Heima er bezt - 01.07.1988, Blaðsíða 43

Skorradalur.
margt var þar heimamanna. Eftir að
við höfðum tekið vel til matar, sem
var fram borinn af rausn, en komið
var alllangt fram á kvöldið, orðaði
hinn hálfáttræði fræðaþulur, Krist-
leifur, sem setið hafði á tali við okkur
mestallan tímann, það við okkur,
hvort ekki væri gaman að taka í spil,
og til þess vorum við ekki ófúsir. því
að þótt við höfum sjálfsagt verið
orðnir nokkuð þreyttir af göngunni
þegar við komum í bæ á Stóra—
Kroppi, var slík þreyta fljót að hverfa
úr ungum fótum okkar eftir góða
máltíð og hæfilega bið.
„Við fáum hann Jón með okkur,
hann hefur svo gaman af þessu,“
sagði Kristleifur. Jón sá var Jósefsson
og hefur líklega verið vinnumaður þar
á bæ. Og það var náð í Jón og sest að
spilum, spiluð fjögurra manna vist og
við vorum saman ég og Guðmundur
og svo þeir Kristleifur og Jón.
„Hann Jón segir alltaf „hálfa“ og
stundum „heila“,“ sagði Kristleifur,
„svo að ég þarf víst ekki mikið að
spila.“ Og það kom fljótlega á daginn
að hann hafði satt að mæla. Jón var
ótrúlega iðinn við að segja „hálfa“ og
við Guðmundur börðumst við að
„fella“ hann meðan Kristleifur hló og
skemmti sér konunglega.
Einhver hefði nú getað haldið að
þetta hafi verið leiðinleg spila-
mennska, en svo var þó alls ekki, og
mig minnir að við skemmtum okkur
ágætlega, og það segir sína sögu, að
klukkan var farin að ganga í fjögur
um nóttina, þegar við loks lögðum
niður vopnin. Og það var ekkert bók-
hald og enginn vissi hvernig málin
Krisdeifur Þorsteinsson.
stóðu um sigra og töp þegar upp var
staðið.
Það sem mér er sérstaklega minnis-
stætt frá þessari næturvöku er lífsfjör
öldungsins Kristleifs, sem mér fannst
hann vera vegna míns eigin aldurs,
þótt þess sæust lítil merki. Ég minnist
þess ekki að hafa séð hann eigin aug-
um hvorki fyrr né síðar, en um Borg-
arfjörð og víðar var hann þekktur
fyrir þann geysilega fróðleik sem
hann safnaði einkum um Borgarfjörð
og Borgfirðinga.
Við Guðmundur tókum ekki dag-
inn ýkja snemma, enda dagleiðin frá
Stóra-Kroppi að Reykholti ekki mjög
löng. Og ekki fengum við að fara fyrr
en við höfðum þegið góðan morgun-
verð. Ferðin að Reykholti gekk
áfallalaust, enda veðrið stillt svo sem
fyrr á þessu ferðalagi okkar.
Skrifað 10. febrúar ’88.
Heimaerbeit 259