Heima er bezt - 01.01.1999, Blaðsíða 18

Benjamín
Magnús
Sigurðsson,
skipstjóri:
Snjóflóðið
í Goðdal
12. des. 1948
Síðasta veturinn
minn í Kaldrana-
neshreppi var búið
að ganga á með
stórhríð í nokkra
daga, er við þrír,
Bjarni Loftsson,
Andrés bróðir minn
og ég, loks lögðum í
að fara fram að
Skarði í Bjarnarfirði
til að rœða við Jón
Bjarnason, varð-
andi skuldir hins
gjaldþrota frysti-
húss þar á staðnum
við okkur; en hann
var tekinn við fram-
kvœmdastjórn þess.
Við vorum rétt komnir inn
úr dyrum þar og byrjaðir
að skafa af okkur snjóinn,
eftir að hafa brotist gang-
andi fram eftir og öslað klofhdan
snjóinn, er þangað kemur ungur
piltur, Halldór Ólafsson, frændi
minn frd Bakka, með þau vdlegu
tíðindi að fram í Goðdal, hafi eitt-
hvað hræðilegt gerst. Þar væri ekk-
ert að sjd nema snjó, aur og stór-
grýti, þar sem dður stóð vel byggt,
einlyft steinhús með valmaþaki. Á
svonefndu kvíabóli væru nú rústir
einar.
Halldór hafði verið sendur með
póst fram að Goðdal og kom beint
þaðan.
Við þessi tíðindi setti alla hljóða.
Við Andrés hættum óðar að skafa af
okkur snjóinn en snöruðumst þegar
út og hófum göngu okkar fram að
Goðdal.
Bjarni varð eftir og skýrði erindi
okkar að Skarði, en kom að því
loknu fram eftir til okkar.
Er við fórum framhjd útihúsum á
Skarði, greip ég skóflu er þar var og
kom hún sér vel síðar.
Oftar var Andrés á undan og
ruddi slóð er ég gekk svo í, annars
skiptumst við d um þetta. Þarna var
klofhdr snjór að mestu.
Við fórum beinustu leið fram hlíð-
ina í útt að Goðdal. Það var auðvit-
að bíræfni að fara þarna um, því
yfir okkur héngu stórar snjóhengjur
Skráð af Hl
Ingvari
Björnssyni Cl; r W

er fallið gdtu ú okkur hvenær sem
var, en um það hirtum við ekki.
Við fórum greitt, svo sem tök voru
á.
Það var hræðileg sjón, sem við
okkur blasti að Goðdal. Þar var allt
d kafi. Á leið okkar gættum við í
fjdrhúsin, en þar var engin mann-
eskja. Þú héldum við fram d Kvía-
bólið. Þar sdum við engan. íbúðar-
húsið var brotið af sökkli sínum,
flóðið hafði fallið á hlið þess, velt
því svo að nú stóð það á þakinu og
göflunum. Flóðið hafði farið í gegn-
um fjóra steinveggi og fallið síðan
5-6 metra ofan fýrir húsið.
Veður var norðan kæla og skaf-
renningur niður dalinn.
Ég fór norðvestur fýrir húsið til að
reyna að útta mig d aðstæðum, en
Andrés fór í fjósið. Það stóð uppi,
nema eitt hornið. Þarna voru engir
menn, bara kýrnar, er stóðu í snjó.
Ég var utan við húsið, framan við
gluggagútt, og þaðan heyrðist mér
ég heyra eitthvert murr. Ég skóf frd
glugganum með höndunum og
kom þar ofan ú mannshöfuð er
14 Heima er bezt