Æskan - 01.03.1969, Blaðsíða 26

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
99
Gítarinn minn“
Þegar vi5 veljum leikföng til gjafa, verða oft fyrir valinu bílar
handa litlum strákum og brúður handa litlum stelpum.
Þannig valdi ég núna; bílavísur fyrir ungu piltana, og brúðuvísur
fyrir litlu stúlkurnar.
Annars verð ég að segja, að ég er heldur mótfallin slíkri flokkun,
hvort heldur viðkemur tónlist eða leikföngum. Drengir geta haft
gaman af brúðum, að minnsta kosti þykir þeim mörgum vænt um
bangsann sinn, og telpum getur þótt gaman að bílum. Sálarlíf
hvers og eins er margjDætt, og einstaklingarnir ólíkir. Jafn hættu-
legt getur því verið, að ofskipuleggja og stjórna háttum annarra,
eins og að láta rótleysi og afskiptaleysi ráða ríkjum. Hinn gullni
meðalvegur er víst alltaf vandfarinn. Þeir fullorðnu ættu því oft að
varast að láta börnin álíta, að ýmsir góðir leikir og ýmis góð leik-
föng væru fyrir neðan virðingu þeirra, og tilheyrðu aðeins hinu
kyninu.
Mér þætti ekki ólíklegt, að þeir, sem í bernsku hafa átt
bangsa eða brúðu yrðu beztu pabbarnir, þegar þar að kemur. —
Og þær, sem hafa átt bíla, þegar þær voru litlar, yrðu þá einnig
prýðis bílstjórar og öruggar í umferðinni, þegar út í veruleikann
væri komið!
Ef við hugsum málið vandlega, finnst okkur áreiðanlega engin
ástæða til að hafa sérstaka „stráka“- eða „stelputónlist", og
einnig ástæðulaust að banna börnum að leika sér að þeim leik-
föngum, sem þeim geðjast vel að, svo framarlega sem þau eru
skaðlaus. Fyrst og fremst verða smekkur og löngun að ráða. Þá
verður viðfangsefninu sýnd alúð.
Þið getið því öll sungið og spilað eftir vild, bæði bílavísurnar og
brúðuvísurnar, sem ég læt ykkur hafa gítargrip við núna. — En,
ef ungu herrarnir eru í einhverjum vafa vegna virðingarsinnar, gætu
þeir t.d. heyrt plötur með frægum söngvurum, heyrt hversu vel
þeir syngja vögguvísur eins og „Sofðu, sofðu, litla barnið blíða“,
„My curly headed baby“ o. fl. Og ekki er leitt að hlusta á erlendu
drengjakórana syngja „Sonur minn sofðu í ró,“ vögguvísuna eftir
Brahms, og svo mætti lengi telja.
En nú skulum við athuga aðeins betur lögin, sem þið fáið gítar-
grip við núna. „Brúðuvísurnar" eru í E-dúr. Ég merki hljómana
inn á Ijóðið. Þið hafið fengið þá alla teiknaða áður. Svo útset
ég það hér fyrir söngrödd með gítarundirleik, en sú útsetning er
auðvitað fyrir þá, sem spila eftir nótum. Ljóðið („Brúðuvísurnar")
er eftir Margréti Jónsdóttur, rithöfund, en hún var í mörg ár rit-
stjóri ÆSKUNNAR, svo sem kunnugt er.
Ég sagði ykkur í barnatímanum í vetur, þegar ég hafði nýlega
samið þetta lag, að ég sendi sérstakar kveðjur með því til litlu
stúlknanna í KFUK, sem við sáum í sjónvarpinu. Þær sátu allar
stilltar og prúðbúnar með brúðurnar sínar f fanginu og sungu.
Þær voru að halda upp á afmæli brúðanna. Enn sendi ég þeim
sérstaklega kveðjur með þessu lagi, og vona, að þær syngi það
fyrir brúðurnar sínar.
Bílavísurnar, „Stíllinn, sem endaði aldrei“, vísurnar hans Stefáns
Jónssonar við gamla lagið um hana Pálínu, er svo létt að spila,
að þeir, sem eru rétt að byrja, geta æft sig á þeim alveg enda-
laust, því að lagið heldur stöðugt áfram — og endar aldrei!
Góðan árangur!
Kærar kveðjur!
INGIBJÖRG.
Brúðuvísur
Ljóð: MARGRÉT JÓNSDÓTTIR
Lag: INGIBJÖRG ÞORBERGS
☆
Sofðu, litla brúðan mín,
H7 E
sofðu, dillidó.
Sauma eg þér silkikjól
H7 E
og silfurbrydda skó.
A E
Blunda þú nú, brúðan mín,
A E
brátt leggst nóttin á,
H7 E
en í draumsins undrahöll
A H7 E
er ótal margt að sjá.
Þar dansa lítil brúðubörn
H7 E
og bregða sér í leik,
og fallegustu leikíöngin,
H7 E
þau fara öll á kreik.
A _ E
Sofðu, litla brúðan mín,
A E
sofðu, korríró.
- H7 E
A morgun íærðu fötin ný
A H7 E
og fína silfurskó.
5*
142