Æskan - 01.04.1989, Síða 19

Teikningar: híu ára börn í
Grundaskóla á
Akranesi
Þeim var farið að líða svo illa
að það kom varla fyrir
að þau slægjust lengur!
- Stóru tröllin mín
eru að verða alveg örmagna,
sagði mamma og var áhyggjufuh'
- Vertu fegin, rumdi í pabba.
Hann hafði sofið í heila viku
eftir að kennslu lauk
því að hann var svo ógnar-
lega þreyttur.
- Ég er hrædd um
að þau séu að verða veik,
kveinaði mamma og stundi.
- Ef eitthvað
af þessum villingum
hegðar sér þokkalega
heldurðu óðara
að þau séu fárveik,
sagði pabbi og hló ógurlega.
Pabbi ætlaði
að vera póstur í sumar.
Hann hlakkaði mikið til
að fara einn
yfir fjöll og firnindi
með trölla-póstinn,
njóta útiverunnar
og hugsa margt.
Þar áttu þau að fella gömul tré,
dauð tré eða lasburða tré.
Trén voru svo söguð niður
í eldivið fyrir veturinn.
Allan liðlangan daginn
voru þau blaut og köld.
Þegar þau felldu trén
gengu gusurnar yfir þau
og það gekk svo langt að þau
óskuðu að skólinn væri
byrjaður aftur;
þá var þó hægt að vera inni í
hlýjum skóla-hellinum og slást.
U-CJ r

í Grænaskógi
var blessað vorið komið.
Skólinn var búinn
og það hefði átt
að vera gaman upp á hvern dag.
En það var nú öðru nær!
í tvær vikur
hafði rignt nærri látlaust.
Stórar tjarnir mynduðust
út um allan skóg.
Þokan hékk í trjátoppunum
og greinarnar voru svo vatnsósa
að þær svignuðu
undan eigin þunga.
Á hverjum morgni
litu tröllin til veðurs
og vonuðust til að sjá sólina.
En rigninguna bara herti!
Stóru tröllabörnin
voru byrjuð að vinna
í trölla-vinnu-flokkunum.
Það voru þau
Tóta, Tumi, Títa og Tolli.
Aldrei höfðu þau
gert neitt jafn-leiðinlegt
og vinna þar.
Eldsnemma á hverjum morgni
klæddu þau sig í regnföt
og fóru út í skóg.
18 ÆSKAJNT
Framhaldssaga eftir
Kristínu Steinsdóttur
Hann ætlaði samt ekki
að byrja að vinna
fyrr en hætti að rigna!
Stóru tröllin
öfunduðu Tölu, Toddu og Tófu
sem voru heima.
í*aer áttu að hjálpa til
1 hellinum.
er ósanngjarnt!
Paer fá að vera inni í hlýjunni
ttieðan við erum úti
að safna brenni
SVo að þeim verði ekki
kalt í vetur,
æPtu Tóti, Tumi, Títa og Tolli.
Tsla, Todda og Tófa
v°ru í fýfu.
^ær vildu alls ekki vera heima
°g alls ekki úti í skógi.
vissu ekki
hvað þær vildu gera.
vissu bara
að þær vildu hafa ALLT
°ðruvísi en það var.
" Haldið þið kannski
að það sé eitthvað gaman
að skrúbba og skúra,
staga og stoppa
1 garmana ykkar?
s°gðu þær öskuvondar.
áttu að hjálpa mömmu
PVl að hún ætlaði bráðum
að eignast nýtt tröll.
" Tað verður strákur,
s°gðu trölla-strákarnir.
Nei, það verður stelpa,
®Ptu trölla-stelpurnar.
au horfðu illilega
hven á annað
en Hógust ekki.
^au voru orðin svo breytt!
Tómasína var ekki breytt,
i yrfmgur ekki heldur.
au léku sér allan daginn
ntl 1 ngningunni.
að fannst þeim gaman.
au voru oft með Skotta álfi
v 1 að nú voru þau orðin
bestu vinir öll þrjú.
Þegar Tyrfingur þurfti að
hrekkja skaust hann út í skóg
og togaði í skottin á
bræðrum sínum þar sem
þeir voru að vinna.
En þeir litu varla upp
því að þeir voru orðnir
svo breyttir.
Enginn lamdi Tyrfing
og þess vegna
hætti hann líka að hrekkja.
Svo lagðist sá fyrsti
í trölla-vinnu-flokknum
og brátt annar og þriðji
þar til allur vinnu-flokkurinn
var farinn heim í rúm.
Tröllin breiddu upp yfir haus
og stundu. . .
Þó að mamma,
sem var orðin ægilega feit,
eldaði eftirlætis-
trölla-steikina þeirra
snertu þeir ekki á henni.
Amma kom með lækni.
En hann gat ekkert gert
því að hann var með sömu
veikina og allir hinir.
Hún klæddi sig í snatri
og hljóp út.
Tómasína deplaði augum
því að sólin var svo sterk.
Svo skyggði hún
með hendinni fyrir augun
og sá þá að öll tröllin
voru í hörku-áflogum
nema mamma
sem var að hengja upp þvott.
Þau voru rjóð og sælleg
og brosandi út undir eyru.
Blessuð sólin
hafði á svipstundu læknað alla.
Svo drifu stóru systkinin sig
út í skóg að vinna,
pabbi fór að bera út póstinn
og hljóp yfir þrettán fjöll
með bréf og böggla
en Tala, Todda og Tófa
byrjuðu að bera út úr hellinum
og viðra.
Litlu tröllin og álfarnir
fóru að tína Draumsóleyjar.
Og mamma fór í sólbað.
í Grænaskógi var sumarið komið.
Svo var það einn morgun
að Tómasína vaknaði,
leit í kringum sig
og sá að öll rúmin voru tóm.
Utan af hlaði heyrði hún
hræðilegan hávaða.
(Kristín Steinsdóttir er kcnnari og rithöfundur.
Hún hcfur hlotið ýmis verðlaun fyrir ritverk sín,
cin eða með systur sinni Iðunni. Nýlega hlutu þær
2. og 3. vcrðlaun í lcikritasamkcppni Leikfélags
Reykjavíkur og Kristín verðlaun fyrir kvikmynda-
handrit)
ÆSKAK 19