Heima er bezt - 01.07.1995, Síða 33

g hafði líka haft spurnir af
því, að hann hefði aflað sér
mikils fróðleiks um íslenska
steina, bæði með lestri bóka og við-
ræðum við margan fróðan manninn,
og það reyndar svo, að ekki myndu
margir standa honum framar á sviði
íslenskrar steinafræði í dag.
Húsið Markholt 20 er lágreist ein-
býlishús, og innan dyra sem utan
þeirra situr snyrtimennskan í fyrir-
rúmi. Hér eru allir hlutir á sínum
stað.
Hér búa þeir frændurnir Níels og
Bjarni Jónsson tveir einir, en þar sem
Níels er nokkuð farinn að heilsu,
Fyrir nokkru bauðst mér
óvænt tækifæri til þess að
heimsækja einn af eldri
borgurum Mosfellsbæjar,
fyrrverandi bónda og
steinasafnara, Níels
Bjarnason, til heimilis að
Markholti 20 þar í bæ.
Ég hafði heyrt, að Níels
hefði um langan aldur eytt
miklum tíma í steinasöfn-
un og að nú ætti hann orð-
ið allmikið safn íslenskra
steina og að margir þeirra
væru afar fallegir og
sjaldgæfir.
Níels Bjarnason.
hefur hann nokkra húshjálp þann
hluta dagsins, sem Bjarni er fjarver-
andi vegna vinnu sinnar.
Það, sem hér fer á eftir, er rabb
okkar Níelsar, og að vonum er það
hann, sem gerir fyrst grein fyrir sér
og ævi sinni í stórum dráttum.
Ég heiti fullu nafni Níels Bjarna-
son og er fæddur 6. janúar 1913 að
Keldu í Mjóafirði við ísafjarðardjúp.
Foreldrar mínir voru hjónin Bjarni
Jónsson og Ólöf Halldóra Einars-
dóttir í Skálavík við Mjóafjörð, og
þaðan stundaði faðir minn sjó og
landbúnaðarstörf.
Þegar ég var 2ja ára fluttu foreldrar
mínir að Seljalandi í Gufudalssveit,
A-Barðastrandarsýslu, og voru þar
næstu tvö árin. Þaðan lá leiðin að
Deildará á Skálmanesi (A-Barð.), og
þar voru þau næstu sjö árin, en flutt-
ust þá að Vatnsfjarðarseli í Reykja-
fjarðarhreppi við Djúp.
Þegar foreldrar mínir fluttu frá
Deildará, varð ég þar eftir hjá hjón-
unum Jóni Jónssyni og Ástríði Ás-
bjarnardóttur, og var ég þar til áranna
1946 eða 1948, en þá flutti ég að
Gervidal og hóf þar búskap. Bærinn
Gervidalur er fyrir botni Isafjarðar,
Heima er bezt 249