Æskan - 01.03.1969, Blaðsíða 43

ÍSBJÖRNINN
Hafisinn liefur vei'ið allnær-
göngull við landið okkar und-
anfarna vetur og venjulega
slæðast með lionuin óboðnir
gestir, nefnilega isbirnirnir. í
þetta sinn skulum við reyna
að smiða isbjörn úr trjábút.
Fura er ágætt efni og stærð-
in á trékubbnum gæti verið
svona 14 cm á lengd, 4 cm á
þykkt og 7 cm á breidd. Kulili-
urinn þarf að vera vel þurr og
helzt kvistalaus. Þegar búið er
að liefla kuhbinn, þarf að
teikna umlínur (mynd) bjarn-
arins á hliðina á trjábútnum
og síðan saga nákvæmlega eft-
ir þeim. Kannski þekkið þið
einhvern á trésmíðaverkstæði,
sem gæti þá sagað þetta fyrir
ykkur í bandsöginni, þvi það
er dálitið erfitt að saga 5 cm
þykkt tré með laufsög, þótt
það sé að vísu liægt með mik-
illi aðgát.
Þegar umlínur hafa verið
sagaðar, þurfum við að nota
rasp, þjalir og sandpappír til
þess að hressa upp á útlit
bjarnarins. Siðast mætti núa
þjörninn með tusku, sem vætt
hefur verið með litiausri teak-
oliu.
SELURINN
er smíðaður á sama hátt og
isbjörnirin. Stærðin á lionum
er 14X5,5X4,5 cm og er þá
þykktin talin siðust. Það er
svo, að í háðum þessum dýr-
um, isbirninum og selnum,
koma æðarnar eða árliringirn-
ir vel i Ijós í viðnum (sjá
mynd), og getur það verið til
prýði.
Ef þið viljið leggja út í það
að bera „kemiskt" vatnsbæs á
gripina að lokum, þá er hægt
að fá efnið í það í lyfjabúð-
um, og er þá beðið um „Pyro-
tekin“ 50 g, og því svo bland-
að i einn lítra af vatni. Ef þið
viljið liafa isbjörninn ljósari
en selinn, þá þarf ekki nema
5 g af efninu í eirm lítra af
vatni. Á eftir mætti svo nota
„krómsúrt" kali, 20 g í einn
lítra.
Föndurbækur
ÆSKUNNAR
Þrjár bækur hafa komið úl í
þessum vinsæla flokki til þessa.
Þær eru: Pappamunir I., Papp-
ír I. og Laufsögun I. Þetta eru
góðar bækur um liin ýmsu tóm-
stundastörf, og því mjög hand-
hægar öllum þeim, sem áhuga
hafa fyrir löndri. Þetta er
bókaflokkur, sem mun eiga eft-
ir að verða mjög vinsæll.
I lausasölu kostar hver bók
fyrir sig kr. 58.00. Til áskrif-
enda ÆSKUNNAR kostar hver
bók fyrir sig aðeins kr. 40.00.
Hrókun heitir það í skák-
málinu, þegar sá, sem teflir,
lætur hrók sinn og kóng skipta
um stöðu í cinum og sama
leiknum. Þetta stangast að
vísu á við þá meginreglu skák-
arinnar, að aldrei megi flytja
úr stað meira en einn manna
sinna i liverjum leik. En þetta
er lika oft afdrifarikur leikur,
því að í einu vetlangi er kóng-
urinn kominn i skjól við peða-
röð sína, en hrókurinn, sem
verið liefur óvirkur, er nú allt
i einu kominn út i aðalorust-
una á miðborðinu.
Nú skulum við virða fyrir
okkur þessar tvær stöðumynd-
ir. Fyrri myndin sýnir skák-
borð með tveimur kóngum,
hvítum og svörlum i upphafs-
stöðu, og einnig eru á borð-
inu hvitur og svarlur hrók-
ur, einnig á sinum upphaflegu
reitum. Siðari myndin sýnir
horðið, þegar hrókað hefur
verið á báða bóga. Við sjáuin
einnig, að það eru fleiri reitir
milli svarta kóngsins og hróks
hans, en á rnilli livíta ltóngs-
ins og hvíta hróksins. Hrókun
svarts lieitir í þessu tilviki
löng hrókun og er skrifuð á
skákmáli með tölunum 0—0—0
e.n lirókun hvita kóngsins er
kölluð stutt hrókun og er
merkt með tölunum 0—0. Ýms-
ar reglur eru þó fyrir því,
hvort yfirleitt má hróka eða
ekki, og eru þær þessar:
1 Kóngurinn má ekki standa
í skák.
2 Kóngur og hrókur mega
ekki liafa verið færðir.
3 Enginn maður má standa
á milli þeirra.
4 Ekki má standa skák á
auðu reitunum milli kóngs
og liróks.
Athugasemd við þessar regl-
ur er þá sú, að hrókun er leyfi-
leg, þótt skák andstæðinga
standi á reitina lil og b8. I
báðum tilvikum er um langa
hrókun að ræða, og þarf þá
kóngurinn ekki að fara yfir
reit, sem skák stendur á. Flest-
ir telja það gullna lifsreglu í
skák að liróka nokkuð snennna
i skákinni og koma þar með
kóngi sínum í örugga höfn og
einnig liinni duglegu „lang-
skyttu", liróknum, i leik. Hitt
er svo að sjálfsögðu matsat-
riði liverju sinni, livort liróka
skal langt eða stutt. í liverri
skák er hvoru liði leyfilegt að
hróka aðeins einu sinni.
Klíptu drenginn
Ung skozk lijón fóru í kvik-
myndahús og höfðu með sér
son sinn þriggja ára gamlan.
Þeim var sagt, að ef strákur-
inn færi að gráta, þá yrðu þau
að fara út aftur, enda skyldu
]iau þá fá peningana til haka.
Þegar sýningin var hálfnuð,
hvislar maðurinn að konunni:
— Mabel, hvernig finnst þér
myndin?
— Hún er argasta vitleysa,
sem ég hef nokkurn tima séð.
— Það finnst mér líka.
Klíptu drenginn fast.
159