Heima er bezt - 01.06.1964, Blaðsíða 25

Bjarnarhöfn.
komu heim að Hrauni, voru þær, að þeir voru lokkaðir
niður í baðstofu, sem gerð hafði verið sem kjallari graf-
in í jörð niður. Síðan var gefið inn um glugga á bað-
stofunni sjóðheitt vatn, svo að ólíft var í baðinu. —
Reyndu berserkirnir þá að brjótast upp úr kjallaran-
um, en þá hafði verið borið grjót á uppgönguhlerann
og breidd hráblaut uxahúð kringum uppganginn. Þar
hjá stóð Styr vel vopnaður og varð banamaður beggja
berserkjanna. Halli fékk brotið hlerann, en féll á nauts-
húðinni, og Styr hjó hann banahögg. Sömu för fór
Leiknir.
Litlu síðar fastnaði Styr Snorra góða Ásdísi dóttur
sína og gerðist hún húsfreyja að Helgafelh. Voru þessi
fjörráð við berserkina talin ráð Snorra goða.
En hvað er að segja um veginn, sem berserkirnir
ruddu?
Oft hef ég farið þessa götu yfir hraunið, en ekki man
ég fyrir víst, hve leiðin er löng, en ég held að leiðin sé
15—20 mínútna gangur. Svo er að sjá sem þessi gata sé
mun betur rudd, en aðrar hraungötur fyrr á árum. Er
gatan furðu breið og krókalítil.
í hrauninu sjást leifar af gömlum grjótgarði, en ekki
veit ég til að hann hafi verið athugaður sérstaklega, en
þegar sagan var skráð á fyrri hluta þrettándu aldar seg-
ir ákveðið, að enn sjáist merki um garðhleðsluna.
Ég mun þá ekki halda lengra að sinni eftir hinni
fögru, söguríku strandlengju Breiðafjarðarhyggða, en
ef til vill gefst mér tækifæri til að halda síðar lengra á
sömu braut. Og vík ég þá að öðru efni.
2. í SUMARLEYFI í ELLIÐAEY.
Sólin klár á hveli heiða
hvarma gljár við baugunum.
Á sér hár hún er að greiða
upp úr bárulaugunum.
Sig. Breiðfjörð.
Ekki er mér það kunnugt, hvar Sigurður Breiðfjörð
hefur verið staddur, er þessi fagra staka varð til, en vel
gæti ég hugsað mér, að hann hefði þá verið staddur úti
í Elliðaey og horft þaðan á þessa dýrðarsjón út til hafs-
ins, sem hann lýsir í stökunni. Víða er fagurt sólsetur
á voru landi, en við Breiðafjörð hef ég séð það fegurst
og dýrlegast. Þetta litla ljóð Sigurðar Breiðfjörðs lýsir
þessari dýrðarsjón betur en nokkur órímuð lýsing, og
reyni ég ekki að keppa við það fagra form á náttúru-
lýsingu.
Haustið 1923, er ég var fyrir nokkru kominn heim
úr utanför til Norðurlanda, þar sem ég hafði þurft að
spara allan ferðaeyri og lifa við rýran kost, því að ann-
að en mat, svo sem fargjöld og gistingu, var ekki hægt
að spara, veiktist ég af brjósthimnubólgu. Það vita all-
ir, sem þann sjúkdóm hafa fengið og lifað hann af, að
lengi er maður að ná sér að fullu og tekur það oft 2—
3 ár.
Vorið 1925, þegar skólastarfi lauk, þorði ég ekki að
ráða mig í erfiðisvinnu, en vildi þó heldur vera úti við,
en við inni vinnu. Þá bjuggu í Elliðaey hjónin Ólafur
Jonsson frá Garðsstöðum við ísafjarðardjúp og Teo-
dora Daðadóttir, dóttir hinnar háöldruðu heiðurs konu
Mariu Andrésdóttur í Stykkishólmi, sem nú er nær því
105 ára, hress og glöð í anda. Voru þau hjón, Ólafur
og Teodóra, annáluð fyrir gestrisni og höfðingsbrag.
Þau voru góðir vinir mínir.
Eitt sinn, er komið var fram í byrjun júlímánaðar,
var Ólafur í Elliðaey staddur í Stykkishólmi, og hitti
ég hann þá að máli. Kom þar tali okkar, að ég sagði
honum að ég væri í eins konar veikindaorlofi, en þyrfti
þó helzt að vera úti við og reyna eitthvað á mig. Olaf-
ur var jafnan fljóthuga og fljótur að ákveða sig. „Ég
ræð þig bara fyrir kaupamann í nokkrar vikur. Þú get-
ur slegið fyrir mig túnið.“ Sjálfur mátti Ólafur ekki
vinna erfiðisvinnu. Þá bar þarna að Sigurð Birkis söngv-
ara, sem var í sumarleyfi hjá bróður sínum Jóni Eyj-
ólfssyni. Hann grípur strax inn í samtalið og segir: „Ég
ræð mig líka í kaupavinnuna.“ Þessu var þarna slegið
föstu á stundinni og við ákváðum að fara út með Ólafi
þá strax um kvöldið. Var burtför ákveðin kl. 5—6, en
þá var útfall og straumur hagstæður. Klukkan fimm er-
um við tilbúnir að stíga út í bátinn, sem lá við bryggj-
una. Var það fallegur, vélarlaus bátur af þeirri stærð,
er nefnt var fjögra manna far. Veður var kyrrt, svo að
varla stóðu segl, en þó var ljúfur byr, það sem hann var.
Við Sigurður Birkis vorum litlir sjómenn og máttum
heldur ekki reyna mjög á okkur, en Ólafur settist við
stýrið, þar sem hann einn þekkti leiðarmerkin, en leið-
Heima er bezt 229