Heima er bezt - 01.06.1964, Qupperneq 28

en var nú samt með annarri
konu að gera ljótt.
Ljóðið Sumarást var sungið í útvarp á gamlárskvöld
af Elly Vilhjálms við danslag kvöldsins. Hér birtist það:
Svona vertu ekki reiður elsku vinur Gabríel
hér verður ráðin bót.
Hann verður eflaust skilinn og giftur upp á nýtt
um næstu áramót.
A Englandi ég sá eitt
ennþá verra þó,
er hún Kristín Keeler
tældi Profumo.
Svona vertu eklá reiður elsku vinur Gabríel
hér verður ráðin bót.
Hún er hætt, við biðjum um náð
komdu niður um næstu áramót.
Fyllirí og lætin
fordæmanlegt er.
Ferlega þið syndgið
á gamlárskvöldi hér.
Svona vertu ekki reiður elsku vinur Gabríel
hér verður ráðin bót.
En í öllum bænum sýndu náð
og komdu ekki niður um næstu áramót.
Hér kemur svo enn eitt nýtt Ijóð, sem heitir Sól og
vor. Böðvar Guðlaugsson hefur gert þetta Ijóð við sam-
nefnt sænskt lag:
Eg man það sem það hefði gerzt í gær,
hve golan ilmi þrungin, vinur kær,
um mína vanga lék og ljósgult hár
og léttan strauk um mínar brár.
Þann dag við áttum okkar fyrsta fund
og fylgdumst tvö ein út í grænan lund,
þar söng í laufi ungu unaðsblær,
og ég var ung og saklaus mær.
Við stigum ung og ör
með ástarljóð á vör
beint út í daginn, dúnmjúk spor.
Vora villtu þrá
bar vængjum léttum á
með ilmblæ út í sól og vor.
Hinn græna lund við saman áttum ein
og aldrei sól í heiði glaðar skein,
og þyt í laufi vakti vorblær hlýr
ó, vinur, hvílíkt ævintýr.
Ungur sveinn á mig leit
einhvern tíma í vor.
Augun blá ör og heit
áttu líf og þor.
Líka ég leit á hann
logandi af þrá.
Og hugur spann
og hjartað brann
en hnappheldunni slapp hann frá.
Sumarlangt sveif ég í sælu endalaus.
Syngur fugl, suðar bý,
svo var komið haust.
Alein ég eftir sat
ægilega fýld
hann náði í aðra nýkomna úr síld.
Já, svona fer hver hlutur hér
og hverful sumarástin er
en söknuð enginn sér á mér
ég syng með bros á vör.
Hér er svo að lokum gamalkunnugt ljóð og lag. Höf-
undurinn er Theodór Einarsson. Enn er þetta ljóð eftir-
læti margra. Það heitir: Á hörpminar óma.
Á hörpunnar óma við hlustum í kvöld,
mín hjartkæra draumfagra meyja.
Tunglskinið hefur sín töfrandi völd,
meðan tónarnir síðustu deyja.
í hillingum sjáum við sólfagra strönd,
þar svífum við tvö ein um draumfögur lönd.
Tunglskinið hefur sín töfrandi völd,
og tónarnir síðustu deyja.
Og nóttin er heiðrík með litfögur ljós,
sem leiftrar um himinsins veldi,
þá gef ég þér ást mína, heiður og hrós
og hamingju á þessu kveldi.
Við dönsum og syngjum mitt seiðandi lag.
Nú sjáum við roða hinn komandi dag,
og þá áttu ást mína, heiður og hrós
og hamingju frá þessu kveldi.
Enn hefur verið beðið um nokkur ljóð, sem ég hef
ekki getað fundið, en vel geta þau komið síðar í leit-
irnar.
Stefán Jónsson, Skeiðarvog 135.
232 Heima er bezt