og aðrar veitingar, sem unnt var að
láta í té.
Skömmu fyrir rökkur um kvöldið birti nokkuð í
lofti, og voru þá sendir menn inn í svokallað Illagil,
þar frammi í fjallinu. En þegar þangað kom var allt á
kafi í fönn og ekkert að sjá. Þó bar ferð þessi nokkurn
árangur, því að nokkru sunnar og ofan við gilið, rák-
ust leitarmennirnir á lamb, sem var í hafti, og sýnilegt,
að það hafði Níels gert. Jafnframt sáust spor og traðk
eftir fleiri kindur og lágu förin fram og vestur á fjallið.
Þegar hér var komið var skollið á myrkur og ekkert
unnt að gera meira. Var þá snúið heim til bæja að
nýju.
Veður fór batnandi með kvöldinu og gistu margir
í Þingeyrarseli um nóttina til að geta búizt sem fyrst
til leitar. Aðrir fóru niður'í Vatnsdal og gistu þar.
Morguninn eftir var albjart veður. Var þá hafin alls-
herjar leit, ekki aðeins úr Vatnsdal og Þingi, heldur
líka úr Víðidal og tók fjöldi manns þátt í henni.
Leit var skipt. Aðalhópurinn úr Vatnsdal leitaði í
slóðina, sem fundizt hafði kvöldið áður, eftir kindurn-
ar sunnan við Illagil, og auðsætt þótti að þar hefði Ní-
els farið. Tveir menn voru sendir til að fara upp að
svokölluðum Nónklettum, en þeir eru í brún Víðidals-
fjalls, ofanvert við Selið. Raunar þóttu líkindi lítil til
að þar væri Níelsar að leita, en vegna þess hve leitar-
menn voru margir, voru þeir sendir þangað. Einkis
urðu þeir varir, sem líka var búizt við, og héldu þeir
þaðan áfram upp á fjallið austanvert til að ná sam-
bandi við aðalhópinn aftur. Kvörtuðu þeir mjög um
ófærð, enda var allt á kafi í fönn á þessum slóðum.
Þegar mennirnir tveir komu upp á fjallið, sunnan
við klettana, sjá þeir hvar hundur kemur þvert yfir
fjallið og stefnir austur. Er þar kominn tíkarhvolpur,
sem Níels hafði farið með að heiman í smalamennsk-
304 Heima er bezt