Heima er bezt - 01.01.1999, Blaðsíða 11

Fjölskyldan
Maðurinn minn hét Jón Ingimundarson og fæddist d
Berufjarðarströnd. Hann missti föður sinn ungur og
hafði verið með móður sinni d nokkrum stöðum um
landið en kom hingað til Stöðvarfjarðar eftir fermingu
og var hjd bræðrum sínum. Þeir byggðu hús í félagi, Jón
og bræður hans tveir og mdgur þeirra. Við bjuggum því
saman, fjórar fjölskyldur og vorum í nokkuð góðu húsi.
Hver fjölskylda hafði eitt herbergi og eldhús. Svona var
þetta íyrsta úrið. Við giftum okkur hins vegar ekki strax.
Þannig var, að við vorum trúlofuð, þrjú systkini; bróðir
minn, systir og ég. En bróðir minn fékk berkla og var
sendur d Vífilsstaði. Við úkvdðum að bíða eftir þeim og
það liðu þrjú úr frú því að við byrjuðum að búa og þar
Á sjómannadegi á Stöðvarfirði.
komst ekki yfir Öxnadalsheiði, svo við urðum að
ganga yfir, í byl og leiðinda veðri. Þar mætti okk-
ur annar bíll.
Kvennaskólinn
Mér líkaði vel d Blönduósi. Þetta var góður og
gagnlegur skóli og skemmtilegur félagsskapur.
Við héldum dansleiki og einu sinni fengum við
að fara d dansleik ú Hólum í Hjaltadal. Piltarnir
úttu svo að fd að endurgjalda heimsóknina en þd
komu upp veikindi þar, svo ekkert varð af því. Sjdlfsagt
hafa einhverjir orðið fyrir vonbrigðum. Heimapiltamir
litu margar stúlkur hýru auga og ég held að þrjúr hafi
orðið eftir um vorið og ndð sér í heimamenn. Þetta var
skemmtilegur tími og við höfum haldið sambandi,
skólasystumar. Skólareglur voru strangar og það var
haldið fast í skottið ú okkur, ekki síst af því að hermenn
vom þarna rétt við skólavegginn. Það þurfti víst að
gæta okkar fyrir þeim. Við fómm í göngu einu sinni á
dag og stundum keyrðu þeir fram hjd okkur í þessum
gönguferðum og fleygðu þú súkkulaðipökkum eða öðm
sælgæti til okkar. Við múttum auðvitað ekki taka þetta
upp en þær öftustu í hópnum stúlust nú til þess samt.
Svo var grjótgarður í kringum skólann og stundum
fundum við súkkulaðipakka þar. En ég veit ekki til þess
að neinar stúlkur hafi kynnst hermönnum þarna og
það vom engin samskipti umfram þetta.
Veturinn, sem ég var ú Blönduósi, var mannsefnið
mitt í vinnu í Reykjavík. Hann kom norður um jólin og
var hjú mér og þd opinbemðum við trúlofun okkar.
Hann var ekki eini kærastinn, sem þetta gerði. Við, sem
komum lengra að, fengum ekki að fara heim í jólafrí-
inu og þær, sem úttu kærasta, fengu þd í heimsókn.
Annríki í Sunnuhlíð.
til við giftum okkur. En þetta gekk eftir og við fengum
þrefalt systkinabrúðkaup. Reyndar var bróðir minn þú
bara heima í stuttu fríi og þurfti aftur til Vífilsstaða. Svo
kom hann seinna, alkomin heim.
Jón var sjómaður, fyrst d litlum bdti en flutti sig yfir ú
stærri bdta, þegar þeir komu. Við eignuðumst fjögur
börn. Elstur er Ingimar, þú kemur Elsa Lísa og síðan
Sveinn og yngst er Þórkatla. Hún er tólf úrum yngri en
Sveinn. Ég var alltaf úkveðin í því að eignast Þórkötlu.
Barnabörnin em orðin tólf og langömmubömin fimm.
Við bjuggum í þessu systkinasambýli í eitt úr og vomm
svo í eitt úr heima hjd foreldrum mínum. Móðir mín
lærbrotnaði illa og þurfti hjdlp. Þar eignaðist ég fyrsta
barnið. Svo fengum við þetta hús hérna. Þetta var lítið
timburhús og við steyptum utan á það og stækkuðum á
alla kanta, líklega um helming. Við bjuggum í því all-
an tímann, sem sú vinna stóð yfir og leið dgætlega. Það
var kannski svolítið dimmt og svo var auðvitað
smíðaryk og smiðshögg en þetta blessaðist allt saman.
Þd vom börnin orðin fjögurra, sex og sjö úra gömul. Eft-
ir að við komum hingað flutti tengdamóðir mín til okk-
ar og bjó hjú okkur í mörg úr. Maðurinn minn dó úr
kransæðastíflu fýrir 24 dmm.
Heima er hezt 7