Æskan - 01.03.1969, Blaðsíða 6

Fyrsta sjóferð
SINDBAÐS
Þegar kalífinn Harún al-Rashid ríkti í Bag-
dað-borg, bjó þar fátækur daglaunamaður,
Hindbað að nafni. Hann vann daginn út og dag-
inn inn við alls konar störf, og oft var hann ör-
þreyttur að loknu dagsverki. Eitt sinn, þegar hann
var að bera þunga byrði frá einum borgarhluta
til annars, hvíldi hann sig nálægt húsi einu, skraut-
lega byggðu. Og sem hann sat þarna í skugganum
og lét þreytuna líða úr bakinu, fann hann ilmandi
steikarlykt leggja út um glugga hússins, og þar
að auki heyrði hann óm af fögrum hljóðfæraslætti.
Hindbað varð nú forvitinn og langaði til þess að
vita, hvaða höfðingi byggi í þessu ríkmannlega
húsi. Hann gekk upp að útidyrunum og spurði
þjón einn, sem þar var, hver væri húseigandinn.
„Hvað er þetta!" sagði þjónninn. „Ert þú ekki
Bagdaðbúi? Ég hélt nú, að allir þekktu hann Sind-
bað sæfara, sem siglt hefur um öll heimsins höf
og ratað í hin ótrúlegustu ævintýri."
Jú, nú rann upp ljós fyrir daglaunamanninum.
Víst hafði hann heyrt Sindbaðs getið og allra þeirra
auðæfa, sem hann hafði komið með heim til Bag-
dað úr ferðum sínum. Hann gekk hægt til baka
að bagga sínum. Hugur hans var í uppnámi. Hann
bar saman kjör sín og Sindbaðs, þessa ríka manns,
sem baðaði í rósum. Hann stappaði niður fótum
sínum og reif í klæði sín og hrópaði:
„Skapari minn góður! Hvers á ég að gjalda, að
slíkur munur þurfi að vera á kjörum mínum og
þessa auðmanns?"
Eitthvað fleira hrópaði daglaunamaðurinn þarna
í öngum sínum, en þá kom til hans vel búinn
þjónn úr húsi Sindbaðs og sagði honum, að hús-
bóndinn vildi finna hann. Síðan fylgdi þjónninn
honum inn í stóran forsal, en þar sátu margir
menn við stórt velbúið matborð, og í öndvegi sat
virðulegur eldri maður með hvítt alskegg. Að baki
honum stóðu nokkrir þjónar reiðubúnir að hlýða
öllum hans óskum.
Hindbað daglaunamaður varð feiminn mitt í
allri þessari dýrð, en Sindbað gaf honum bendingu
um að koma til sín og bauð honum að setjast við
hlið sér við matborðið.
„Ég lieyrði allt, sem þú talaðir þarna úti á göt-
unni,“ sagði hann. „En það er misskilningur hjá
þér, ef þú heldur, að Guð hafi lagt allan þennan
auð upp í hendur mér, án þess að ég hafi þurft
nokkuð fyrir því að hafa. Og nú skal ég segja þér
ágrip af sögu minni:
122
j