Heima er bezt - 01.10.1962, Blaðsíða 2

Kveð
ja ur
Oss hlýnar ætíð um hjartarætur, er vér fáum kveðju
frá fjarlægum vini eða frænda. Jafnvel þótt kveðjan
sé fáorð, vekur hún hjá oss minningar um sendandann.
Oss finnst hann færast nær oss sem snöggvast og sköp-
um í huganum ánægjulega samverustund. Ef oss berast
kveðjur með nokkurn veginn reglulegum millibilum,
hlökkum vér til þess tíma, sem þeirra er von, og verð-
um fyrir vonbrigðum ef kveðjan bregzt. Þá skapast
tóm í huganum, og hinn gamli vinur vor verður naum-
ast eins hugstæður og fyrr.
íslendingar eiga marga frændur og vini fyrir vestan
haf. Tugþúsundir manna af íslenzkum stofni eru þar
búsettir víðsvegar um hið mikla meginland. Margir
hafa að vísu drukknað í þjóðahafinu mikla, en jafn-
kunnugt er hitt, að allt frá hinum fyrstu vesturflutn-
ingum hefur verið haldið uppi markvísu starfi, til þess
að halda við ættar- og menningartengslum við heima-
þjóðina. íslenzk tunga hefur orðið furðulífseig, þótt við
ramman reip hafi verið að draga, og allverulegar bók-
menntir hafa verið skapaðar þar vestra á íslenzka tungu.
Því verður að vísu ekki neitað, að nú er íslenzk tunga á
undanhaldi þar vestra, enda sízt að undra, svo mjög sem
að henni er sótt. En um leið skapast sú hefð, að halda
uppi menningartengslum við Island, þótt samskiptin
fari fram á ensku máli, og satt að segja er mér ekki
grunlaust um, að einmitt með þeim hætti hafi verið
vakin ný áhugaalda meðal hins unga fólks af íslenzkum
stofni um það að halda fast við gömul kynni, og gleyma
ekki uppruna sínum og erfðum. Greiðar samgöngur
milli landanna eiga drjúgan þátt í að gera slík tengsli
að veruleika.
Á hverju ári berast oss ánægjulegar og hlýjar
kveðjusendingar í rituðu máli frá frændum vorum
vestra. Hið gamla sameinaða vikublað Lögberg-Heims-
kringla er raunverulega fornkunningi vor margra. Um
áratugi héldu íslenzku blöðin uppi stöðugum tengslum
milli þjóðanna, og enn mun hið sameinaða blað rækja
það hlutverk. Tímarit Þjóðræknisfélagsins á nú marga
áratugi að baki, og hefur frá öndverðu staðið í fremstu
röð tímarita á íslenzka tungu. En yngst þessara rita og
á ýmsan hátt fyrirboði þess, sem verður í framtíðinni
er The lcelandic Canadian, sem nú er að vísu að fylla
tuttugasta árið. Og það vil ég gera hér stuttlega að
umtalsefni.
Tímarit þetta er gefið út af félaginu The Icelandic
Canadian Club. Það er samtök manna af íslenzkum
stofni, sem halda vilja menningarsambandi við ísland
og minningunni um íslenzkan uppruna sinn, jafnframt
því sem það gerir fyllilega Ijóst að þeir eru canadiskir
borgarar. Flytur það ritgerðir ýmislegs efnis, smásög-
ur, þýðingar úr íslenzku á ensku og fleira af almennu
tímaritaefni, en jafnframt fregnir af Vestur-íslending-
um, námi þeirra og störfum í almanna þágu, viður-
kenningum, er þeir hljóta og afrekum á ótalmörgum
sviðum. Er ritið þannig hin bezta heimild um, hvern
þátt íslenzki stofninn á í þjóðlífi Canada. Um leið vek-
ur það heilbrigðan metnað þeirra sem þjóðarbrots.
Formaður ritnefndar er og hefur verið lengi Walter /.
Lindal, dómari. Grunar mig að hann hafi flestum
mönnum fremur mótað stefnu félagsins og ritsins, en
hann hefur um langan aldur verið einn helzti formæl-
andi þeirrar stefnu, að þjóðabrotin, sem byggja Canada
haldi uppi tengslum við erfðamenningu sína og tungu,
jafnframt því sem þau tengist traustum þjóðemisbönd-
um í hinu sameiginlega þjóðfélagi þeirra. Þannio- að
þjóðarheildin sé sköpuð sem voð úr marglitum þráð-
um. Hver þráður heldur sínum sérkennum en allir eru
þeir óbifanlega tengdir í eina heild, sem hvergi sé veila
í. Hefur áhrifa hans í þessa átt gætt víða, enda er
hann í senn kunnur rithöfundur og mikilsmetinn
dómari.
Fjórum sinnum á ári flytur The Icelandic Canadian
oss kveðju frá frændum vomm fyrir haf vestan. Það er
ósvikin hlýja í þeirri kveðju og fregnirnar af frænd-
um vorum mega fylla oss heilbrigðum metnaði, því að
þær sýna, hver töggur er í þjóð vorri.
Sumarheftið 1962 flytur margbreytilegt efni að
vanda. Ekki skal það þó gert að umtalsefni nema eitt
atriði, en það er þýðing á þjóðsöng íslendinga, Ó, Guð
vors lands. Þýðinguna hefur Líndal dómari gert, og
tekizt vel. Gegnir furðu hversu vel honum hefur
heppnazt að halda efni, orðaröð og hrynjandi fmm-
kvæðisins, og jafnvel smðlasetningu. Er slíkt ekki heigl-
um hent, og þarf frábæra kunnáttu og þjálfun í báð-
um málunum svo að slíkt megi takast. Mundi Líndal
hafa orðið vel hlutgengur á skáldaþingi, ef hann hefði
haslað sér þar völl. Þýðingunni fylgir og textinn á ís-
lenzku. Getur því hver og einn borið saman. Er það
trúa mín, að marga, sem lítt skilja íslenzku, mum fýsa
að kynnast henni nánar, þegar hann fær þessa þýðingu
í hendur, og nema síðan þá tungu, sem slíkt kvæði er
ort á.
330 Heima er bezt