Æskan - 01.11.1973, Blaðsíða 14

CHAPLIN um merkingu gervis síns:
Litla yfirskeggið? Það er ímynd hégómleikans. Þröngi
frakkinn, þessar hlægilega pokalegu og sniðlausu
buxur? Þær eru skopmynd af sérvizku okkar, fíflsku
okkar og klaufaskap. Hugmyndin um göngustafinn
var ef til vill bezti innblástur minn, því að samstarf
okkar tókst svo vel, að hann öðlaðist sjálfstæða skop-
lega eiginleika. Oft hafði hann krækt um fæturna á
einhverjum eða gripið í öxlina á honum, og á þann
hátt kom ég fólki til að hlæja, þótt ég hefði sjálfur
varla gert mér Ijósa hreyfinguna. Ég held, að ég hafi
ekki gert mér þess fulla grein í upphafi, hversu mjög
göngustafur festir spjátrungs-merkið á manni í aug-
um milljóna einstaklinga. Þegar ég því vaggaði upp
á sviðið með iitla göngustafinn minn, hátíðlegur á
svip, gaf ég til kynna tilraun til virðuleika, en það var
nákvæmlega ætlun mín.
DRENGUR MEÐ
KANÍNU
í leikfðrinni með Sherlock Holmes vand-
Ist ég við að vera einn míns liðs. En ég
varð svo óvanur þvi að tala við aðra, að
ég fór allur hjá mér, ef ég rakst á einhvern
annan úr flokknum. Ég gat ekki komið fyrir
mig orði til að svara vitlega, og ég er viss
um, að fólkið óttaðist að ég væri farinn
að ruglast i ríminu. — Ég hætti að hirða
mig og vandist á ósiði. Á ferðalögum kom
ég ævinlega of selnt á stöðina, illa til fara
og flibbalaus — sem stöðugt var verið að
skúta mig fyrir.
Ég fékk mér kanlnu til félags og hafði
hana með mér hvar sem ég bjó í trássi við
húsráðendur. Hún var lítil og blíð, feldurinn
svo hreinn og hvítur, að maður gleymdi
óþefnum af hennl. Ég hafði hana I kassa
undlr rúminu minu. Húsfreyja kom inn
hress I bragði með morgunmatinn, en þeg-
ar hún fann lyktina, forðaði hún sér fljót-
lega með áhyggjusvip og utan við sig.
Þegar hún var farin sína leið, ieysti ég
kanínuna úr haldi, og hún skokkaði til og
frá um herbergið.
Áður en langt leið hafði ég kennt henni
að skjótast í kassann í hvert skipti, sem
barið var að dyrum. Ef það komst upp um
okkur, lét ég kanínuna leika þessa list
fyrir húsfreyju, ssm vanalega blíðkaði ^
í bragði. svo að hún umbar okkur V'hjS-
á enda. En i Tonypandy í Wales I6( ^
freyjan sér nægja að brosa í kamp'nn
sagði ekki orð. Þegar ég kom heirnhrjst)
kvöldið. var kanínan horfin. Husfreyi3 ^
bara höfuðið, þegar ég spurði hana- f
hlýtur að hafa skotizt burt. eða þá ein [la
hefur stolið henni." Hún hafði leyst
mál að sínum eigin hætti.
FROSKURINN
f EBBW VALE
námui
b®i'
Frá Tonypandy fórum við til ag
arins Ebbw Vale, þar sem við áttu
Chartie Chaplin var mjög fallegur
maður.
12