Heima er bezt - 01.01.1999, Blaðsíða 45

trússahesta, hlaðna farangri og
heypokum. Menn og stúlkur voru
öll glaðleg, þó að örlítill kvíði lædd-
ist í brjóst þeirra sem aldrei höfðu
farið fyrr.
Áður en lagt var af stað í leitina
var drukkið kaffi í Mjóadal með
ríkulegu meðlæti. Var það siður sem
Gangna-Siggi vildi ekki bregða út
af, hvað sem tautaði og raulaði.
Klukkan útta skildu allir vera búnir
að troða sig út af veitingum, komnir
d bak hestum sínum og súpa brott-
fararsnafsinn. Öðruvísi gat enginn
hafið göngur. Gangna-Siggi var
mjög fastheldinn ú allar hefðir og
þótti það ekki kunna góðri lukku að
stýra ef brotið var út af þeim. Að
þessu sinni voru gangnamennirnir
fyrir utan Gangna-Sigga þau Geir-
mundur og Þórir frd Ytra-Hóli,
Heiða frú Hóli, Ásbjöm og Jóhanna
fra Fossi, séra Jón og Árni fra Árdal,
Andrés í Mjóadal, Halldór d Bakka,
Svavar frd Strönd og Sigurjón d
Læk. Höfðu margir undrast það að
Gangna-Siggi tók Sigurjón með sér í
leitina. En Gangna-Sigga var sama
hvað sagt var. Þó að honum væri
kalt til Sigurjóns þd vissi hann að
þar var góður smali og það sem lið-
ið var skildi vera liðið. Það var nú
einu sinni þannig að þeir Sigurjón
ætluðu að búa dfram í sömu sveit
og því var eins gott að sætta sig við
að hafa hann ndlægt sér. Gangna-
Siggi vissi líka að ekki útti Sigurjón
of mikið skotsilfur og því gat komið
sér vel að fd að vinna af sér
gangnaskilin.
Þegar klukkuna vantaði fimm
mínútur í átta, þennan morgun,
voru allir búnir að þiggja veitingar
hjá Önnu og stignir á bak, nema
gangnaforinginn. Hann gekk á
milli fólksins og skipaði þeim að
drekka brottfararsnafsinn. Karl-
mennirnir tóku því vel, en stúlkurn-
ar grettu sig. Gangna-Siggi hafði
gaman af.
- Þið eruð ekki fullgildir gangna-
menn stúlkur mínar, nema að þið
getið sopið á pela, ef mikið liggur
við. Svona, nú skulið þið kyngja
þessu og svo förum við af stað.
Heiða og Jóhanna litu hvor á
aðra. Snafsinn hjá Gangna-Sigga
brenndi þær langt ofan í maga, en
það var blik í augum þeirra. Nú
skildi haldið á vit ævintýranna.
Það tók gangnamennina allan
daginn að ríða afréttinn á enda.
Það var komið kvöld þegar þau
komust loksins í skála. Gangnaskál-
inn stóð í hvilft fýrir neðan jökulinn
og við hlið hans rann lítil á. Kofinn
var kaldur og dimmur, en hann
varð strax vistlegri þegar Gangna-
Siggi var búinn að kveikja ljós. Það
lá vel á fólkinu. Þau sinntu hestum
og hundum áður en þau gengu í
skála. Árni hafði haldið sig við hlið
Heiðu allan daginn. Hann hjálpaði
henni líka að gefa klárunum,
kemba þeim og ganga frá í heldu
hólfi yfir nóttina. Á þessum stað var
ekkert hesthús, en í kofanum sem
þau myndu gista tvær næstu nætur,
var hesthús og mun betri aðbúnað-
ur.
Heiða hafði mestar áhyggjur af
Smala litla. Hann var strax orðinn
sárfættur en hann fylgdi húsmóður
sinni eftir eins og skugginn hennar.
Hún vonaði bara að þessi ferð yrði
ekki litla greyinu ofviða. Hún hafði
lofað Ástu að passa hann vel. Smali
var séreign Þorsteins og hann batt
miklar vonir við þennan hvolp.
Heiða strauk hestunum um flipana
áður en hún fór í skála. Stóri-Jarpur
nuddaði hausnum vinalega upp við
hana. Henni stóð hálfgerður stugg-
ur af þessum hesti. Hún hafði ekkert
lagt á hann þennan daginn, en not-
að hina, Ljóma og Litla Rauð, sem
báðir voru alþægir. Henni hafði
reyndar ekkert litist á að taka Stóra-
Jarp með, en Ásta heimtaði það.
Hún hafði sagt:
- Ef þú lendir í verulegum vand-
ræðum þá vil ég vita að þú sér vel
ríðandi. Hann Stóri-Jarpur er
vitrasta skepna sem við eigum.
Hann mun ekki bregðast þér.
Heiða og Árni gengu til skála. Þau
fundu mat handa seppunum sín-
um, sjálfum sér og svefnpokana
sína. Á þessum fyrri náttstað reyndi
fólkið að hrófla sem minnst við
föggum sínum því að haldið yrði í
annan skála næsta dag.
Heiða var orðin þreytt, en henni
leið vel. Fjallaloftið var fri'skandi.
Árni tók um axlirnar á henni.
- Hvemig finnst þér?
- Mjög skemmtilegt. Ég er bara
svo hrædd um að standa mig ekki.
- Hafðu ekki áhyggjur. Á meðan
við hlýðum fyrirmælum Gangna-
Sigga þá þarf enginn að hafa
áhyggjur.
Þau gengu inn. Fólkið mataðist og
fór svo að huga að því að finna sér
næturstað. Einn pallur var í homi
kofans, en annars urðu menn að
sofa á heypokum á gólflnu.
Gangna-Siggi fyrirskipaði að stúlk-
urnar fengju að sofa á pallinum,
ásamt Ásbirni og séra Jóni. Á þess-
um stað var Gangna-Siggi konung-
urinn og engum datt í hug að mót-
mæla honum. Sumir mannanna
fengu sér örlitla brjóstbirtu áður en
þeir fóru í háttinn. Það var einn lið-
urinn í þessari gangnastemmingu,
að fá sér örlítið tár og rabba saman.
Stúlkurnar sem vom orðnar þreytt-
ar, skriðu strax í poka sína á pallin-
um og sofnuðu.
Heiðu fannst hún varla vera búin
að sofa neitt þegar Gangna-Siggi
ræsti mannskapinn. Hún var stirð
og aum að sofa á hörðum spýtun-
um, en nú tjáði ekki að tala um
það. Hún varð að standa sig. Byrjað
var að fara út, gefa hestum og
hundum, svo borðuðu menn, tóku
til nesti sitt og gengu frá trússahest-
unum. Stúlkurnar fylgdust með og
reyndu að fylgja eftir því sem hinir
gerðu eins vel og þær gátu. Eftir að
fólkið var ferðbúið sagði foringinn
fyrir á göngur. Jóhanna skildi fylgja
föður sínum, en Gangna-Siggi ætl-
aði að hafa Heiðu næsta sér. Hon-
um fannst hann bera ábyrgð á
stúlkunum umfram aðra. Það var jú
hann, sem hafði samþykkt að taka
þær með.
Veður var bjart og fagurt. Um-
hverflð stórglæsilegt, viðátta heiðar-
innar svo langt sem augað eygði.
Óendanleiki fullur af frelsi sem þeir
einir upplifðu, sem komu á staðinn.
Menn og hestar vom í essinu sínu.
Heiða lagði á Ljóma en Litli Rauður
fór undir trúss. Stóri- Jarpur nuddaði
Heima er bezt 37