Heima er bezt - 01.06.1984, Síða 32

INGVAR AGNARSSON:
A Ifabyggðir
Úr samtali við Erlu Stefánsdóttur
Ég átti tal við skyggna
konu, Erlu Stefánsdóttur.
Mun ég reyna að endur-
segja hér eitthvað af
spurningum mínum og
svörum hennar, ekki að
vísu alveg orðrétt, en
þannig, að ekki skeikar
miklu efnislega.
Spurning: Ég veit, að þú munt sjá
blik manna eða árur. En mig langar
einnig til að spyrja, hvort þú verður
ekki vör við sérstakar verur, þegar þú
ert á ferð úti í náttúrunni, eins og t.d.
huldufólk eða álfa?
Svar: Jú, það gerist oft, t.d. í sam-
bandi við hóla og kletta og annað
landslag.
Spurning: Sérðu álfabyggðir, t.d.
hýbýli þessa fólks?
Svar: Já, ég sé stundum stórar álfa-
byggðir, fjölda bæja.
Spurning: Eru þetta lítil hús, eða
e.t.v. einnig stórar byggingar?
Svar: Ég hef aldrei séð nema litil
hús, aldrei t.d. stór sambýlishús, eins
og eru hjá okkur mönnum.
Spurning: Eru þessar verur allar eins
að eðli og útliti, eða eru þær að ein-
hverju leyti eðlisólíkar? Er t.d. einhver
mismunur á álfum og huldufólki?
Svar: Þarna er um þó nokkurn
mismun að ræða. Huldufólk er líkt
okkur, bæði í háttum og útliti. Álfar
eru fíngerðari. Það er líka munur á
gæðum þessa fólks eða innræti og
betra að styggja það ekki.
En svo eru ljúflingar. Þeir eru svif-
léttir og fíngerðari en huldufólk og
álfar. Mér virðist þeir einnig vera
fegurri. Ég verð þeirra helst vör í
kjarri eða þar sem land er skógi vaxið.
Þegar ég sé þá, er eins og mér opnist
sýn inn í aðra veröld, þar sem allt er í
fögrum ljósum litum.
Raunar má hið sama segja um allar
þær dularverur, sem ég skynja. Mér
virðist þær tengdar landinu með
nokkrum hætti, náttúru þess og ýms-
um sérkennum, vötnum, skógum,
klettum, fjöllum o.s.frv. Ég held samt
að þær séu ekki af efnum þessarar
jarðar gerðar, tilheyri ekki þeim efn-
isheimi sem við skynjum og lifum í,
heldur tilheyri þær annarri veröld, þar
sem þróunarleið lífsins er önnur en sú,
sem við jarðarmenn eigum við að búa.
Spurning: Mig langar enn til að
spyrja einnar spurningar: Þegar þú
sérð þetta fólk, þá munt þú yfirleitt sjá
það í okkar jarðneska landslagi. En
kemur þá aldrei fyrir, að þú sjáir sam-
tímis annað landslag, einskonar
huldulandslag?
Svar: Jú, þetta er alveg rétt. Jafn-
hliða því, sem ég sé huldufólkið og
bæina þess þá sé ég líka oft annað
landslag, sem er landslag huldufólks-
ins. Ég sé fjöll, sem tilheyra þeirra
veröld, dali, tjarnir o.s.frv. en jafn-
hliða sé ég mjög vel okkar venjulega
landslag. Landslag álfa og landslag
okkar er stundum alls ekkert líkt.
Spurning: Sérðu stundum mismun á
veðurfari hjá álfum og hjá okkur, t.d.
að tilheyrandi þeim sé bjartviðri og
þurrkur, þótt hér sé dimmviðri ogjafn-
vel rigning?
Svar: Já, þetta er mjög algengt.
Veðurfar hjá álfum er oft allt annað
en er hér hjá okkur. Þetta skynja ég oft
greinilega.
Spurning: Hefur þú nokkurntíma
skynjað sól á lofti í heimi álfa, samtímis
þvi að hér hafi verið skýjað og sólar-
laust?
Svar: Nei, ekki man ég nú beinlínis
eftir, að ég hafi tekið eftir þessu, eða
að ég hafi tekið eftir sól í ríki álfa,
þegar hér var dimmviðri. Mér hefur
aldrei dottið í hug, að athuga þennan
mismun.
S amb andssky n j anir
Ég tek enn fram að orð Erlu, hins
merkilega sjáanda, eru hér ekki orð-
rétt eftir höfð, þótt efnislega muni
litlu skeika.
Ég veit líka og vil taka það fram, að
sú skoðun mín, — að sýnir, slíkar sem
af er sagt hér að framan, séu með
nokkrum hætti tengdar stjörnum
heimingeimsins — munu ekki vera
hennar skoðanir.
Og sýnir og aðrar skynjanir ýmis-
konar, eru fullgildur raunveruleiki,
hvað sem líður skoðunum manna.
Svör þessarar skyggnu konu þóttu
mér meira en lítið fróðleg, vegna þess
að þau koma heim og saman við þær
hugmyndir, sem hægt er að gera sér
um eðli skyggninnar, þ.e. að hér sé um
fjarskynjanir að ræða. Að ekki séu
þessar sýnir tilheyrandi okkar lands-
lagi, heldur skynjanir til allt annars
staðar, þar sem búa aðrir kynþættir
manna með öðrum lífsháttum í öðru
landslagi. Og hvar skyldu þessir aðrir
staðir vera? Ég vil gera ráð fyrir að
þeir séu jafn raunverulegir og jafn
efniskenndir og sú tilvera, sem við
þekkjum.
Náttúrufræðin þekkir enga staði
aðra en stjörnur himins, dreifðar um
hinn óendanlega geim, og okkar eigin
jörð er ein þeirra.
Hví skyldu þá ekki sýnir þær, sem
frá er sagt að framan, vera tilheyrandi
einhverri jarðstjörnu annarsstaðar í
geimi, að hin skyggna kona sjái
landslag á öðrum hnetti eða hnöttum
ásamt fólki því og lífsháttum þeim,
sem þar hafa þróast í rás tímans, á
sinn hátt, eins og gerst hefur á okkar
jörð? Sambandsskynjanir mun hér
vera um að ræða.
Ef fjarsýnir eiga sér stað á annað
borð, og ég tel vafalaust að svo sé, þá
sé ég ekki aðra skýringu náttúrufræði-
legri, en að huldufólkssýnir sér fjar-
skynjanir í flestum tilvikum, þótt
einnig muni koma fyrir að líkamning
eigi sér stað, en miklu mun það
sjaldnar gerast.
212 Heimaerbezt