Heima er bezt - 01.05.1965, Page 27

Vera má að blíður blær
blómið, sem ég fann í gær,
Hafi á huldum stað. —
Hver getur sagt mér það?
Hvert er farið blómið blítt,
börn, sem léku sér?
Hví er farið barið blítt
burtu frá mér?
Vera má að mild og hlý
móðurhöndin vísi því
heim jafnt og heiman að.
Hver getur sagt mér það?
Hver getur sagt mér það?
Hvert er farið fljóðið ungt,
fljóð, sem þekkti ég?
Hví er farið fljóðið ungt,
farið sinn veg?
Vera má að ástaryl,
ævintýr og laumuspil
eigi þau enn á ný.
Á ég að trúa því?
Hvert er farið allt og allt
allir, sem voru hér?
Hví er farið allt og allt
alveg frá mér?
Vera má að allt og allt
aftur mætist þúsundfalt.
Út yfir stað og stund
stefni ég á þinn fund.
Stella 15 ára, Guðlaug, Ragna á Heiði og fleiri biðja
um ljóð, sem heitir: Skvetta, falla, hossa og hrista. —
Ragnar Bjarnason hefur sungið þetta ljóð inn á hljóm-
plötu, en höfundur ljóðsins er Valgeir Sigurðsson. Hér
birtist ljóðið:
SKVETTA, FALLA, HOSSA OG HRISTA
Skvetta, falla hossa og hrista,
skvetta, falla hossa og hrista,
skvetta, falla hossa og hrista,
hrista stög og borð.
Út úr höfninni bylgjan ber
með sér bátinn, sem er undir fótum mér,
og hann vaggar vært og rótt,
hann mun vagga mér í nótt.
Og við síður gutlar sjór,
hylgja sérhver smá og stór
syngur alveg í einum kór,
þær syngja:
:;:Skvetta, falla, hossa og hrista,
skvetta, falla hossa og hrista,
skvetta, falla hossa og hrista,
hrista stög og borð. :;:
Út á hafið er haldið brátt,
þó að hafið, það sé hvorki slétt né blátt,
út úr augum ekki sér,
því að óðum dimma fer.
Allt í kring er saltur sjór,
bylgja sérhver smá og stór,
syngur alveg í einum kór,
þær syngja:
Láta marra, hvessa, hvissa,
hvæsa, urra, messann kyssa.
:;: Skvetta, falla, hossa og hrista,
skvetta, falla hossa og hrista,
skvetta, falla hossa og hrista,
hrista stög og borð.:;:
Þó að tómleiki magnist minn,
ég er messinn hér um borð í fyrsta sinn.
Ég skal standa af mér allt
þó að andi móti kalt,
þó að rjúki saltur sjór,
bylgja sérhver smá og stór,
syngi alveg í einum kór,
þær syngja:
Láta marra, hvessa, hvissa,
hvæsa, urra, messann kyssa.
:;: Skvetta, falla hossa og hrista,
skvetta, falla, hossa og hrista,
skvetta, falla, hossa og hrista,
hrista stög og borð.:;:
Að lokum kemur svo hér lítið ljóð, sem Dóra í Reykja
vík hefur beðið um. Þetta ljúfa ljóð heitir Vor. Höf-
undur ljóðsins er Friðrik heitinn Hansen kennari á
Sauðárkróki, en lagið eftir Pétur Sigurðsson, sem er vel
þekkt tónskáld. Sigurður Ólafsson hefur sungið ljóð og
lag á hljómplötu.
VOR
Ljómar heimur, logar fagur,
lífið fossar, hlær og grær.
Nú er sól og sumardagur,
söngvar óma fjær og ær.
Vorsins englar vængjum blaka,
vakir lífsins heilög þrá.
Sumarglaðir svanir kvaka,
suður um heiða-vötnin blá.
Heima er bezt
187