Heima er bezt - 01.06.1984, Síða 40

nýjum stíl, og stórum og með fögrum
útivistarsvæðum. Mun þetta hafa
komið okkur öllum á óvart og vakið
bæði undrun okkar og aðdáun.
Miðvikudagsmorguninn 10. apríl
héldum við frá Búkarest, að loknum
morgunverði og afgreiðslu í banka,
áleiðis til borgar einnar, sem Sibia
nefnist, norður á Transilvaníuháslétt-
unni, en þar áttum við að gista í þrjár
nætur.
Veður var hið besta allan daginn,
sólskin oftast og hægviðri og skyggni
allgott, eftir því sem um er að ræða á
þessum slóðum. Á meginlandinu og
raunar miklu víðar, er alltaf einhver
móska í lofti, sem byrgir mjög sýn,
aldrei hið tárhreina og tæra loft, sem
við njótum svo oft hér á íslandi. Leið
þessi er löng, eða um það bil 300 km,
svo að það var vissulega margt at-
hyglisvert og eftirminnilegt, sem fyrir
augu bar þennan dag.
Fyrst var lengi ekið um frjósamar
lágsléttur, þar sem eingöngu var
stundaður landbúnaður. Voru þar
akrar afar stórir á víðáttumiklum
svæðum, og einnig aldingarðar af
ýmsu tagi. Samyrkjubúskapur er hér
sagður mikið stundaður síðustu árin
með nýjustu tækni, og mátti víða sjá
glögg merki þess.
En ekki virtist þó bændamenningin
alls staðar vera komin á mjög hátt stig,
því að allvíða sáum við, þennan dag,
að einstakir bændur voru að plægja
akurteiga sína með þúsund ára gam-
alli aðferð — og eldri þó, — með
uxaeyki og ævagömlum plóg.
Fengum við á þessu þá skýringu, að
bændum mundi frjálst að eiga vissan
landskika út af fyrir sig og rækta hann
sjálfir, þegar aðstæður leyfðu. Mundu
þeir þá margir grípa enn til hinna
gömlu, frumstæðu tækja, er þeir ynnu
sitt eigið land.
Þá ókum við einnig að sjálfsögðu
gegnum þorp og smáborgir, flestar
með gömlum, sérstæðum svip. Sum
þessara smáþorpa eru ósköp frum-
stæð og lágkúruleg og virðast húsin
mörg mjög gömul, og mörgum illa við
haldið. Allvíða mátti þó sjá myndar-
legar nýbyggingar, og þá ekki síst í
borgum og stærri þorpum.
Á tveimur stöðum ókum við fram
hjá miklum olíulindasvæðum með
mörgum borturnum. Á öðrum staðn-
um var mikil og fullkomin olíu-
hreinsunarstöð. Olíuframleiðsla Rú-
mena er nú mjög mikil og langverð-
mætust þeirra efna, sem þar eru unnin
úr jörðu. Varokkur tjáð, að síðust árin
fullnýttu þeir alla olíuframleiðslu
sína, samkv. nýjustu tækni. En árs-
framleiðslan mun nú vera um 13-14
milljónir tonna, og er það ekkert
smáræði.
Við borðuðum miðdegisverð í ný-
tísku ferðamannahóteli í borg, sem
heitir Rimicu Vilcea. Þarna var mikill
trjágróður og fallegt um að litast.
Borgin stendur við mynni Olta-dals-
ins, sem er langur og víða fagur, enda í
Karpatafjöllunum. Dregur dalurinn
nafn sitt af ánni, sem eftir honum
rennur.
Næst stönsuðum við hjá gömlu
klaustri, sem Cosia nefnist, alllangt
uppi í Oltadalnum. Er þar einkar
fagurt um að litast. Þarna dvöldum
við drjúga stund og skoðuðum þetta
gamla, fornfálega klaustur, sem hefur
að geyma marga listræna muni frá
fyrri tíð og glæsileg málverk. Einnig
skoðuðum við sitt hvað fleira þar í
nágrenninu, meðal annars fagra kap-
ellu og sérstæðan grafreit. Einkum er
mér þó minnisstætt hið undur fagra
umhverfi hins gamla klausturs, sem er
frá 14. öld.
Gamlar klausturbyggingar eru víða
í þessu landi og geyma margt fornra
minja. Komum við síðar í fleiri slíkar
byggingar og sáum marga athyglis-
verða listmuni af ýmsu tagi.
Til Sibiu komum við á 7. tímanum
og gistum á nýtísku hóteli, er Bule-
ward nefnist. Þarna dvöldum við í
þrjár nætur og fengum hinn besta
viðurgerning. Það dylst því engum,
sem fer um þetta land, að Rúmenar
gera sitt besta til að taka á móti
ferðamönnum. Virðist þar fátt til
sparað, þegar miðað er við kynni
okkar til þessa.
Þeim tveimur dögum, sem við
dvöldum í Sibiu, vörðum við til að
skoða borgina og umhverfi hennar.
Sibia er sögð ein elsta borg í Transil-
vaníu og er nú með um 120 þúsund
íbúa. Hún er á syðri hluta Transil-
vaníu-hásléttunnar, við rætur Karp-
atafjalla, í Brasow-héraði. Hún er
Vegur um Karpatafjöll.
mikil verslunarmiðstöð, en einnig er
þar glæsilegur málmiðnaður, prent-
verk og fræg pylsugerð.
Fyrst ég nefndi málmiðnað, skal
hér tekið fram, að hann hefur aukist
mjög á síðari árum, eins og raunar
iðnaður á flestum sviðum. Árið 1972
voru framleiddar 5.5 milljónir lesta af
stáli, en aðeins 238 þúsund lestir árið
1938.
í nýju hverfunum eru margar stór-
glæsilegar byggingar, svo sem vænta
mátti, en í þeim gömlu eru húsin að
sjálfsögðu mjög fornfáleg og götur
þröngar.
Fyrri daginn, hinn 11. apríl, fórum
við í kynnisferð um borgina. Skoðuð-
um við þá m.a. dýragarðinn, Bukken-
dahl-listasafnið, sem er eitt af merk-
ustu listasöfnum Rúmeníu, virkis-
vegginn gamla, sem umlukti alla
borgina á miðöldum, og enn er vel við
haldið á vissu svæði. Loks komum við
á stóran og sérstæðan útimarkað, sem
opinn er vissa daga í viku, og dvöldum
þar drjúga stund.
Dýragarður borgarinnar er í einkar
fallegu umhverfi og all fjölbreytileg-
ur. Mér líður alltaf fremur illa á slík-
um stöðum, þegar ég hugsa um,
hvernig farið er með mörg þessi
blessuð dýr, hvernig þau eru þvinguð
til að lifa við aðstæður, sem eru svo
andstæðar eðli þeirra og uppruna. Ég
geri því þennan stað ekki frekar að
frásagnarefni hér. En þetta mun fjöl-
sóttur og vinsæll staður, og þá fyrst og
fremst af yngri kynslóðinni.
220 Heima er bezt